မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်အလင်းတန်းနဲ့အတူရန်အရှင်ဝမ်ရိပေါ်ဟာကြည်ကြည်သာသာနဲ့နိုးလို့လာခဲ့သည်။တစ်ညလုံးချစ်ရသူကိုရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီးအိပ်စက်ခဲ့ရသည့်အတွက်စိတိအစုံဟာကြည်လင်နေသည်။မနက်အာရုဏ်တက်ခါနီးမှအဆောင်ပြန်အိပ်ရပေမယ့်လည်းကျေနပ်ပါတယ်။ဘာပဲပြောပြောသူ့ချစ်သူကိုထိတွေ့ခွင့်ရခဲ့သည်မို့လား။
ရှောင်ကျန့်အေးစက်စက်ရှိနေတဲ့သူ့ကြတင်ကြောင့်အိပ်ရာကနေနိုးလာခဲ့သည်။ညကချစ်ရသူရင်ခွင်ထဲအိပ်ခဲ့ရတာအိပ်မက်လို့ထင်မိသွားသည်။မဖြစ်နိုင်ပါ။ညကသေချာပေါက်သူရိပေါ်ရင်ခွင်ထဲမှာငိုရင်းအိပ်ပ်ျောသွားတာ။
"အားလီရေ"
ချက်ချင်းအားလီကပြေးလာပြီး
"ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲသခင်လေး သခင်လေးတွက်ရေးစပ်ပေးထားရမလား"
"မဟုတ်ဘူးအားလီ ငါမေးစရာရှိလို့"
"အားလီကိုလား"
"အင်း"
"မေးသခင်လေးအားလီအကုန်သိတယ်"
"ဟိရန်ဘုရင်နာမည်ကဘာတဲ့လဲ"
"ရှင်း လေသခင်လေး"
"မဟုတ်ဘူးလေ ဟိုတစ်ခါကအားလီသူ့နာမည်ရင်းကိုပြောပြတာအကြောင်းကြောင်းကြောင့်မမပြာလိုက်ရဘူးလေ"
"အော် ဟဲ ဟုတ်သားပဲနော် သူ့နာမည်ကဝမ်ရိပေါ်တဲ့ သခင်လေးရဲ့"
ရှောင်ကျန့်ကအားလီရဲ့စကားဆုံးတော့ချက်ချင်းကိုပြုံးမိသွားသည်။အဲ့ဆိုညကကိစ္စကအမှန်ပဲ။အိပ်မက်မဟုတ်ဘူး။
"ကျေးဇူး အားလီလုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်တော့"
"ဟုတ် အော် သခင်လေး ဘုရင်ကြီးကသခင်ဘလးကိုအခေါ်တော်ပါးလိုက်တယ် ဒီနေ့ရန်ဘုရင်ကိုကြိုဆိုပွဲရှိလို့ "
"ကောင်းပြီအားလီ ငါလာခဲ့မယ်"
ဘာပွဲရှိရှိတက်ဖို့ငြင်းတတ်တဲ့သခင်လေးကအခုတော့တက်မယ်တဲ့ အံ့ဩစရာမကောင်းဘူးလားလူတွေရယ်။
ရှောင်ကျန့်အိပ်ရာမှထပြီးရေချိုးဖို့ပြင်လိုက်သည်။မျက်နှာနုနုထက်တွင်လည်းအပြုံးပန်းများဝေဆာစွာဖြင့်ဖူးပွင့်နေခဲ့သည်။သူလှလှလေးပြင်ရမည်။ဒါမှသာချစ်ရသူရှေ့မှာသူ့ကပေါ်လွင်နေမှာလေ။
YOU ARE READING
ချစ်သောအတွက်ဆိုရင်
Fanfictionဒီficလေးကwattpadမှာကျွန်တော့်ပထမဆုံးficဖြစ်ပါတယ် ဝါရင့်အာသာတွေလောက်တော့ကောင်းမယ်မထင်ပါဘူး အရင်စာအုပ်မှာချရေးထားတာတွေလည်းအများကြီးပဲ ဒါပေမယ့်ဒီမှာရေးဖို့မဝံ့ရဲလို့ငြိမ်နေတာ5နှစ်ရှိပြီ အခုတော့ရေးတော့မယ်လို့
