𝘈𝘳𝘢𝘻 𝘐̇𝘭𝘦 𝘈𝘳𝘢𝘵 (𝘎𝘦𝘳𝘤̧𝘦𝘬 𝘈𝘪𝘭𝘦𝘮) ✅

6

Araz Emirzahoğlu;

Hayat, insanı beklemediği yerlerden vuruyordu. Vurduğu yerler ya çiçek açıyordu ya da sana zindan oluyordu.

Biz Arat'la o zindanın içinde tıkılıp kalmıştık, ne bir kapısı ne de bir penceresi vardı. Ne önünü görüyordun ne de nefes alıyordun.

Tam pes edecekken duvarlar yıkıldı, o an anladık ki tüm acılarımız sona erecek. Ama nereden bilebilirdik ki kimsesiz kalacağımızı?

Tamam eyvallah, var ailemiz. Dünyalar tatlısı annemiz, görünüşünden bile dağ gibi olduğu belli olan babamız vardı ama o aile de istenmedikten sonra ne anlamı kalıyordu ki?

Bizim kaderimize yazılmıştı bir kere kaybetmek, biz bu hayatta her şeyde kaybedecektik.

"Şey, Araz abi müsait misin?" Kısık sesle başımı kapıya çevirdim. Alp'ti ve yanağı hâlâ kızarıktı. Sorusuna sadece başımı sallayınca yanıma gelip oturdu.

"Ben... Ben her şey için çok teşekkür ederim Araz abi."

Abi demesene çocuk!

"Neden?"

"Eğer sen gelmeseydin büyük bir dayak yiyecektim, hiç kimse de kurtarmaya tenezzül etmeyecekti." Aklıma gelenle hızla konuştum.

"Sen neden bunu ailenden saklıyordun ki? Hele ki böyle bir baban ve annen varken." Sessiz kaldı başını eğerek. Sabır çekip ensesine acıtmayacak şekilde vurdum.

"Eğme lan başını. Söyle hadi."

"Sizden önce ki ikizler beni hep tehdit ediyordu söylememem için. Zaten ilk zorbalandığım kişiler onlardı... Bunu gören okul arkadaşlarım da onlara katıldılar. Bu ilkokuldan liseye kadar hep devam etti ve sanırım edecek..." kaşlarım çatıldı.

"Sen eğer böyle sessiz kalırsan tabii ki de devam eder Alp. Bazılarına bu kadar nazik olmayacaksın. Yemin ediyorum Arat'la aynısın. İkinizinde ağzınızın ortasına bir tane çakacağım artık ha! Yeter ulan! Eğer bir daha o sınıfta o itlere sessiz kaldığını duyayım, yemin ederim bu sefer ben alırım önüme, evirir çevirir döverim seni! Anladın mı?!" Alp şaşkınlıkla bana baka kaldı.

"Ne bakıyorsun öyle kedi gibi? Haklıyım!"

"Hayır, sadece şaşırdım. Aynen göründüğün gibisin, herkes gibi farklı değilsin. Bende senin gibi bu kadar güçlü olmak istiyorum!"

Güçlü mü?

"Ben güçlü müyüm?"

"Evet! Hemde çok güçlüsün abi!" Deyip sıkıca sarıldı bedenime. Ben gerçekten güçlü müyüm lan?

Değilim ki, kendini ve ikizini o adamdan koruyamayan acizin tekiydim ben. Agresif, önüne gelen her insanı kırma potansiyeline sahip aptalın tekiyim ben.

Ben sinirime hakim olamayıp Arat'ı defalarca üzmüş ve ağlatmış bir geri zekalıyım.

Ne güçlüsü Alp?

≠

"Bugün nasıldı okul Alp?" Alp ağzındaki lokmayı yutmuş ve konuşmaya başlamıştı.

"Çok güzeldi! O çocuklar nerede Araz abimi görse ya yolunu değiştiriyorlardı ya da bakmamaya çalışıyorlardı!" Yalın'lar suspus olmuşken geçen okula bey babayla gelen adam bana bakmıştı.

Kimdi lan bu hayvan?

İki metre boyu, bir metre genişliğinde omuzu vardı adamın.

"Abi mi?" Dedi Onur saklamaya çalıştığı sinirle. Ne oldu lan kuş beyinli?

"Evet, abim değil mi?" Aferin aslanım benim!

Onur bana döndü sinirle. Bakışlarımı gözlerine dikip hayırdır anlamında başımı salladım. Biliyorum yakışıklıyım.

Sabır çekip önüne geri döndü. Gözlerimi devirip gülmemek için kendini sıkan Arat'a döndüm. Bu da ayrı kırık anasını satayım! Bu evde bir tane normal Allah'ın kulu yok mu ya?!

Elime suyumu aldım içmek için.

"Araz." Bey babaya döndüm

"Hiç subaylık düşündün mü?!" İçtiğim su boğazımda kalırken Arat ve Hülya Hanım endişeyle sırtıma vurmaya başladı.

Hassiktir!

Bu soruyu boş geçebiliyor muyuz?!

≠

MAALESED AŞKOMM

BU ATADA ARAZDA ARTIK YAVAŞ YAVAŞ ALIŞIYOR

ALPİM YA.... AYNEN PİRANA KOVALAYAN ÇILGIN HAMSİ BU ÇOCUK

ONURA NASIL DOKUNDU AMAAA

DAHA DUR SEN ONURSUZ ONUR

YAZABİLİRSEM BİRAZDAN ATARIM SANIRIM YEDİNCİ BÖLÜMÜ

ÇOK ÇOK ÇOK ÖPÜYORUMMMMM