Mesafe-Jikook

FİNAL

Sonsuzluk...

Kimimiz için sonsuz tek bir kelimeden ibaretti, kimimiz için ise yoldan ibaretti. Gerçek sonsuzluk bir mesafe  yada ölümdü.

Aşk tek kelime, yaşamak bin hece.

Jungkook'un o gün Jimin'e kurduğu cümle Jimin'in aklından çıkmıyordu.

Korkuyorum hiç ses etme bulur alırlar seni.

Jimin, Jungkook'un kendisi için korkmasına izin vermemesi için gidiyordu Fransa'ya. Belki sonsuza kadar, belkide sonsuzluğun ilk nefesine kadar.

Saat 05:06

Sabahın erken saatlerinde uyanarak hazırlandı ve Fransa'ya doğru ilk uçak ile havaalanına doğru ilerledi. Ailesi yada Tae'nin hiçbir haberi yoktu çünkü bu yola tek başına çıkmıştı, tek başına bitirecekti.

Telefonunu cebinden çıkararak Jungkook'un son görülme saatine baktı.

Son görülme; 2:01 ÖÖ

Jimin ekrana gülerek uçağa bindi ve emniyet kemerini bağlayarak bakışlarını küçük camdan dışarıya çevirdi. Jungkook'un bile haberi yoktu ona gidişinden.

Uçağın tekerlekleri Fransa havaalanına saatler sonra değdiğinde, Jimin içini dolduran huzur ile hızlıca emniyet kemerini ince belinden çıkarıp ön sırada olan insanların tek tek çıkışını seyretti bir süre. Onu ilk kez görecekmiş gibi hissediyordu bu kez.

Valizini alarak, havaalanının giriş kapısını çekti. Aynı Jungkook'un, Kore'de kendi marketlerinin önünü çektiği gibi.

"Uyuyor olmalı. Hayır, hava hâlâ aydınlık." Jimin kararsızlık ile çektiği fotoğrafı Jungkook'a göndererek bir süre çevrimiçi olmasını bekledi.

Fotoğrafın altına küçük bir yazı yazarak telefonunu kapattı.

Jimin: Korkma sevgilim.

Mesajın ardından çevrimiçi olması ile heyecanla boş bir banka oturdu.

Çevrimiçi...

Jungkook: Jimin'im?

Jimin, Jungkook'un mesajına gülümseyerek elini ensesine götürdü. Evet, gelmişti.

Jimin: Daha fazla burada seni bekleyemem sevgilim. Hadi gel artık.

Jimin mesajı atar atmaz koca bir kahkaha atarak başını önüne eğdi. İnsanların kendisine nasıl bakması umrunda değildi şuan.

Jungkook: Geliyorum.

...

Jungkook'un geliyorum demesinin üzerinden günler geçmişti. Tae ve Sojun'un durumu gün yüzüne çıkmıştı. Jimin'in Fransa'ya gittiği gün, Sojun aynı günün akşamında Tae'nin yanına Kore'ye gitmişti. Bayan Jeon Jimin'i kendi oğlu gibi severken, bay Jeon oğlu Jungkook ile Jimin'i aynı evde kabul etmek istemiyordu.

Jungkook yatağa uzanarak, bakışlarını Jimin'e çevirdi. Günlerdir süren hastet bu gün kapının kilitlenmesi ile son bulacak gibi geliyordu.
Jimin gülümseyen yüzü ile sevgilisine bir süre baktı.

"Yanıma gelmeyecek misin?"

"Beni yanına kendin çek sevgilim."

Jungkook koca bir kahkaha atarak yattığı yerden doğrulup kolunu Jimin'in bileğine uzattı. Jimin teninde hissettiği sıcak ten ile alt dudağını ısırarak bakışlarını Jungkook'dan kaçırdı. Bir anda göğsünün sert bir bedene çarpması ile gözlerini kapatarak avuç içlerini sevdiği adamın göğüsüne yasladı.

"Dudaklarında gezen yumuşak ten ile gözlerini yavaşça açarak bakışlarını Jungkook'un koyu kahverengi gözlerine çevirdi.

Jungkook, Jimin'in alt dudağını kendi ağızına alarak, kollarını göğsünde yatan ince bele doladı. Dolgun pembe dudağı yavaşça vakumlarken, Jimin hissettiği sıcaklık ile gözlerinin yandığını hissetti. Vücudu alevlenirken, Jungkook bir elini Jimin'in dolgun kalçasına yerleştirerek hafifçe sıktı.

Jungkook'un dilinin ucu rahat durmadan usulca alt dudağı okşarken, Jimin başını geriye atarak öpüşüne karşılık verdi.

Jungkook alevlenmeye yakın olan ön sevişmeyi durdurarak kahverengi gözlerini sevdiği adamın gözlerine çevirdi.

Jimin başını olumsuz anlamda sallayarak aletini Jungkook'un aletine sertçe baskı uygulayıp sürttüğünde, Jungkook gülümseyerek kavradığı dolgun kalçayı sıkarak dudaklarına sıkı bir öpücük kondurup geri çekildi.

"Jungkook!" Jimin'in itiraz dolu sesine Jungkook gülümseyerek, bakışlarını odanın kapısına çevirdi.

"Olmaz sevgilim." Jimin alt dudağını ısırarak başını sallarken, Jungkook derin bir nefes vererek göğüsüne uzanan bedenin boynunu koklayarak, gözlerini kapattı.

Durdu, zaman durdu.
Durdu, vakit durdu.
Durdu, yol durdu.
Durdu, ter durdu.
Durdu, mesafe, durdu.

Yorgun musun? Yorgun, senin hayalin yorgun.

Mesafe...

Son Veda.