𝘈𝘳𝘢𝘻 𝘐̇𝘭𝘦 𝘈𝘳𝘢𝘵 (𝘎𝘦𝘳𝘤̧𝘦𝘬 𝘈𝘪𝘭𝘦𝘮) ✅

20

Araz Emirzahoğlu;

Artık gidiyorduk, İstanbul'a dönüyorduk. Son kez el salladık. Büyük araba ayarlamışlardı benden dolayı. Arslan koluma girdi yardım etmek için, yavaşça kalktım tekerlekli sandalyeden. Bir anda diğer koluma Arat'tan önce davranarak Onur girdi. Değişik değişik baktım suratına.

"Hayırdır?" Dedim göz kırparak. Bir şey demedi. Kolumu çektim sertçe.

"İkile!" Dedim sert sesimle. Sessizce geri çekildi, Arat yanıma gelip girdi koluma. Birlikte arabaya bindik.

Üçümüz vardık bu arabada sadece. Hülya Hanım'la bey baba önde ki arabadaydılar, diğerleri ise arkamızdan gelecekti.

Önümdeki koltuklarda oturan Arat ve Arslan'a döndüm.

"Uğur'un yanağına ne oldu lan?!" Arat sessiz kalıp cama çevirdi başını, Arslan ise sırıtıp Arat'a bir bakış attı.

"Arat sinirlenip yumruk attı." Dediğinde gözlerim irileşti.

"İnanmam!" Güldü.

"Gerçekten o yaptı." Arat bana döndü kızaran yüzüyle. Kahkaha attım, karnıma ağrı girince yüzüm buruştu.

"İyi misin?!"

"İyi misin?!" Başımı salladım.

"İyiyim de, neden yumruk attın ki?" Kaşları çatıldı.

"Hakkında ileri geri konuştu, o yüzden." Gülümsedim.

Şerefsiz Arat!

Aslan parçası.

"Sağlam çakmışsın, helal olsun. Yapamadığımı yaptığın için sağ ol kardeşim." Dediğimde güldü Arslan. Bana bakıp başını 'sen iflah olmazsın' dercesine salladı.

"Ee Arslan Bey, nasıl buldunuz beni?" Dedim iyice yayılırken. Gülümsedi.

"Biraz zor bulduk, konumun açıkmış ama nerede olduğunu tanımlayamamış. Onu araştırdığımız için biraz uzun sürdü." Aklıma gelen Pusat abiyle sıkıntılı bir nefes aldım.

"Pusat abi? O iyi mi?" Kaşları çatıldı.

"Senin şu herkese abi deme huyunu ne yapacağız Araz?"

"Ne diyeyim? Mahmut mu diyeyim? Allah Allah!" Sabır çekti.

"Sen ilk önce bana bir abi de, sonra onlara dersin." Tamam, diyebilirim bence. Onun hiç bir suçu yok çünkü...

"Olur Arslan abi, olur. Hadi söyle." Dediğimde gözleri parladı.

"Kendisi gayet iyi abiciğim, görevinin başına geri döndü." Kaşlarım çatıldı.

Görev mi?

E bu adam Kıbrıs'ta kasaplık yapıyordu, ne görevi?

"Görev derken? Bu adam kasap değil mi kardeşim?" Sırıttı.

"Değil, MİT üyesi. Özel bir görev için oradaymış ama o adamlara çatmış, şimdi ise hepsi tutuklandı, o kaçan Muzaffer bile. Hatta Muzaffer sayesinde Adnan'da var bu tutuklananlar arasında."

"Hassiktir! Sen ciddisin!" Dedim alayla sırıtarak.

Piç Adnan!

Benden mutlusu yok şu an!

Yaptıklarının cezasını misliyle ödeyecek enayi!

Arat, bir anda yerinden kalkıp yanıma oturdu ve sıkıca sarıldı. Hızla karşılık verdim sarılmasına.

Özlemiştim keratayı!

≠

İstanbul'daydık! Çok şükür!

Bey baba, sorgu vermem gerektiğini, bu yüzden birlikte karargaha gitmemiz gerektiğini söylemişti. Bende kabul etmiştim, Arslan abim yine o lanet tekerlekli sandalyeye bindirecekken itiraz etmiştim.

Topallıyor olabilirim ama yürüyebiliyorum en azından!

Zaten burnum kırık olduğu için nefes alamıyordum düzgün, bari bırakın da yürüyeyim.

Karargaha gelince indik arabadan. Arslan abim, koluma girdi hızla. İçeri girince direkt sorgu odasına geçmiştik. Sandalyeye oturunca başka bir asker karşıma geçti.

≠

Her şeyi anlatmıştım, yani her şey derken üstü kapalı.

Adnan'ın örgüt işleriyle uğraştığını ve bize bir kaç kez şiddet uyguladığını söylemiştim.

Hepsini öğrensinler istemiyordum çünkü...

Bey baba, askerleriyle sorgumu konuşuyordu. Ben ise Arslan abinin timiyle tanışmıştım. Çok kafa adamlardı lan!

Şu an Arat'ın da olması gerekiyordu burada. Ama benim yokluğumda geceleri uyumadığı için yorgun düşmüştü ve uyuya kalmıştı. Onu uyandırmak istememiştik o yüzden.

Küs ayrılmıştık...

Şu an ise o küslük hiç umurumuzda değildi. Çünkü ikimizde birbirimizden bu kadar erken ayrılacağız diye çok korkmuştuk.

Çok şükür ki hâlâ yan yanayız.

Umarım bu beraberliğimiz ömür boyu devam eder...

≠

HII BARBİEEEE

MFMDMFKDÖFÖDÖDÖÖSÖ

SAHURDA ATAMİCAM SANIRIM AMA SAHURDA OKUMALIK BÖLÜM ATTIM SİZE

BUYRUN EFENİMMM

ARAZ ANLIKKK

SENİ GİDİ TOPALLLL

MFÖDÖFKDKFKDLSKKS

HEPPİNİZİ ÖPÜYORUMMM

SAHURDA YORUMLARDA GÖRÜŞÜRÜZ

HAMSİLİ RÜYALARRRRR

🐟🐟🐟🐟🐟🐟🐟🐟🐟