AMARİS

Elfida

300 YORUM SINIRI VAR

BÖLÜM HAZIRDI FAKAT TELEFONUM BOZULDUĞU İÇİN WATPADDE GİRİŞ YAPAMIYORDUM.

CUMA GÜNÜ GÖRÜŞMEK ÜZEREEEE

Bir çaresi bulunur elbet

Kirpiğini sakladığım adam Yalın'dı. Sırtından bıçaklayarak öldürdüğüm adamdı.

Vücudum kaskatı kesilmişti. Ellerimin titremesine mani olamıyordum. Peşimdeydi. Geçmişim bir sır gibi beni takip ediyordu.

Katil olduğumu sadece Barkın'ın bildiğini sanarken bu notla dağılmıştım.

Ellerimin titremesini umursamadan elimdeki notu çantama koyarak kapıya doğru gittim.

Kapı kolunu indireceğim sıra Poyraz benden önce davranarak kapıyı açtı.
Yüzümün şu anda kireç gibi olduğunda emindim.

Ellerim titriyor, kalbim sıkışıyor. Onun yanında krize girmemeliydim.

Telaşlı bir ses tonuyla"iyi misin?" diye sordu.

"Eve gidelim lütfen"dedim.

Elini belime atacağı sıra ondan birkaç adım uzaklaştım. Notu gönderen kişiyi bulana kadar Poyraz'a dâhi yakın olamazdım.

"Gideriz de sen ne olduğunu söyle bu halin ne ?" diye sordu.

O aklıma gelen ilk yalanı hiç tereddüt etmeden söyledim.

"İçkiyi fazla kaçırdım, midem bulanıyor eve gidelim"dedim.

"Hay anasını böyle işin! Seni birileriyle tanıştıracaktım"dedi.

"Kiminle ?" diye sormamla sağ eliyle hafifçe yeni çıkmış sakallarını kaşıdı.

"Şimdi eve gidelim tanışınca görürsün"dedi ve birkaç adım atarak tekrardan yanıma geldi.

Bir anda beklemediğim bir şey yaparak sol elini belime doğru attı ve beni kucağına aldı.

Şu anda o kadar kötü hissediyordum ki ona itiraz edecek halim dâhi yoktu. İtiraz etsem dâhi kabul etmeyeceğine emindim.

Korumaların şaşkın bakışları arasından geçerek arabanın önüne geldik. Kalp atışlarını hissediyordum.

Eğer şarkıcı olsaydım onun kalp atışı benim için en güzel melodi sesi olurdu.

Her geçen gün ona daha çok bağlanıyordum.

Ben artık Yalın'ı Anka kuşu değildim.

Ve ben artık iyi biri değildim.

Beni arabanın ön koltuğuna oturduktan sonra kendini de şoför koltuğuna geçti. İçimdeki hisse güveniyordum. O notu yollayan kişi Poyraz değildi.

Kafamı usulca cama doğru yasladım.

Benim tüm yollarım zamanında ona çıkarken onun tek bir yolu dahi bana çıkmıyormuş.

Evin önünde durduğumuzda Poyraz'a iyi geceler dileyerek hızlıca arabadan inerek eve girdim.

Hesap sormam gereken biri vardı.
Tekrardan yanlış kişiye güvenmiştim.

Barkın salonda ki koltuğun üzerinde uyuyordu. Yüksek sesle bağırarak " Barkın"dedim.

Yataktan bir anda rüyasında canavar görmüş küçük çocuklar gibi zıpladı. Gözlerini ovuşturarak şaşkın gözleriyle beni baştan aşağı süzdü.