DANGEROUS LOVE - TAEKOOK

Git

Selam ben geldim yeni bölümle. Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumalar.

Taehyung'un yatak odasının önüne geldiğimde derin bir nefes aldım. Kapıyı iki kez tıklatarak bekledim. 'Gir' komutunu duyduğumda kapıyı açtım. Camın önünde ayakta duran Taehyung'u gördüm. Geldiğimi gördüğünde "Hoşgeldin güzelim. Gelsene içeri" dedi.

Üzgünüm Taehyung...

Suratsız bir ifadeyle Taehyung'a doğru yaklaştım. Bunu farketmiş olmalı ki kaşlarını çattı. "Neyin var Jeon?" diye sordu.

"Neyim varmış. Yok bir şeyim."

"Geçen günkü gibi bir suratın var. Hatta daha kötü. Ne bu hal Jeon?"

"Hiçbir şeyimin olmadığını söyledim. Anlamıyor musun?"

Karşıma gelip "Oradan bakınca salak gibi mi duruyorum?" dedi.

Şuan resmen onu üzüyordum. Ama elimden başka bir şey gelmiyordu. Anca bu şekilde onu kendimden uzaklaştırabilirdim.

"Söyle Jeon, neyin var?"

"Kaç defa söyleyeceğim, bir şeyim yo-"

Lafımı tamamlamama izin vermeden dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Çenemden tutan elleriyle beni kendine daha fazla yaklaştırarak bedenlerimizin birbirine düğmesini sağladı.

Ne kadar karşılık vermek istesem de bunu yapamazdım. Ondan uzaklaşmaya çalışıyordum ama o buna izin bile vermiyordu.

Ellerimi göğüslerine yerleştirerek atik bir hamleyle ittim. Kocaman vücudunu savunmasız olduğu için itebilmiştim.

Hayal kırıklığına uğramıştı. Gözlerinde onu görebiliyordum. Bir ara bir şey söyleyecek gibi oldu ama sustu.

"Jeon" diyerek fısıldadı.

"Evet?" dedim ciddi bir sesle. İçim kan ağlarken...

"Neden böyle davranıyorsun?" sesi hâlâ çok sakindi.

"Yaptığım bir şey yok."

"Seni öpmeme bile izin vermedin."

"Evet?"

"Neyin var? Neden anlatmıyorsun bana?"

"Söylemekten sıkıldım. Hiçbir şey yok dedim ya."

"İyi değilsin, sarılmamı ister misin?"

"Hayır.'

Şuan o kadar ihtiyacım vardı ki sarılmasına...

"Anladım. İstediğini yap ama bana anlatabilirisin birlikte çözebiliriz sorununu."

"Çözülecek sorun yok."

"Peki Jeon."

Gözlerimin dolduğunu fark ettiğimde arkamı döndüm. Bunu görmemeliydi. "Şimdi de yüzüme mi bakmıyorsun?" dediğinde gözümden akan yaşa mâni olamadım. Ses tonumun değişmediğini umut ederek konuştum. "Gitmek istiyorum." Az da olsa bir değişim vardı fakat farkedilecek kadar değildi.

Sessizce burnumu çektim. Hiçbir şey söylememesi dikkatimi çekmişti. Ama ona bile bakamazdım. Bakarsam bunu istemeyerek yaptığımı kolaylıkla anlardı. Buna hiç gerek yoktu.

"Git."

Gitmemi istemediğini çok iyi biliyordum. Tıpkı benimde gitmek istemediğim gibi.

Kapıdan çok yavaş olmayacak adımlarla çıkmaya başladım. İlerlerken bir anda durdum. Kapının yan tarafında bir şey gördüm gibi oldu. Daha sonra bunu umursamadan tekrar yürümeye başladım. Arkama bakmak istiyordum. Ama gözlerim bu haldeyken yapmalıydım. Umarım yanıma gelmez diye umut ederek odadan çıktım.