Mesafe-Jikook

26

Bay Jeon gidiyorsunuz demesinin üzerinden saatler geçmişti. Sojun şoför koltuğunda otururken, Jungkook ve Jimin arka koltukta oturuyorlardı.

Hayat... Evet, hayat insanı öyle bir noktaya götürüyordu ki bazen hiç beklemediğimiz anlarda her şey olabiliyordu.

Her şey ânını beklerdi.

Saatler geçmişti araba küçük bir evin önünde durduğunda Jimin bakışlarını Jungkook'a çevirdi. Evin zilini Soju çaldığında, kapıyı küçük bir erkek çocuğunun açması ile Sojun gülerek çocuğu kucağına aldı.

Jimin bir adım gerileyerek yabancı olan bu eve baktı. Gitmek istiyordu. Jungkook bakışlarını Jimin'e çevirerek derin bir nefes aldı. Burada olmak Jungkook'un da hoşuna gitmiyordu.

"SoJun abi bunlar kim?"

"Jungkook lütfen gidelim buradan." Jungkook başını olumsuz anlamda sallayarak küçük çocuğa baktı. Senelerce Amerika'da kaldığı için kendisini hatırlamaması gayet normaldi.

Çocuğun arkasından bir kadın gülen yüzü ile adımlarını Jungkook'a yönlendirdi. Yılların verdiği yaşanmışlık kadının yüzünden belli oluyordu.

"Jungkook oğlum döndün demek?" Jungkook, halasına sarılarak gözlerini kapattı. Onu en son on beş yaşında gördüğünü hatırlıyordu.

Jimin telefonuna gelen bildirim ile gülümsedi. Tae'den gelen bildirim onu gereksiz yere mutlu etmişti.

Jungkook'un bakışları Jimin'i bulduğunda, Jimin ona gülümseyerek mesajı okudu.

Tae: Kore'ye ne zaman döneceksin çok sıkıldım.

Jimin aklına gelen düşünce ile bakışlarını Sojun'a çevirdi. O gün hastane odasında SoJun, Tae'yi sormuştu bunu hatırlıyordu. Acaba daha önce Tae ile bir bağlantıları var mıydı? Jimin düşünceli bir şekilde adımlarını Sojun abisine yönlendirdi.

"Sojun abi senin ile bir şey konuşmak istiyorum." Sojun bakışlarını Jimin'e çevirerek başını salladı. Jungkook kasılan bedeni ile Jimin'e bakıyordu.

"Jungkook, Tae ile ilgili konuşacağız." Sessizlik...

SoJun tek kaşını kaldırarak bir süre düşündü. Tae... Evet,  hatırlıyordu Tae'nin kendisine çarpıp giden o çocuğu. Sojun'un dudaklarında oluşan gülümseme ile Jimin'i tutarak köşeye çekiştirdi.

Jimin, Jungkook'a kısa bir bakış atarak, bakışlarını telefonuna çevirdi. SoJun, Jimin'in telefonuna dikkat verirken, Jimin mesajı Sojun'a göstererek arama kısmına girdi.

Tae saniyesinde Telefonu açarak yüzünü kameraya doğru çevirdi. Jimin'in yanında duran o kişiyi çok yakından tanıyor gibi görüyordu. Hatırlamıyordu...

"Jimin oldukça fazla özlemiştim seni." Jimin dudaklarını kıvırarak telefonu SoJun abisine verdi.

SoJun, Tae'nin yüzünü bir süre izleyerek elini ensenine götürdü. Bu konuşmanın bu kadar sessiz olması ile ilk konuşan Tae oldu.

"Seni hatırlamıyorum." SoJun alt dudağını yalayarak başını önüne eğdi. Jimin sıkılarak adımlarını Jungkook'a doğru yönlendireceği sırada, Sojun kolunu tutarak bunu engelledi.

"Hayır Jimin, konuşma bitene kadar lütfen yanımda ol." Jimin başını sallayarak Sojun abisine baktı. Jungkook bir süre daha küçük oğlan ile ilgilenerek Jimin'e doğru ilerledi.

SoJun, Tae ile ilgili her bir şeyi sorarken, Tae gülen yüzü ile Sojun'un sorularını cevaplıyor ve aralarında geçen sohbeti arttırıyorlardı.

Jungkook kaş göz işareti ile olayı Jimin'e sorduğunda, Jimin elini ağzına götürerek gülümsedi.

"Sanırım SoJun abim en yakın arkadaşımdan hoşlanıyor."

Jungkook alay ile gülerken, Jimin kendisine uzatılan telefonunu aldı ve bakışlarını gülen Sojun'a çevirdi.

"Aşık mısın kardeşim?" SoJun omuz silkerek, adımlarını eve doğru yönlendirdi.

Jungkook küçük bir kahkaha atarak, abisinin ardından baktı. SoJun'u ilk defa bu denli gülerken görüyordu.

Jimin elini Jungkook'un eline dokundurarak, gözlerini, gözlerine çevirdi.

Bazı gerçekler can yakarken, bazı gerçekler ise insanı canana sürüklerdi.

"Jungkook, doğru zaman ne zaman?" Jungkook alt dudağını ısırarak başını önüne eğdi. Ne demeye çalıştığını anlamıştı.

"Jimin'im doğru zaman ne zaman bilmiyorum ama, en doğru anda buldum seni. Ve artık benimsin."

Jimin başını aynı Jungkook gibi önüne eğerek, utanç ile gülümsedi.

Mesafe...

...

Bölüm sonu.