Mesafe-Jikook

18

Jungkook gözünden akan yaşlar ile abisi sojun'a sıkıca sarılarak Jimin ile son konuşmalarını tek tek anlattı. Sojun her ne kadar dinlese bile anlamıyordu. Jimin'e şimdiye kadar neden gerçeği söylemediğini bilmiyordu.

"Jungkook, Jimin'e neden gerçeği söylemedin? Ondan bunca zaman neden sakladın?"

Jungkook alnını abisinin göğsüne yaslayarak, kollarını sıkıca beline sardı. Nedenini gayet iyi biliyordu. Jimin'i çok seviyordu ve eğer ona gerçeği söyerse, katil olduğunu anlatırsa, Jimin'in kendisinden uzaklaşacağından korkuyordu.

"Söyleyemedim abi... Korktum... Ben onu kaybetmekten korkum... Katil olduğumu öğrenirse benden gidecek diye... Çok korktum..."

Jungkook, kelimeleri birleştirmekte zorluk çekerken, abisi sojun, kardeşini sıkıca sararak saçlarını öptü.

"Anlıyorum Jungkook." Anlamıyordu, anlayamıyordu böyle bir aşkı, uzak mesafeden doğan bir aşkı kimse yaşamadan anlayamazdı.

Jungkook alnını abisinin göğsünden çekerek göz yaşlarını sildi.

"Bana yardım et abi götür beni Kore'ye." Sojun ilk tereddüt etsede başını sallayarak oturduğu yerden kalktı. 

"Pekâlâ halledeceğim ama sen Jimin'e hâlâ mesaj yazıyor musun?" Jungkook, Jimin'in ismini duyunca hızla başını salladı.

"Evet her dakika yazıyorum ama... Ama... Görüldü bile atmıyor." Jungkook'un sesi sonlara doğru titriyordu. Sojun, Jungkook'a gülümseyerek başını salladı ve hızla odayı terk etti.

...

"TAE!"

Jimin, kalçasını koltuğa yaslayarak dolu gözleri ile Tae'ye bakıyordu.

"Anlat JimJim?"

"Jungkook ile ayrıldık." Tae, Jimin'e şok ile bakıyordu. Anlam veremiyordu.

"Şaka mısınız siz? Ahh Jimin dostum bunu ben gerçektende anlamıyorum. Bir ayrılıp, bir barışıyorsunuz geçmiş olsun dememe gerek bile kalmadan tekrar birleşiyorsunuz." 

Jimin gözlerini devirerek, dirseğini Tae'ye geçirdi.

"Kapat çeneni Tae! Jungkook ile ilk defa ayrıldık."

Tae bir kaç saniye düşünerek başını salladı. Evet, doğru söylemişti.

"Pekâlâ bu nasıl oldu peki?"

Jimin gerçeği Tae'ye söylemek konusunda epey bir düşünmüştü.

"Ben gidiyorum..." Jimin, Tae'den cevap beklemek yerine hızla evi terk etti. Jungkook ile ilgili hiçbir şey düşünmek herne kadar istemese bile aklından çıkmıyordu.

"Saatler geçi ama hâlâ yazmıyor."

Jimin başını telefonun ekranından bir an olsun alamazken, aklından geçen kötü düşünceler ile gözlerinin dolduğunu hissetti.

"Ya beni unuttuysa? Olamaz, her şeyi bir günde unutamaz!"

Jimin bakışlarını önündeki bakkalın oraya çevirdiği sırada gözleri istemsizce dolmuştu. Jungkook'un görüp kendisine attığı bakkaldı burası. Tam o sırada telefonuna gelen bildirim sesi ile cebinden telefonunu çıkardı. Bilinmeyen bir numara ile kaşları çatıldı.

*****: Merhaba Jimin, benim varlığımı ve kim olduğumu bir bilmiyorsun ama ben seni biliyorum.

Jimin tam bir şey yazacağı sırada gelen bildirim ile mesajı okudu.

*****: Ben Sojun, Jungkook'un abisi.

Jimin'in dudakları şaşkınlıkla aralanırken, kafasında gezen onca soruları düşünüyordu.

*****: Jungkook seni bana anlattı ve buna eminim düşündüğün gibi değil hiçbir şey.

*****: Bundan seneler önce çok ağır bir durum yaşadı Jungkook ve Amerika'da onca senedir kalma nedeni ise on yedi yaşında, kaza sonucunda bir arkadaşını kafese atması oldu. Kardeşim şuan iyi ve bizim ile ailesinin yanında. Senden tek isteğim Jimin, Jungkook'u bir kere dinle ve ona bu söylediklerimi belli etmemen çünkü sana kurduğum her şeyi bilmiyor ve kendisinin anlatmasını istiyorum.

Jimin kaldırım taşına oturarak bir süre boş gözleri ile asfalta baktı. Jimin senelerdir bir katil ile konuşup ona aşık mı olmuştu?

Jimin düşüncelerine bir anlam yüklemeye çalışırken, abisi sojun'un kaza sonucu demesine takıldı. Jungkook ile konuşmalıydı.

Jungkook onun belkide kafasındaki soru işaretlerini ve gerçeği söyleyecekti.

Yaşanan onca zamanın sonucunda bu olması gerekiyor muydu? Jimin ayağa kalkarak evine doğru ilerledi. Jungkook ona herbir şeyi söyleyecekti. Abisinin söyledikleri ile kendi söyledikleri arasında hiçbir fark görmek istemediğini fark etti.

Mesafe...

Bölüm sonu.