Αγκάθια (Lust #3)

Κεφάλαιο 8

Ντόριαν.

Η Καλέντουλα σχεδόν λιποθυμά στο δερμάτινο φορείο όταν τελειώσω να τη πηδάω. Δεν αργώ να την πάρω στην αγκαλιά μου και να τη μεταφέρω σε έναν από τους καναπέδες.

«Καλ», της πιάνω το πιγούνι και τινάζω ελαφρά το πρόσωπό της. Εστιάζει τα μάτια της στα δικά μου, χαμογελώντας ελαφρά πριν ακουμπήσει στο χέρι μου.

Κακομαθημένη μαζοχίστρια.

Προσαρμόζω τα ρούχα μου αφού βάλω μια από τις κουβέρτες γύρω της που αφήνει η εμμονικός Ντέμιαν κοντά σε κάθε σκηνή και μετά βάζω όλα τα πράγματά μου στην τσάντα μου πριν επιστρέψω κοντά της.

Τέλος πάντων, δεν είναι ότι σταματώ να την προσέχω στο μεταξύ. Όταν επιστρέφω στον καναπέ μαζί της, παρατηρώ το μακιγιάζ της λερωμένο και, μη μπορώντας να το αποτρέψω, χαμογελάω.

Τη σηκώνω από τον καναπέ, κάθομαι και την βάζω από πάνω μου, σκιαγραφώντας κάποια σημάδια στο στήθος της, που προκλήθηκαν από το μαστίγιο με ουρά. Αναριγεί και κουκουλώνεται πάνω μου και εγώ χαλαρώνω στην ράχη του καναπέ, αν και δεν κλείνω τα μάτια μου. Το σώμα της Καλ αισθάνεται πολύ ελαφρύ στο δικό μου και δεν μπορώ παρά να συνοφρυωθώ.

Θα έπρεπε να της χτυπήσω τον κώλο που ήταν τόσο απρόσεκτη με τον εαυτό της.

Πέρα από το να είμαι επιθετικός μαζί της, απολαμβάνω να την έχω από πάνω μου για λίγο και περνάω το χέρι μου από τα μαλλιά της. Αναστενάζει και, πάνω από τον ώμο της, μπορώ να δω τη Μαριάνα να μου χαμογελάει και μετά να δείχνει την Καλ και το μπουκάλι νερό στο χέρι της. Γνέφω καταφατικά και λίγα λεπτά αργότερα, επιστρέφει με ένα νέο μπουκάλι και μια σοκολάτα.

«Να ξέρεις ότι χαίρομαι πολύ που σε βλέπω με μια υποτακτική δεόντως γαμημένη επάνω σου», μου λέει ψιθυριστά πριν φύγει.

Αναστενάζω και αρνούμαι, αν και στην πραγματικότητα, δεν μπορώ να την αντικρούσω. Αυτό που κάνω με την Καλέντουλα δεν μπορούσα να το κάνω για μερικούς μήνες, αφού η Αμέλια έκανε φασαρία στο Lust, λέγοντας ότι είχα ξεπεράσει τα όριά μου, ενώ δεν το είχα κάνει.

Ψεύτρα κοκκινομάλλα.

Αυτό ήταν που προκάλεσε φόβο στις περισσότερες από τις υποτακτικούς εδώ. Δεν αγνόησα ποτέ τα όρια που θα μου έθετε μία υποτακτική, αλλά η Αμέλια είχε πει σκόπιμα ψέματα για την ανοχή της στον σαδισμό και τον πόνο και καταλήξαμε και οι δύο πληγωμένοι. Εγώ, γιατί επηρεάστηκε η εικόνα μου ως υπεύθυνος κυρίαρχος και εκείνη γιατί περνούσε μήνες δύσκολα μαζί μου, προσποιούμενη ότι ήταν χαρούμενη.