Arat Emirzahoğlu;
Biz tam kalktık derken hayat bizi geri itiyordu, çok mu zordu kalkmamız için el uzatmak? Bülbül, gülün dikenine bile sevgi duyuyorken bizim hiç mi sevilecek bir yanımız yoktu?
Yoktu...
Benim ki de soru işte.
12 Yıl Önce...
"Arat? Kalk. Arat, kalksana. Hadi!" Gözlerimi açıp Araz'a baktım. Kapıyı gözetleyip beni dürtüyordu.
"Ne oldu Araz?" Hızla bana dönüp zaferle gülümsedi.
"Hadi gel, yemek ye. O pis adam uyudu..." heyecanla kalktım yataktan. Birlikte dikkatlice merdivenleri inip mutfağa girdik, tezgahın üstünde yarım kalmış bir tabak yemeği görünce gözlerim parladı. İşte bu!
Araz, kenardan tabure çekip tezgaha dayadı sessizce ve bana gösterdi. Elimle ağzımı kapatıp heyecanla güldüm. Hızlıca ve bir o kadar sessiz bir şekilde çıktım tabureye ve yemeğe başladım. Aklıma gelen Araz'la ona döndüm, bana bakıyordu gülümseyerek.
"Sen yedin mi?" Sertçe yutkundu ve başını salladı.
"Evet, yedim ben. Kimse uyanmayınca seni getirdim işte."dedi, Araz bana asla yalan söylemezdi. İçim rahattı o yüzden.
Artık karnım doymuş, tabakta lokma kalmasın diye yiyordum. Birden Araz beni kolumdan tutup aşağıya çekti ve kapının arkasındaki dolaba soktu.
"Sessiz ol, adım sesleri gidince hemen odaya çık tamam mı?" Başımı salladım elimi ağzıma bastırırken. Dolabın açık kısmından Araz'ı izledim. Boş dolap arıyordu saklanmak için. Ama neden? Saklambaç mı oynayacağız?
Bir anda mutfağa giren o adamla ona döndü hızla, gözlerim irileşti.
"Ne yapıyorsun lan sen burada?! Ben size dün demedim mi sabaha kadar bir şey yemeyeceksiniz diye?!" Araz'ın kaşları çatıldı ve babamızın ayağına tekme attı.
Babam sinirle kolundan tutup sert bir tokat attı ve mutfaktan sürükleye sürükleye, zorla çıkardı Araz'ı.
"Nefret ediyorum sizden, nefret!"
•••
Hâlâ uyuyan Araz'a bakıp iç çektim, o gece benim yüzümden yediği dayağın haddi hesabı yoktu. Üstelik bana yalan söylemişti, dövülmüş geldikten sonra yatakta guruldayan karnından yemediği belli oluyordu...
"Araz, uyan artık. Kahvaltıya ineceğiz." Gözleri yavaş yavaş açılırken gerneşti. Eline telefonunu alıp saate baktı.
"Ben aşağıya iniyorum, sen gelirsin tamam mı?" Başını sallayınca çıktım odadan ve indim aşağıya. Salonda tek başına oturan babamız beni görünce gülümsedi ve yanına çağırdı. Gülümsemesine karşılık verip yanına oturdum.
"Araz nasıl?"
"İyi sayılır." Kolunu omuzlarıma attı. Derin bir iç çekti.
"Sen annene, Araz'da bana benziyor huy olarak. Sen bir o kadar kırılgan ve hassas iken Araz benim gibi çabuk parlayan birisi. Alp bir o kadar sana benzerken, Araz bir o kadar büyük abinize benziyor."
"Onur abiye mi?" Başını sağ ve sola salladı, gözlerinden hüzün geçti.
"Arslan abinize... O başka bir şehirde görev yapıyor. Benim izimden gitmeyi seçerek başarılı bir asker oldu, diğer ikizler yüzünden evi terk etti. Ne kadar gözümün önünde, burada görev yapsın diye yalvarsam da dinlemedi, aramız açıldı. Ama dedeniz sayesinde üç hafta sonra gelecek buraya. Eminim sizin onlar gibi olmadığınızı anlayacak." Gülümsedim.
"Umarım bir an önce gelir..." beni kendine çekip saçlarımı öptü.
"Ay! Kahvaltı hazır, hadi geçin içeriye!" Annemin mutlu sesiyle kapıya döndük, sanırım babamla bu kadar yakın olmamıza sevinmişti. Birlikte kalkıp içeri geçtik.
Peşimizden bir zaman sonra içeriye giren Araz yanıma oturdu. Yalın abiler de gelince başlamıştık kahvaltıya.
"Yarın okullar başlıyor biliyorsunuz, kaydınızı Alp'in okuluna aldırdım. Size haber vermedim çocuklar, umarım alışırsınız." Araz gözlerini devirdi.
"Bizi bir anda buraya getirip alışmamızı bekliyorsunuz zaten, okul hiç koymaz bize merak etmeyin!" Dediğinde babam Araz'a baktı gülümseyerek.
"Sana bayılıyorum Araz! Şu hallerin beni sizin yaşınızdaki zamanlarıma götürüyor!" Dediğinde Araz ona değişik değişik baktı. Çünkü onun bu hallerini seven ilk ve tek kişi babamdı.
Araz, bir adım atsa babamla çok iyi bir ikili olacaklarına inanıyorum.
Çünkü ikiside kafadan kontaktı!
≠
AH ARATIM, ÜZÜMLÜ KEKİMMM
ARAZIN AĞZINDAN DA YAZICAM İNŞALLAH, NE KADAE SİZİN İÇİN KARAKTERİ TAM OTURSA DA BEN İÇİMDE OTURTAMADIM.
BU ARADA AZICIK GEÇMİŞTE NE GİBİ ZORLUKLARA KATLANDIKLARINI ÖĞRENDİK BU BÖLÜM.
BUGÜNÜN SON BÖLÜMÜYDÜ BU ARKİDİŞLER...
YARIN ATARIM DİYE DÜŞÜNÜYORUM OKULDAN GELİNCE BİR BÖLÜM.
UMARIM BU BÖLÜMÜ DE BEĞENMİŞSİNİZDİR AŞKOLARR
KENDİNİZE CİCİ BAKINN
🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝘈𝘳𝘢𝘻 𝘐̇𝘭𝘦 𝘈𝘳𝘢𝘵 (𝘎𝘦𝘳𝘤̧𝘦𝘬 𝘈𝘪𝘭𝘦𝘮) ✅
Ngẫu nhiên"Bak Arat... İyisin, hoşsun, şu dünyadaki herkesi alabilecek geniş bir kalbin var ama bu dünya o dünya değil kardeşim. Anlıyor musun? Kimsenin kimseye eyvallahı yok Arat. Ulan boşuna dememişler bu hayatta babana bile güvenmeyeceksin diye!" "Tamam...
