LİLA & MAVİ / TEXTİNG

46

Merhaba sevgili okurum, sona yaklaştık :)

Bölüme geçmeden önce size birinden bahsetmek istiyorum; 

ARVEN +18 Adlı çalışmamı yayınlarken tanıştığım değerli arkadaşım, hem en eski okurlarımdan, hem de ufku geniş Wattpad yazarlarından birisi kendisi. Şimdilerde yeteneklerine yenilerini ekleyip tasarımla uğraşmaya başladı. Aşağıya hem Wattpad, hem de İnstagram kullanıcı ismini yazacağım, kitap kapağı tasarımı yaptırmak isteyenler iletişime geçebilirler.

Wattpad: @GTomrss07

İnstagram: @gavigrafik 

28.05.2025

Merhaba sevgilim;

İki gün sonra sen gideli tam bir ay olacak. 

Üç hafta boyunca idrak edemedim Mavi, beni bırakıp gittiğine inanmadım, inanmak istemedim. Neden sonumuz bu kadar hızlı geldi sevgilim? Ben daha sana doyamamıştım...

İlk bir hafta ağzıma lokma süremedim ama sonraki günlerde ölmeyecek kadar yemek zorunda kaldım. Çoğu yediğimi çıkartsam da yine de kendimi zorluyorum sevgilim, sen rahat uyu diye kendime iyi bakmaya çalışıyorum.

Geçen gece rüyama geldin bana kızdın, en çok da kendine kızdın. Bana 'Seni bu kadar üzdüğüm için kendimi affetmeyeceğim, ne olur sen beni affet.' dedin. Ben sana kızmadım ki Mavişim, ben sana kızamam ki...

Bu gece de rüyama gelir misin sevgilim? Seni çok özledim...

Defterin kapağını kapatıp yanımdaki komodine bıraktım, tahmini bir haftadır her gece içimdekileri deftere döküp öyle yatıyordum, sanki Mavi'ye yazıyormuş gibi...

Kapının tıklatılması ile yatakta doğrulup 'Gel' dedim. Aralanan kapıdan İrem kafasını uzattığında elimi yatağa iki kere vurdum.

"Nasılsın Lilam?" diyip yanıma oturduğunda derin bir iç çektim.

"Nasılım bilmiyorum ama canım yanıyor İrem." dedim mimiksizce.

"Lila burada kalmak sana iyi gelmiyor bebeğim, inat etme bize gidelim." 

"Aksine burada kalmazsam kafayı yerim, burası Mavi'yle bizim evimiz. Kısa sürede o kadar çok anı biriktirdik ki her gün o anılarla hayata tutunuyorum." İrem pes etmiş şekilde omuzlarını düşürüp bir ihtiyacım olursa seslenmemin yeterli olacağını söyleyip odadan çıktı.

O kadar güzel arkadaşlıklar kurmuşuz ki aile olmuşuz haberimiz yokmuş. Ben iyi hissedeyim diye her hafta dönüşümlü olarak gelip bende kalıyorlar benimle vakit geçiriyorlardı.

Yatağımın sağına baktığımda gördüğüm görüntü gülümsememe sebep oldu, dokunmak istesem gideceğini bildiğimden dokunmadım. Sol gözümden akan yaşı silip yanımda uzanan Mavi'ye baktım. Göz yaşımı gördüğünde çatılan kaşları gülümsememle gevşedi.

"Buradasın sevgilim." diye fısıldadım.

"Buradayım güzelim." diye fısıldadı.

"Dokunursam gider misin yine?" 

"Gitmem gerekir bebeğim, dokunmamalısın." dediğinde derin bir iç çektim.

"Her zaman gelecek misin?"

"Kimseye söylemezsen her zaman geleceğim Lilam." dediğinde gülümsemem genişledi.

"Artık uyumalısın güzelim, çok yoruldun." 

Başımı onaylarcasına sallayıp gözlerimi kapattım. Mavi bir haftadır yanıma geliyor, benimle konuşuyordu fakat her seferinde kimseye söylememem için beni tembihliyordu. Bir kaç kere ona dokunmak istedim, istemekle yetindim, elimi ona uzattığım an ortadan kaybolup o gün boyunca hiç yanıma gelmiyordu. 

O bana gelsin de ben ömür boyu susmaya bile razıyım...