Araz Emirzahoğlu;
Eşyalarımızı toplamış merdivenlerden iniyorduk.
"Araz! Arat, annem lütfen gitmeyin!" Hülya Hanım yanımıza gelmiş gitmemize engel olmaya çalışıyordu.
"Gitmeyeceksiniz Araz!" Bey baba önüme geçmiş bana çatık kaşlarla bakıyordu.
"Sana mı soracağım?! Sen kimsin?!"
"Babanım Araz!" Kaşlarım mümkünmüş gibi daha çok çatıldı.
"Sen benim hiç bir şeyimsin!" Deyip çekildim önünden.
"Yeğenim bir durun, sakin olun." Sakin falan olamam! Arat, kapıyı açmış çıkarken son bir bakış attım.
"Herkes gibisiniz!" Deyip sertçe kapattım kapıyı. Çoktan gelmiş olan taksiye bindik hızla.
≠
"Öyle işte İhtiyar." Önümüzde yanan ateşe bir kaç odun parçası atıp geri yerine oturdu.
"Herkesin derinden etkileyen, geçmişte yaşadığı bir takım olaylar vardır Araz. Sen nasıl onlara bu konudan dolayı ön yargıyla yaklaştıysan, onlar da sana öyle yaklaşmış. Babanızın dedikleri hiç hoş şeyler değilmiş ama demek ki içine sığdıramadığı şeyler yaşamış. Sizde öyle değil misiniz?" Arat başını salladı usulca.
"Onlar da ağır konuşmuş, sizde. İki tarafın ilacı da oturup konuşmak ve birlik olmak, aile olmak. Anlıyorum, korkuyorsunuz tekrar aile olmaktan ama onlar da korkuyor çocuklar. Yine siz bilirsiniz ama bence bu kadar çabuk vaz geçmeyin, ailenize geri dönün, yanlış anlaşılmasın başımın üstünde yeriniz var. Eğer aileniz sizi çoktan aramaya çıkmış ve yakında bulursa o an anlayın ki sizi çok seviyorlar." Sessiz kaldık.
İhtiyar bizim manevi dedemiz gibiydi, kendisi eski bir askerdi ama zaman zaman ortaya çıkan hastalıklarından dolayı mesleğini bırakmak zorunda kalmıştı.
Dedikleri birazcık beni pişman etse de kırılmıştık. Evet bende kırılmıştım. İlk defa bir baba tarafından övgüler duymuştum, ilk defa anne yemeği yemiştim, ilk defa anne şefkati görmüştüm.
Bir anda o cümleleri duyunca cidden kırılmış ve bir o kadar da sinirlenmiştim. Geri dönüşü olmayan laflar etmişti.
Bende isterdim annemle oturup konuşmayı, bende isterdim babamla aynı meslek sahibi olduğumuzun hayallerini kurmayı, bende isterdim abilerimle dışarıya çıkmayı...
Birbirimizin neler sevdiğini, nelerden hoşlandığı bilmek isterdim.
Onlarla aile olmak isterdim...
Ama onlar beni bu denli bu kadar kırıp, sinirlendirdiyse aile olmak biraz zordu. Onlar beni kırmasaydı, ben onları kırmazdım.
Birazcık anlayış gösterseydiler, bende onlara anlayış gösterirdim.
Onlar biraz kendilerini benim yerime koysalardı bende aynısını yapardım...
≠
İHTİYAR ŞAPŞİK MİSİNNN
BUGÜN İKİNCİ BÖLÜMÜ ATAR KIYIM BİLEMİYORUM
BU ARADA EKLEMEMİ İSTEDİĞİNİZ SAHNE VARSA YAZABİLİRSİNİZ
ÖPTÜMMM SİZİ BOLCAA💋💋
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝘈𝘳𝘢𝘻 𝘐̇𝘭𝘦 𝘈𝘳𝘢𝘵 (𝘎𝘦𝘳𝘤̧𝘦𝘬 𝘈𝘪𝘭𝘦𝘮) ✅
Diversos"Bak Arat... İyisin, hoşsun, şu dünyadaki herkesi alabilecek geniş bir kalbin var ama bu dünya o dünya değil kardeşim. Anlıyor musun? Kimsenin kimseye eyvallahı yok Arat. Ulan boşuna dememişler bu hayatta babana bile güvenmeyeceksin diye!" "Tamam...
