Κεφάλαιο 32

471 52 4
                                    

Συνθλίβομαι πάνω σε ένα από τα πάνελ του ανελκυστήρα, το σώμα του Ντόριαν πιέζει το δικό μου καθώς με παρακολουθεί. Δεν με έχει φιλήσει ακόμα, αλλά το στόμα του είναι πολύ κοντά στο δικό μου.

Όταν ανοίγει η πόρτα, με οδηγεί στο διαμέρισμά μου και τα χέρια μου τρέμουν ελαφρά καθώς την ανοίγω και τον αφήνω να μπει. Δεν ξέρω πόση ώρα του παίρνει για να βγάλει το παλτό του και να το αφήσει στο τραπεζάκι του σαλονιού. Με παρακολουθεί για λίγα δευτερόλεπτα πριν αναστενάσει.

«Δεν ξέρω τι να κάνω με σένα, Καλέντουλα», μου λέει. «Θέλω να σε βάλω στα γόνατα και να σε χτυπήσω μέχρι να κλάψεις ενώ την ίδια στιγμή θέλω να σε βάλω σε αυτόν τον καναπέ και να σε αγκαλιάσω».

«Μπορείς να τα κάνεις και τα δύο», μουρμουρίζω.

«Μπορώ, σωστά;» Κάνει ένα βήμα προς την κατεύθυνση μου και με κοιτάζει σιωπηλός πριν τσιμπήσει τη γέφυρα της μύτης του. «Στο νοσοκομείο με έκανες να πιστέψω ότι δεν σου καίγεται καρφί», μουρμουρίζει. «Λες ότι μισείς τα ρομαντικά κλισέ, αλλά μου δήλωσες την αγάπη σου εν μέσω μιας καταιγίδας και έφυγες χωρίς να με αφήσεις να εξηγήσω γιατί η Αμέλια ήταν στο σπίτι μου».

«Ντόριαν...»

«Ξέρεις γιατί ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα πεθαίνουν στο τέλος;» με διακόπτει, «γιατί δεν μιλούσαν ούτε επικοινωνούσαν, γιατί αν ο ηλίθιος Ρωμαίος είχε πει στην ηλίθια Ιουλιέτα ποια ήταν τα σχέδιά του, θα ήταν κι οι δυο ζωντανοί», λέει με μια έκφραση πολύ πιο κοντά σε αυτή του καθηγητή παρά σε αυτή του κυρίαρχου. «Την επόμενη φορά που θα αποφασίσεις να κρύψεις λέξεις και να μην εκφραστείς σωστά μαζί μου, θα σε κάνω να γράψεις κάθε γαμημένη σκέψη που έχεις στο κεφάλι σου και να μου τη διαβάζεις ξανά και ξανά μέχρι να απομνημονεύσεις κάθε πρόταση, έγινα ξεκάθαρος;» Κάνει άλλο ένα βήμα πιο κοντά και μένω ακίνητη. «Πρώτα οι τιμωρίες, μετά η συζήτηση», μουρμουρίζει. «Βγάλε τα ρούχα σου, κακομαθημένο».

«Όχι», τολμώ να πω. «Δεν μπορείς απλά να δίνεις μία ηλίθια δικαιολογία για ποιο λόγο η πρώην σου φορούσε τα ρούχα σου και να περιμένεις να μείνω γυμνή μπροστά σου σαν να μην συνέβη τίποτα».

Για λίγα δευτερόλεπτα δεν λέει τίποτα.

«Θα μετρήσω μέχρι το πέντε και αν όχι, θα κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά», ορίζει. «Έχεις μια περίεργη εμμονή στο να δραπετεύεις από μένα, όπως την πρώτη νύχτα στο Lust ή χθες αλλά όχι σήμερα, Καλ», λέει. «Δεν πρόκειται να φύγεις σήμερα πριν τελειώσω την κουβέντα».

Αγκάθια (Lust #3)Where stories live. Discover now