LİLA & MAVİ / TEXTİNG

12

23.06.2024

0553*: Lila :)

Siz: Kimsin?

0553*: Kim olduğumu yakında öğrenirsin :)

Siz: Hay amk bi sen eksiktin.

0553*: Küfür ağzına yakışmıyor klişesine girmeyeceğim, küfür ettiğinde çok seksi görünüyorsun :)

Siz: Siktir git o zaman.

0553*: İstediğin kadar kov, her zaman yanında olacağım.

Siz: Hangi vasıfla?

0553*: Sen hangi vasıfla istersen?

Siz: Uğraşamam seninle.

0553*: Benim kollarımda olmak için ölüp biteceğin günler yakın güzelim.
(Görüldü)

                                            〽️

Mavi'ye yazmayı bırakalı bir hafta olmuştu. Kalbindeki kadının kim olduğunu deli gibi merak etsem de gidip soramadım ve en doğru kararı verip ondan vaz geçtim.

Odamdan çıkıp mutfağa gittim, buz dolabını açıp yiyecek bir şeyler ararken birisi kapıyı alacaklı gibi çalmaya başladı.

"Geldim!" Yavaş adımlarla koridordan geçip çelik kapının önünde durdum. Kapıyı açtığımda karşımda yeşillerin içinde duran babam ile çığlık attım.

"Babaaa!" Ufak bir kız çocuğu gibi babamın kucağına atladığımda babam kollarını belime doladı.

"Bebeğimm." Başımı boynuna gömüp hasret kaldığım kokusunu içime çektim.

"Babamm çok özlemişim seni." Kapı açılma, kapanma sesi duymamın ardından merdivenlerden çıkan Mavi'yi gördüm.

"Lila, Göktuğ amca?" Nefes nefese kalmıştı. Babamın kucağından inmeden bakışlarımı Mavi'ye çevirdim.

"Mavi, nasılsın oğlum?" Babam kucağında benim olmamı umursamadan Mavi'ye döndü.

"İyiyim Göktuğ amca, Lila çığlık atınca bir şey oldu sandım." dedi mahcup bir ifadeyle.

Babamın kucağından inip kollarımı beline doladım.

"Babam gelmiş ben çığlık atmayayım da kim çığlık atsın." Gülümsemekten yanaklarım acısa da kendime engel olamadım ve otuz iki diş gülümsemeye devam ettim.

"Hadi kapıda mı duracağız içeriye geçelim, Mavi oğlum sen de gel." Mavi'nin bakışları kısa süreliğine benim üzerimde dolandıktan sonra başıyla onayladı.

İçeriye geçtiğimizde babam koltuğa oturdu, ondan hiç ayrılmak istemediğim için bende dibine oturup babama sarıldım.

"Annemin haberi var mı?" Mavi karşımızdaki tekli koltuğa oturmuş yüzündeki tebessüm ile bize bakıyordu.

"Hayır bebeğim, ilk seni görmek istedim. Sen benim kızımsın, annen el kızı unuttun mu?" diyip göz kırptı.

Kendimi bildim bileli babama aşıktım. Annemden bile kıskanır, anneme iki güzel kelime söylese ağlardım. Babam da orta yolu bulmak için 'Sen benim kızımsın, annen el kızı.' diyip gönlümü alırdı.

"Anneme de süpriz yapalım, ben onu arayıp acil eve gelmesini söyleyeyim kapıyı sen aç, olur mu?" dedim heyecanla.

"Olur bebeğim." dediğinde koşarak odama gidip telefonumu aldım. Oturma odasına geri döndüğümde sessiz olmaları için babamı ve Mavi'yi tembihledim. Annemi arayıp telefonu haporlöre aldım.

"Efendim kızım?"

"Anne acil eve gelmelisin."

"Ne, ne oldu Lila? İyi misin?"

"Anne soru sorma, acil eve gel." diyip bir şey söylemesine fırsat vermeden telefonu yüzüne kapattım. Çelik kapının arkasına anahtarımı takıp, annemin eve anahtarla giremeyeceğine emin olduktan sonra oturma odasına geri döndüm.

                                            〽️

Yarım saattir babam ve Mavi'nin sohbet etmesini dinliyor arada sohbete dahil oluyordum. Duyduğum kapı sesi ile yerimden fırladım.

"Baba hadii!" Fısıltı halinde konuşup babamı kolundan çekerek kaldırdım. Babam kapıya gittiğinde kapının pervazına yaslanıp kapıyı açmasını bekledim.

Babam kapıyı ağır ağır açtığında annemin çığlığı ve babama sarılması eş zamanlıydı.

"Göktuğ! Ne zaman geldin?" Annemin yanağından süzülen yaş ile gözlerim doldu.

"Az önce geldim hatunum." Annem ile babam rahatça sarılsın diye içeriye girmek için arkamı döndüğümde Mavi'nin göğsüne çarptım.

"Ay pardon, arkamda olduğunu fark etmemişim." Yüzüne bakabilmek için başımı kaldırdığımda burunlarımız birbirine temas etti.

Kalbimin sızlaması ile hızla oturma odasından çıkıp kendi odama gittim.

Onu unutmak istedikçe gözümün önünde olması canımı yakıyordu. Sol gözümden süzülen yaşı elimin tersi ile sildiğimde cebimdeki telefonum titredi.

0553*: Seni seviyorum Lila.