[အခ်စ္သည္ အရာရာျဖစ္သည္ဟု ထင္သလား]
" ဟို ဟိုတစ္ခါ ကိုယ့္ကို ကယ္ခဲ့တဲ့တစ္ေယာက္မဟုတ္လား။ "
မွိုင္းလွ်ံ အခန္းထဲမွ ထြက္ေတာ့ တစ္ဖက္အခန္းမွ ဟိုတစ္ခါ ေရထဲက ကယ္ေပးခဲ့သည့္ ေသြးဆိုသည့္သူကို ေတြ႕၍ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ေသြးသက္တန့္ သူ႕ကို ႏႈတ္ဆက္လာသည့္သူကို ေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ မွတ္မိတာေပါ့။ ဟိုတစ္ခါ က်ဳံးေရထဲ ခုန္ခ်တဲ့တစ္ေယာက္ပဲ။ ဒါျဖင့္ သူက ဒီေဆး႐ုံမွာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေရာက္ေနရတာလဲ။ အသိလူနာရွိလို႔ လာတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူပဲ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနတာလား။
" ခမ်ားက ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလဲ။ တစ္ခုခုျဖစ္လို႔လား။ "
" ကိုယ့္ကိုေတာ့ မွတ္မိသားပဲ။ မဟုတ္ဘူး။ လူနာေစာင့္ေနတာ။ ကိုမာလူနာေလ။ "
" ဪ...ကြၽန္ေတာ္က အေမေဆး႐ုံတက္ေနရလို႔။ "
" ဒီအခန္းလား။ ကိုယ္က ဟိုဘက္ခန္း။ "
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ စကားေျပာေနသည့္ေနရာသည္ ေသြးသက္တန့္အေမ၏ အခန္းေရွ႕တြင္ ျဖစ္ပါသည္။
" အေမဆီ လူနာလာၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ဆီလည္း အလည္ဝင္ခဲ့ပါ ေနာက္တစ္ခါဆို။ "
" ဟုတ္ကဲ့။ ဝင္ခဲ့ပါ့မယ္။ ခုေတာ့ အလုပ္ေလးရွိလို႔ သြားခြင့္ျပဳပါဦး။ "
ထိုသို႔ ေျပာ၍ ထြက္သြားေသာ ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ အသြားအလာကအစ အခ်စ္ႏွင့္ တူသည္။
" ေဒါက္..."
တံခါးေခါက္သံကို ၾကား၍ " ဝင္ခဲ့ပါ " ဟု အခ်က္ေပးရသည္။ တံခါးေပါက္ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာလွည့္ယူလိုက္သည့္အခါ မေန႕ကပဲ အလည္လာပါဦးဟု ဖိတ္ထားသည့္သူ။ တကယ္မထင္ထားခဲ့တာျဖစ္သည္။
" ကိုယ္က မင္း လာလည္မယ္လို႔ေတာင္ မထင္ထားခဲ့ဘူး။ "
" ခမ်ားဆီ လာလည္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူနာလာေမးတာပါ။ လူနာက သက္သာသလား။ "
" သတိမရတာ ဒီလနဲ႕ဆို ၁ႏွစ္ျပည့္ၿပီထင္တယ္။ "
ထိုသို႔ေျပာကာ သက္ျပင္းတိုတိုကို ခိုးခ်လိဳက္မိသည္။
" ခမ်ားနဲ႕ ဘာေတာ္လို႔လဲ။ "
မွိုင္းလွ်ံ ေျဖဖို႔ တြန့္ဆုတ္ေနမိျပန္သည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ခ်စ္သူပါလို႔ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ မေျပာနိုင္ဘူးလား မွိုင္းလွ်ံရာ။ ဘာလဲ သူ တစ္မ်ိဳးထင္သြားမွာကို စိုးေနတာလား။ တစ္မ်ိဳးပဲထင္ထင္ ႏွစ္မ်ိဳးပဲထင္ထင္ သူ႕ကို ဘာလို႔ ဂ႐ုစိုက္ေနရတာလဲ။ မင္း ေရာင္နီေသြးကို မခ်စ္ေတာ့ဘူးလား မွိုင္းလွ်ံ။ မင္း ေျပာင္းလဲေနၿပီလား။ ဟင့္အင္း၊ ငါ မေျပာင္းလဲဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲဘူး။
YOU ARE READING
ကြွေ (Complete)
Ficción Generalတိုက်ပေါ်က ခုန်ချသတ်သေသွားတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်အကြောင်းဖြစ်ပါတယ်။ ကိုမာဝင်သွားတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်အကြောင်းပေါ့။ အဲ့ဒီကောင်လေးရဲ့ အချစ်ရေးကတော့ အဓိကပေါ့ ဘာကြောင့် သတ်သေရလောက်တဲ့အထိ ဖြစ်သွားရတာများလဲ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ ရည်းစားတွေ...
