Arat Emirzahoğlu;
1 Ay Sonra...
Ailemiz, hayatımızın kötü, güzel, mutlu ve üzücü her anında yanımızdadır. Üzüldüğünüzde sizinle üzülür, mutlu olduğunuzda sizinle mutlu olurlar.
Omuzlarınızdaki yükü taşımanıza yardımcı olurlar, her konu da destekleriyle yanınızdadır. Anne karnından mezara kadar birliktesinizdir.
Ama bizim hayatımızın başlangıcı öyle olmamıştı, biz anne karnında yalnızlığa sürüklenmiştik. Varlığın içine doğmuştuk ama anne-baba sevgisi hissetmedikten sonra o varlığın pek bir anlamı kalmıyordu.
Hele ki annen ve baban zannettiğin kişilerin gerçek olmadığını öğrenince...
Vatan hainin yanında iki tane yıldız gibi parlamıştık. Hayatımızdan kayacakken sımsıkı, sıcacık eller tutmuştu bizi.
O eller bizi hayatımıza geri döndürmüştü, bize anne ve babanın, abi ve kardeşin ne demek olduğunu öğretmişlerdi.
Aile neydi? Onun cevabını verdiler bize.
Hayallerimizi gerçekleştirmek için attığımız her adımda destek olmaları yetmezmiş gibi bizimle adım atmışlardı.
Biz Araz'la onlara bu konu da o kadar borçluyduk ki...
Aramızda acı, ekşi günler geçse de en çok bu güzel günlerimiz vardı.
Şimdi ise bizi daha çok güzel ve aileli günler bekliyordu...
"Hadi oğlum ya!" Dedi Araz heyecan ve stresin karışık olduğu ses tonuyla. Benim de ondan aşağı kalır yanım yoktu ama Can daha beterdi,
Soğuk soğuk terler döküyordu.
"Açıldı!" Dedi Uğur, o bakıyordu bilgisayardan.
İlk Can'a bakacaktık.
"Can... Oha..." herkes Can'a baktı.
Sertçe yutkundu.
"Ne oldu?" Dedi kısık çıkan sesiyle
"494,182 puan ne lan? Pisagor musun amına koyayım?" Dediğinde hepimiz şaşkınlıkla ona baktık. Fullemesine az kalmış cidden!
"Ne?"
"Rahatlıkla istediğin bölüme girebilirsin!" Dedi Uğur mutlulukla. Tepkisizce bize bakıyordu. Kaan abi güldü.
"Şu an kafasında bir sürü test kitabı döndüğüne eminim." Dedi. Herkes gülerek onu tebrik edince kendine geldi.
"Vay anasını..." dediğinde güldük.
"Araz, hazır mısın?" Dediğinde başını salladı hızlı hızlı, gereken bilgileri girdi ve beklemeye başladık.
"Oğlum siz hayırdır lan?!" Dedi sinirle bize dönerek.
"Ben bile sizden önce başlamıştım çalışmaya bu kadar yüksek almamıştım!"
"Bunun da puanı 432,004!" Dediğinde Araz'a döndüm mutlulukla. Gözlerini kapattı, derin nefesler almaya başladı.
"Arat, hazır ol." Dedi bana, yine gereken bilgileri girmiş ve beklemeye başlamıştık. Gözlerini devirdi.
"435,203." Dediğinde Araz elimden tutup kaldırdı bizi, Can'da diğer yanıma geçti. Başladık horona. Kahkaha attım.
Babam ve amcamda yanımıza geldi. Beşimiz horon tepiyorduk salonun ortasında. Annem ve yengem duygusallıktan ağlarken babaannem okuyup üflüyordu bize, dedem alkışlayarak ritim tutuyordu. Abimlerde gülerek izliyordu bizi.
Bugünü unutmayacaktım.
Bugün bizim başardığımızın temsiliydi!
Biz başardık!
≠
ÜÇ BÖLÜM KALDIIII
ARKADAŞLAR BU ARADA ARAZ VE ARATIN MSÜ SINAVINA GİRMELERİ GERKEİYORDU AMA BEN CANLA AYNI YERDE GİRMELERİNİ İSTEİDM.
NORMALDE AYNI OKULDA DA GİREMİYORLAR AMA OLSUN BURASI WATTYY
ARAS ALİYLE GİDİYORUÖ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝘈𝘳𝘢𝘻 𝘐̇𝘭𝘦 𝘈𝘳𝘢𝘵 (𝘎𝘦𝘳𝘤̧𝘦𝘬 𝘈𝘪𝘭𝘦𝘮) ✅
Random"Bak Arat... İyisin, hoşsun, şu dünyadaki herkesi alabilecek geniş bir kalbin var ama bu dünya o dünya değil kardeşim. Anlıyor musun? Kimsenin kimseye eyvallahı yok Arat. Ulan boşuna dememişler bu hayatta babana bile güvenmeyeceksin diye!" "Tamam...
