On Üç Yıl Önce
İstanbul...
...Geçmişin izleri hiç bir zaman silinmez, unutma...
"Bana bakın hayatımın en büyük hataları!" Adam elindeki içi alkol dolu bardağını küçük daireler çizerek sallar iken, iki küçük çocuğun önünde volta atıyordu.
"Akşam bu eve iki büyük iş adamı gelecek, odanızdan çıkmayacaksınız. Çıt sesinizi bile duymayacağım. Anlaşıldı mı?!" Son kelimelerini bağırarak söylediği için çocuklar irkilmişti. Peşine ise hızlı hızlı başlarını sallamışlardı.
"Hele bir duyayım sizin o bacaklarınızı nasıl kırıyorum!"
"Baba..." ismi Arat olan çocuğun kısık sesiyle ona çevirdi sert bakışlarını.
"Ne var?!"
"Şey... O adamlar gittiğinde bizi lunaparka götürür müsün? Okuldaki çocuklar hep babalarıyla gitmişte." Adam, yani Adnan alayla sırıtarak Arat'ın önünde bir dizinin üstüne çöktü.
Adnan'ın bu hareketiyle Arat titrek bir nefes aldı. Araz ise ne kadar korksa da her ihtimale karşı minik yumruğunu hazırlamıştı.
"Lunaparka mı gitmek istiyorsun?"
"Evet, götürecek misin?" Dedi umut dolu sesiyle.
"Hayır."
"Am-" adam elindeki bardağı sertçe duvara fırlattı. Duvara hızla çarpan bardak parçalara ayrılmış yere dağılmıştı.
"Kes sesini Arat! Bugünden sonra soru sorma ve gereksiz yere konuşmalarını yasaklıyorum!"
"Bab-" küçük, yumuşak yanağına attığı tokatla dudakları büzüldü.
"Kes sesini dedim!" Araz hızla yumruk yaptığı elini Adnan'ın bacağına geçirdi. Adnan, hızla elini Araz'ın saçlarının arasından geçirdi ve sertçe çekti.
"Bir daha bana vurduğunu göreyim, bak bakayım nasıl gebertiyorum seni geri zekalı!" Deyip kapıya doğru itti. Arat'ı da kolundan tutup Araz'a savurdu.
"Çıkın!"
≠
"Acaba evde çikolata var mıdır?" Dedi Arat boyama kitabındaki çikolata resmine bakarak. Araz eline aldığı kahverengi kalemle içini boyarken konuştu.
"Bilmem ki, keşke olsa..." boyamayı bitirdikten sonra Arat'a baktı.
"Bakalım mı mutfağa?"
"Olur ama ya o cadı bizi babama söylerse?"
"Ondan gizli bakarız bizde." Arat gülümsedi heyecanla.
"O zaman olur!" İkiside hızla ayağa kalkıp odalarının kapısını yavaşça açtı ve küçük adımlarla aşağıya inmeye başladılar. Tam mutfağa girecekleri sırada bir ses duydular.
"Bak sen şu küçük sıçanlara!" Abileri Gediz'in sesiyle arkalarına döndüler. Elindeki yarısı bitmiş olan çikolatayla onlara bakıyordu alay ile.
"Abi..." Gediz hızlı adımlarla ikisine ilerledi ve kollarından tutup yukarıya doğru sürüklemeye başladı.
"Ya abi bırak!"
"Bıraksana pislik! Bırak!" Gediz ikisiyle birlikte odaya girip kapıyı kapattı.
"Babam size demedi mi aşağıya inmeyeceksiniz ve ses çıkarmayacaksınız diye?!"
"Ama canımız çikolata çekti!" Gediz inadına çikolatasından bir ısırık aldı. Sertçe yutkundular.
"Son bir tane vardı, o da benim artık." Kapı sertçe açıldı. Adnan'ı gören ikizler korkuyla oldukları yere çivilendiler.
"Ne bu gürültü Gediz?!"
"Bunları aşağıya inerken yakaladım baba, yukarı çıkarmaya uğraşırken bağırmaya başladılar."
"Tamam, sen çık oğlum." Gediz, ikizlere sırıtıp çıktı odadan.
Adnan hızla ikizlere ilerleyip kollarından tuttu ve yere itti.
"Ben size ne dedim ha?! Aptallar!" Sertçe vurmaya başladı.
"Baba yapma!"
"Siz benim nefret duygumu da haketmiyorsunuz!"
≠
BEN BU ADNANIN KAFASINDAN TUTAR ASFLATTA ALEV ÇIKANA KADAR SÜRTERİÖ HAAAA
HAYIRDIR OGLİMMMM
UYKU TUTMADI...
AKLIMA BEBİTOLARIMIN BÖLÜM BEKLEDİĞİ GELDİ
HEMEN YAZAYIM DA ATAYIM DEDİM
SABAH NASIL UYANICAM HİÇ BİR FİKRİM YOK
AMA SİZİN İÇİM DEĞERRRRRRR
BU ARADA 5,22K OLMUŞUUZZZ🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥳🥹🥹🥹🥹🥹🥹🥹🥹🥹🥹🥹🥹💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💅🏻💅🏻💅🏻💅🏻💅🏻💅🏻💅🏻💅🏻💅🏻💅🏻💅🏻🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️🧚🏻♀️
SİZİ YERİM YİAAAAAA
SAHURDA YORUMLARDA GÖRÜŞÜRÜZZ
HAMSİLİ RÜYALARR🐟🐟🐟🐟🐟🐟🐟🐟🐟🐟
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝘈𝘳𝘢𝘻 𝘐̇𝘭𝘦 𝘈𝘳𝘢𝘵 (𝘎𝘦𝘳𝘤̧𝘦𝘬 𝘈𝘪𝘭𝘦𝘮) ✅
Random"Bak Arat... İyisin, hoşsun, şu dünyadaki herkesi alabilecek geniş bir kalbin var ama bu dünya o dünya değil kardeşim. Anlıyor musun? Kimsenin kimseye eyvallahı yok Arat. Ulan boşuna dememişler bu hayatta babana bile güvenmeyeceksin diye!" "Tamam...
