Καλ.
Μπροστά μου βρίσκεται ένας άντρας με μάσκα. Είναι πιο ψηλός από μένα, κατά μερικά εκατοστά και αυτό είναι αρκετό, γιατί είμαι πάνω από ένα εβδομήντα ύψος, αλλά δεν φαίνεται σκυφτός αλλά μάλλον κομψός και επιβλητικός. Έχει πολύ σκούρα μαλλιά, θα μπορούσα να ορκιστώ ότι είναι μαύρα, και το πρόσωπό του καλύπτεται εντελώς από μια μάσκα.
Μετά βίας βλέπω τα μάτια του μέσα από τις σχισμές.
Η νευρικότητα του να έχω τον άγνωστο μπροστά μου με εμποδίζει να μιλήσω για λίγα δευτερόλεπτα, πριν πω το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό:
«Η σιδερένια μάσκα; Θα μπορούσα να ορκιστώ ότι ήταν το Φάντασμα της Όπερας», η φωνή μου τρέμει και νιώθω ανόητη που συμπεριφέρομαι έτσι.
Δεν συνηθίζω να αισθάνομαι εκφοβισμένη ή τρομαγμένη, αλλά ο άντρας με τη μάσκα δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να καθαρίζει το λαιμό του προς την κατεύθυνση μου και να κρατάει τα μάτια του καρφωμένα στο δικό μου.
«Εσύ δεν μένεις πίσω», μου λέει. Η βαθιά φωνή του αναμειγνύεται με την ηδονική μουσική στο βάθος και είναι λίγο πιο βαθιά από όσο θα πίστευα.
Δεν ξέρω αν είχα μια διανοητική εικόνα για το άτομο που σκεφτόμουν να γνωρίσω, αλλά αυτό που έχω μπροστά μου είναι σίγουρα ένα εξωτικό είδος. «Έχεις πιει κάτι;»
«Νερό», παραδέχομαι.
«Είναι περίεργο, γιατί οι περισσότεροι υποτακτικοί πρέπει να επιμείνουμε για να το κάνουν αυτό», μου λέει ήρεμα. Υπάρχει κάτι σαδιστικό στην έκφραση στα μάτια του, που μετά βίας μπορώ να δω μέσα από τη ρωγμή της μάσκας.
«Προτιμώ τον καφέ, αλλά δεν ήταν στο μενού», χαμογελάω λίγο, προσπαθώντας να καταλάβω τι είδους εμμονή έχουν οι κυρίαρχοι να αναγκάζουν τους υποτακτικούς να πίνουν νερό, «και δεν είμαι λάτρης του αλκοόλ πριν από μια σκηνή».
«Σκοπεύεις να κάνεις μια σκηνή σήμερα;» Κάνει ένα βήμα πιο κοντά, αν και δεν είναι απαραίτητο. Η απόσταση μεταξύ μας ήταν ήδη πολύ μικρή.
«Δεν ξέρω», του χαμογελάω ελαφρά και όταν κουνάω το κεφάλι μου, τα φτερά που περιβάλλουν τη μάσκα μου ακουμπούν το καλυμμένο με πλαστικό μάγουλό του. «Μέχρι στιγμής, κάθε κυρίαρχος που έχω γνωρίσει είναι σε σχέση», μουρμουρίζω.
«Εγώ δεν έχω σχέση».
«Εσένα δεν σε γνωρίζω», παραδέχομαι, «ξέρω μόνο αυτά που με αφήνεις να διαβάσω στα μηνύματα», μουρμουρίζω.
YOU ARE READING
Αγκάθια (Lust #3)
Romance⚠️🔞⚠️Περιέχει σεξουαλικό περιεχόμενο. Διαβάζετε με δική σας ευθύνη. «Καθηγητή;» «Υποθέτω ότι το να ρωτήσουμε τα ονόματά μας πριν μπούμε σε μια σκηνή ήταν τελικά σημαντικό», μουρμουρίζει με μία βραχνή φωνή. Στη συνέχεια, βγάζει τη μάσκα του.
