𝘈𝘳𝘢𝘻 𝘐̇𝘭𝘦 𝘈𝘳𝘢𝘵 (𝘎𝘦𝘳𝘤̧𝘦𝘬 𝘈𝘪𝘭𝘦𝘮) ✅

🏆50🏆

|FİNAL|

İyisiyle kötüsüyle, mutlusuyla üzgünüyle, yarısıyla tamamıyla olan bir ömürün yarısını geçirdiler Araz ile Arat...

Bu saatten sonra onların kalbini hiçbir şey kıramaz, çünkü kalplerinde kırılacak yer kalmadı...

Ne kadar etrafındaki kişiler kalplerinin kırılan parçalarını birleştirmeye çalışsa da olmazdı, illa bir eksik kalacaktı.

Ne kadar sevgiyi, saygıyı, hürmeti görseler de zamanında neden görmedikleri anbean hiç akıllarından çıkmayacaktı.

Tek hedefleri geriye kalan ömürlerini mutlu mesut geçirmekti, ardına bakmamaktı.

Eğer de olursa bir kırgınlık, o kırgınlığı uyuyarak unutmaya çalışmak değil de kırgınlığı yaratan nedenin üstüne üstüne gideceklerini öğrenmişlerdi.

Arat'ın dediği gibi yaşadığımız hayat bir simülasyondu, oyun gibi...

Belli bir görevlerimiz, yapmakta zorunlu olduklarımız ve keyif almak isteyeceğimiz şeyler vardı.

Biz keyif alacaklarımızı bir kenara bırakmış, sadece bize verilen görevleri ve zorundalıklarımızı yapmanın peşine düşmüştük.

Aslında peşine düşürülmüştük...

Biz, bize çizilen yolu tamamlamaya çalışıyorduk. Bizim, bize çizdiğimiz yolu değil.

O yüzden bilmediğimiz çıkmazlara, bilmediğimiz engellere, bilmediğimiz yokuşlara denk geliyorduk.

İnsanlar bizim bu yolda yaptığımız hatalar yüzünden üstümüze üstümüze gelirken daha da dibe çöküyorduk. Aslında bu yaptığımız hataların sorumlusu biz değil, bizi doğduğumuz günden bu yola iten kişilerdi.

Ama o kadar çöktük ki, artık kalkacak ve yaptığımız hataların sorumlusu biz değil sizsiniz demeyi başaracak gücümüz kalmadı ve belki de bundan sonra hiç başaramayacağız.

Ama olsun, sonuçta bizim bu üzüntümüzden, yıkılmışlığımızdan mutlu olan insanlar vardı. Bari biz mutlu olamadık, onlar mutlu olsun.

En azından o kişilerin saf mutluluk dolu gülümsemesi acılarımızı unutturuyordu, onlardan bize bulaşan gülümseme yüzümüzdeki acıları gizlememize yardımcı oluyordu.

Her şeyin sorumluları onlardı ama onlarsız da yapamayacağımızı en iyi biz biliyorduk...

Bu kitap bu yazdıklarımı ne kadar temsil etmiş olabilir bilmiyorum, belki de bu yazdıklarıma denk gelene kadar anlamadınız.

Ben bu kitabı tabii ki de dediğim gibi eğlencesine yazmak için başlamıştım ama aslında benim dediğim eğlence içimdekileri gizlemekmiş.

Ben bu kitabı aslında Arat gibi susturulanlara, Araz gibi kendisinden başka insanları düşünenlere yazmışım...

Ve ikiz olan Araz ile Arat gibi başkalarının çizdiği yoldan ilerleyenlere yazmışım...

Bu kitapta size herhangi bir yanlışım olduysa özür dilerim.

Yüzünüzde ufakta olsa bir gülümseme bıraktıysam çok mutlu olurum.

Burada bana destek olan yüz bin kişiden çok ama çok teşekkür ederim.

İyi ki varsınız...

≠

Ulahamsii, sundu!