​ကြွေ (Complete)

အပိုင္း ၃ (Zawgyi)

[ေမာင္ေစာင့္ေနပါ့မယ္]

ဤသို႔ျဖင့္ ေရာင္နီေသြးသည္ ကိုမာဘဝသို႔ လုံးလုံးလ်ားလ်ား က်ေရာက္သြားေတာ့သည္။ မွိုင္းလွ်ံကေတာ့ မစားနိုင္မအိပ္နိုင္ျဖင့္ ေျဖမဆည္နိုင္ေအာင္ပင္ ရွိေတာ့သည္။ ဦးေလးျဖစ္သူက ေဘးနားမွေန၍ စားပါဦးေသာက္ပါဦးလို႔ တတြတ္တြတ္ေျပာမွသာ တို႔ကနန္းစိတ္ကနန္းစားသည္။ ေရတြက္လို႔ရသည့္ ထမင္းေစ့ေတြသာျဖစ္သည္။

ေရာင္နီေသြး၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ လႊားၿခဳံထားသည့္ ေစာင္ပါးတစ္ထည္သည္ သူ႕အႀကိဳက္ဆုံးေစာင္သာျဖစ္ပါသည္။ ေစာင္မွာ နက္ျပာေရာင္ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာျပင္တြင္ ၾကယ္ေတြ လေတြႏွင့္ စုံလင္ေနသည့္ ညတစ္တစ္ညအလား ေရးျခစ္ထားပါသည္။ ရင္ဘတ္အထိ လႊားၿခဳံထားသည့္ ေစာင္ကေလးသည္ ႏြေးေထြးေစဖို႔ရန္သာ ျဖစ္ပါသည္။

ေရာင္နီေသြး၏ နဖူးထက္တြင္ ေခြၽးစကေလးမ်ား စို႔ေနသည္။ ဤသည္ကိုလည္း မွိုင္းလွ်ံ သုတ္သင္ေပးေနက်ျဖစ္ေနပါၿပီ။ နဖူးျပင္ေပၚသို႔ ခပ္ေျပေျပကေလး က်ဆင္းေနသည့္ ဆံစကေလးမ်ားကို သပ္တင္လိုက္ၿပီး ပုဝါျဖဴျဖင့္ ထိတို႔ေပးလိုက္ပါသည္။ ခါတိုင္းအခ်ိန္ဆို သူ႕နဖူးကို ထိလာလွ်င္ ဤလက္ကို လွမ္းပုတ္ခဲ့မည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္ကို ေတြးမိေတာ့ ခပ္ဟဟေလး ၿပဳံးမိျပန္သည္။ ေနာက္ ညွိုးက်သြားရျပန္ပါသည္။

" အခ်စ္ ေမာင့္ကို လွမ္းရိုက္ပါဦးလားကြာ။ "

ႏြေရာသီျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ဖြင့္ထားသည့္ အဲကြန္းမွ ေလေအးေအးတို႔က မွိုင္းလွ်ံမ်က္ႏွာကို ျဖတ္တိုက္ေျပးလႊားေနသလို ခံစားရ၍ ထပိတ္ကာ ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ဖို႔လုပ္သည္။ ဦးစြာ ျပတင္းေပါက္တြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ လိုက္ကာစကေလးကို ခ်ည္ႏွောင္လိုက္သည္။ ေနာက္ ျပတင္းကို ဖြင့္လိုက္သည့္အခါ ဝင္ခ်လာသည့္ ေလႏုေအးကေလးမ်ားသည္ မွိုင္းလွ်ံ၏ စိတ္အစဥ္ကို ေအးျမေစခဲ့ပါသည္။ မ်က္ႏွာတစ္ခြင္ကို ေအးျမသြားေစေပမယ့္ ရင္ထဲက အပူမီးကိုေတာ့ျဖင့္ မၿငိမ္းနိုင္ပါတကား။

မွိုင္းလွ်ံ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဒါ အခ်စ္က ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ ၾကည့္ခဲ့သည့္ ျပယုတ္မဟုတ္လား။ ေကာင္းကင္ႀကီးသည္ ဒီေန႕က်မွ သာယာေနသလို။ မိမိကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသည္ဟုပင္ ထင္ရသည္။ မိုးသားတိမ္လိပ္မ်ား ကင္းစင္ကာ နဂိုမူလ ျပာလဲ့ေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ျမင္ေနရသည္။ ငွက္ကေလးမ်ား ပ်ံသန္းေနၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။