Αγκάθια (Lust #3)

Κεφάλαιο 50

Ντόριαν.

Ήταν μια χάλια βδομάδα και το να έχω το κεφάλι της Καλ επάνω μου, σε μια πτήση τόσων ωρών, είναι γλυκόπικρο.

Γαμώτο, μου λείπει.

Το να την έχω κοντά μου έγινε συνήθεια και δεν ήμουν ο μόνος του οποίου τα συναισθήματα επηρεάστηκαν από την απόφασή της. Η Κάντρεα είναι βουβή και είναι περίεργο, γιατί πάντα ενοχλεί μιλώντας.

Ένιωσα υπερβολικός, λέγοντας αυτό χθες, γιατί σκέφτηκα ότι ίσως θα ένιωθε χειραγωγημένη, αλλά δεν με κοίταξε καν στο πρόσωπο. Δεν κοίταξε καν το καταραμένο μου πρόσωπο. Χτύπησε την πόρτα και έφυγε.

Τουλάχιστον η Άμπερ επέστρεψε στην αίθουσα και μου είπε ότι η Καλ δεν ήταν καλά, αλλά να της έδινα χρόνο.

Προσπαθώ, το ορκίζομαι, αλλά είναι δύσκολο.

«Θέλετε ένα σνακ;» μια από τις αεροσυνοδός περπατάει προσφέροντας φαγητό και αρνούμαι. Η φωνή της γυναίκας με βγάζει από τις σκέψεις μου και εστιάζω για λίγο απ' στην Καλ πριν αναστενάξω.

Φαίνεται ήρεμη, κοιμάται επάνω μου και δεν φαίνεται καν να έχει δισταγμό, με το χέρι της να είναι ακόμα γατζωμένο στο πουκάμισό μου σαν να εξαρτάται η ζωή της από αυτό.

Κλείνω τα μάτια μου προσπαθώντας να κοιμηθώ κι εγώ, αλλά δεν τα καταφέρνω. Έχουν συμβεί τόσα πολλά αυτές τις μέρες, που δεν ξέρω καν από πού να αρχίσω να ξετυλίγω το χάος των σκέψεων στο κεφάλι μου.

Αφού η Καλ ζήτησε χρόνο, με πήρε τηλέφωνο το πανεπιστήμιο για να μου πει ότι μπορεί να ζητήσουν την παραίτησή μου μετά από αυτό το ταξίδι. Δεν είναι ότι μπορώ καν να το σκεφτώ ενώ είμαι σε ένα ταξίδι πανεπιστημίου για να τους εκπροσωπήσω, αλλά με ενοχλεί να ξέρω ότι εξαιτίας του Άλεξ συμβαίνει αυτό.

Τρίβω το πρόσωπό μου και η Καλέντουλα κινείται, οπότε προσπαθώ να ελέγξω τον εαυτό μου και να ηρεμήσω.

Προσπαθώ ακόμη και να συνεχίσω με το διάβασμά μου, αλλά είναι αδύνατο. Αρχίζω να ετοιμάζω μαθήματα για το επόμενο εξάμηνο, παρόλο που ξέρω ότι μπορεί να μην έχω τη δουλειά μου, και το να ξαναδιαβάζω τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα είναι οδυνηρό.

Είναι κάτι προφανές στην κλασική λογοτεχνία, αλλά έχω αρχίσει να το μισώ.

Το αφήνω στην άκρη και κλέβω διακριτικά το βιβλίο της Καλ. Endless love. Εκπλήσσομαι που το διάβασε, γιατί είναι λίγο ακραίο για αυτό που της αρέσει συνήθως, αλλά είναι ένα βιβλίο που πιστεύω ότι δίνει αρκετά μηνύματα.