SOKAK ÇOCUKLARI (STRAY KİDS) | HYUNLİX

8~Chan hyung ve Seungmin

Oy ve yorum lütfenn..
İyi okumalar♡♡♡

Akşam saat 9 olduğunda Jisungla hazırlaşıp evden çıktık. Bu gün ilk iş günümüzdü. Bu yüzden çok heyecanlıydım ve işleri alt üst etmemden açıkçası çok korkuyordum. Jisungun söylediğine göre işimiz çok kolaymış ama ben yine de korkuyordum . Daha önce hiç bir zaman çalışmamışdım ve en önemlisi artık sizin de bildiğiniz üzere insanlarla aram pek iyi diyildi. Ama yine de hayatımı değiştiğim gibi bazı şeyleri de deyişmeliydim.  Bu işi yapabildiğim en iyi şekilde yapmalıydım.

Evden çıktığımızda evin bahçesinin kapısında Hyunjinle Minho hyungu gördük. İşten erken dönmüşlerdi. İkisi de bizi başdan aşağı süzdükten sonra yanımıza yaklaşdılar. Yüzlerine baktığımda hiç bir şey anlayamıyordum. Onlara dikkatlice bakarak neden böyle olduklarını düşünürken Jisung anlamış olacak ki Minho hyunga bakarak azcık  sinirli bir şekilde " Kendimi yeni okula başlamış çocuklar gibi hiss ediyorum." dedi. Bu sırada kollarını göğsünde birleşdirerek "Neden bahs ediyorsun ? Anlamadım." dedi. Jisung derin nefes alıp gözlerini devirerek korkunç suratıyla  bana  baktığında "Gidelim , Felix !"  diyip evin bahçesinden çıktı. Bar evimize yakın diye yürüyerek gidecektik. Bahçeden çıktığımızda Minho hyungla Hyunjinin peşimizden geldiğini gördüm . Jisung bu yüzden kızmıştı. Minho hyungun bu denli kıskanç olduğunu bilmiyordum . Daha ben gelmeden önce de Jisung bir yerde çalışıyordu . Neden  buna bu kadar takılmıştı ki?

Yürürken Jisung arkaya dönüp onların gelip gelmediğine bakıp sinirli yüzüyle önüne döndüğünde "Gelsinler bakalım " dedi fısıldayarak ama ben duymuştum . Dikkatlice Jisungun yüzünü incelediğimde yüzünde sadece saf bir sinir görmüşdüm.

Sonunda bara vardığımızda kapının ağzındaki iki adam bizi durdurdu ama bizim burada çalışmaya başladığımızı söylediğimizde içeri girmemize izin verdiler. Jisung içeri girmeden önce arkasına bakıp Minho hyungla Hyunjini işaret ederek "Onları içeri bırakmasanız olur mu ? Deminden beri bizi takip ediyorlar."  dedi. Adamlardan biri kafasını aşağı yukarı salladığında Jisung  o adama "Teşekkürler" diyip gülümseyerek içeri girdi. Ben de onu takip ettim. 

İçeri girdiğimde büyülenmişdim. Her tarafda renkli ışıklar , az az gelmeye başlayan insanlar , yüksek sesli şarkı , dans eden insanlar ve bu ortam . Bunu çok sevmişdim . Her ne kadar insanları sevmesem de burası insanların istediği şekilde dans ederek həyatdan zevk alması beni mutlu etmişti . Bu ortam çok iyiydi.

Jisung bana seslendiğinde hayallerimden ayrılıp Jisunga baktım . "Hadi , gel , üzerimizi değişmemiz gerek" dedi. Kafamı aşağı yukarı sallayıp onu takip ettim. Çok heyecanlıydım . Ve mutlu. Burda çalışanlar için üzerimizi değişmemiz için bir oda verilmişdi. İçeri girdiğimizde içeride bir siyah saçlı , tahminen benim boyumda bir çocuk vardı. Jisung insanlarla konuşup anlaşmakta , yeni arkadaşlar edinmekte iyiydi benim aksime . Onun o kadar tanıdığı çevresi arkadaşları varken benim sadece üç kişi vardı . Bu yüzden her zaman öne atılan Jisung yine geri kalmayarak "Selam " dedi aynı zamanda  gülümsüyordu. O da gülümseyerek "Selam " dedi. "Burada çalışıyorsun sanırım " diye sordu Jisung gülümsemesi hala yüzündeyken. O da başıyla onaylayarak " Ah evet , bir ay önce başladım . Siz bu gün başlayacak olan elamanlarsınız , değil mi?" diye sordu. Jisung da " Evet " dedi.  "O zaman Chanın dediği sizsiniz " dedi . Sonra işaret parmağıyla beni göstererek "Sen de Felix olmalısın? " diye sordu. Kafamı sallayarak " Evet " dedim . O da gülerek " Ah, neden bu kadar resmisin? Rahat ol lütfen "dedi. Ben de gülümseyerek başımı sallayarak " Sadece bir az heyecanlıyım " dedim . "Chan sizinle ilgilenmemi istedi. Kendisi buranın sahibi . " dedi. Jisungla anladığımıza dair mırıldandığımızda o da " Hadi üzerinizi değişin de beni takip edin " dedi.