Ölümsüzler Okulu

-YALNIZ-

Seslendim.. Defalarca seslendim. Sesimi duyan olmadı. Ne o, ne de başka biri vardı yanımda. Yine yalnız kalmıştım. Fakat hakkımda bilmediğim bir gerçek vardı.

★

"Ömer ne oldu? Doğru düzgün anlat şunu."

Bu sefer yeşillerini kahvelerimle buluşturdu..

"Leyla.. Başka gruplardan uzak dur.."

"Arkadaş olmakta mı yasak? Anlamadım ki!"

"Ben arkadaş olduğunu düşünsem de başkaları bu arkadaşlığı anlamaz, Leyla. İftira ata bilirler. Sadece dikkat et."

"Tamam."

Kafasını salladı. Dayanamadım ve yumruğumu koluna geçirdim.

"Hey! Napıyosun?"

"Bağırma lan! Kütüphane burası!"

Duyduğum o sesle gülmemek için kendimi sıkarken, Ömer koluma girdi ve kulağıma fısıldadı.

"Seninle sonra konuşacağız, küçük hanım."

"Bakarız orasına."

Dedim ve gülümsedim.

"Hadi ama asma suratını. Gezdir beni. Kütüphaneyi çok sevdim. Kitap okumayı çok severim zaten de. Neyse."

"Çok çok konuşuyorsun. Biliyor musun?"

"Hm hm. Hadi."

Diyerek kütüphaneyi gezmeye başladık. Gerçekten de çok kitap vardı. Ben ise bir kitap kurdu olarak burayı çok sevmiştim.

Biraz gezdik. Sonra ben durdum.

"Ne oldu? Yoruldun mu?"

Dedi alayla. Ben de durur muyum yapıştırdım cevabı.

"Yok ya ne yorulması? Ben öyle kolay kolay yorulmam."

"Ne o zaman? Neden durdun?"

"Kitaplara bakalım mı biraz? Bizim oralardaki kitaplardan olur mu?"

"Öğrenci kitapları, sihir kitapları ve evet oralardaki kitaplardan da bulunuyor burada."

"Olley! O zaman hadi bakalım."

Birden durdu Ömer. Ona döndüm.

"Leyla."

"Noldu, Ömer?"

"Senin hafızan geri mi geldi?"

"Hayır? Neden ki?"

"Kitap kurdu olduğunu nereden biliyorsun o zaman?"

Haklıydı.. Nereden biliyordum gerçekten?

"Ben.. Bilmiyorum. Sadece.. Hissettim galiba.."

"Garip.."

Benim de aklıma bir şey gelince sordum.

"Ömer?"

"Hm?"

Koluna girdim ve çenemi omuzuna koydum.

"Biz şu sihir kitaplarına baka bilir miyiz, acaba?"

"N-neden ki?"