Ölümsüzler Okulu

-AFFETTİM-

"Çok bunaldım... ÇOK YORULDUM! Düşünmekten çok yoruldum. Söz verip tutamamaktan çok yoruldum. Kim olduğumu bilmemekten yoruldum... Ama en çok da kırılmaktan yoruldum.."

★

Koltuk durunca ben de gözlerimi açtım. Ama parıldayan ışık yüzünden geri kapattım. Gözlerim ışığa alışınca yeniden açtım. Gördüğüm şeyle dona kalmıştım.

Kolye..

"Ama bu.."

"Leyla?"

Arkamdan gelen sesle duraksadım. Arkamı döndüm. Bu kadın da kim?

"S-sizin ne işiniz var b-burada?"

Kekeleyerek konuştuğum için kendime lanetler yağdırdım.

"Onu buldun, değil mi?"

Anlamayan gözlerle ona baktım.

"Sorumu mazur görün. Ama siz kimsiniz?"

"O kolyenin eski sahibi."

"Eski.. derken?"

Dediğimde kadın başıyla bedenini gösterdi. Gösterdiği yere baktım. Ama nasıl? O.. ruh gibiydi. Uçuyordu ve bedeni şeffaf gibiydi. Yani o.. ölü mü?

"Siz-"

"Ölüyüm.. evet."

Ben ona korkarak bakıyordum. Anlamıyordum çünkü. Maalesef her gün ölü bir ruhla karşılaşıp ta böyle sohbet etmiyordum.

"Gel. Aşağıya inelim de rahat konuşalım."

Başımı salladım ve koltuğu aşağı indirdim. İndikten sonra masalardan birine geçip oturdum. Hayalet de karşıma oturdu.

"Sor hadi sor."

"Bu kolye neden bu kadar değerli?"

"Bak, Leyla. Bunu zamanı gelince öğreneceksin. Benim kim olduğumu, nasıl öldüğümü, aklımdaki tüm soruların cevabını-"

"Beni nereden tanıyorsunuz?"

Sözünü keserek sorduğum soruyla afalladı kadın. Belli ki, bu soruyu beklemiyordu. Sahi, adımı nereden biliyordu ki?

"Okula yeni geldin. Her kes seni konuşuyor. Ben kimsenin görmediği bir ruhum. Haliyle duyuyorum bütün konuşulanları."

Kadının anlattığı o kadar şeyden, dikkatimi çeken tek cümle:'Ben kimsenin görmediği bir ruhum..' cümlesiydi.

"Sizi kimse görmüyor mu yani?"

Kadın başını iki tarafa salladı.

"Peki ben nasıl göre biliyorum?"

Sustu. Verecek cevap arıyordu sanki. Belki o da bilmiyordu. Bense o konuşana kadar ağzımı açmadım. Konuşmasını bekliyordum.

"Sana bir şey söyleyeceğim. Ama lütfen reddetme."

'Tamam' anlamında kafamı salladım.

"Kolye yeni sahibi olarak seni seçti, Leyla. Yani kolyenin yeri artık senin boynun. Bu kolye benden sonra 17 yıl boyunca kimseyi seçmedi sahibi olarak. Seni seçmesinin bi sebebi olmalı.."

Ve sen bu sebebi biliyorsun..

Benden saklıyorsun..

"Senden isteyeceğim şeye gelirsek, kolyeyi asla boynundan çıkarma. Bu kolye sayesinde benimle iletişime geçebilirsin. Benimle her konuda konuşa bilirsin. Konuşmak istediğinde kolyeye dokun, bunu hissedip yanına geleceğim. Daima yanında olmaya çalışacağım. Ama bazı kurallar var.."