SOKAK ÇOCUKLARI (STRAY KİDS) | HYUNLİX

22~Hyunlixin doğuşu mu ?!

İyi okumalar♡♡♡

Çok yorulmuştum . Hyunjinden çok fazla yorulmuştum . Onun beni umursamaması yüzünden , bana sarılıp , beni öpüp o kızla sevgili olması yüzünden . Ondan nefret ediyordum . O kızdan da öyle .

Kendi hislerime hakim olamazken düşündüğüm şeyler bunlardı . Nasıl yapardı bunları . Beni sevmiyor muydu?

Akşamki Hyunjinle olan kavgamız yüzünden yine uyuyamamıştım. Bu durum dün çok yorulduğumdan dinlenemememe neden olmuştu . Sabah yataktan çıktığımda ölüden bir farkım olmadığını fark ettim .

Yan tarafıma baktığımda Hyunjin yoktu . Nerde olduğunu düşünürken ne kadar iflah olmaz bir salak olduğumu anladım . O bana öyle sözler söylemişken ben hala onu düşünüyordum .

Onu asla affetmeyeceğim . Her şey yarışma bitene kadar devam edecek . Daha sonra onun yüzünü bir daha görmeyeceğim .

Yani öyle düşünüyordum .

Yüzüm gözüm bir birine girmiş gibi hiss ediyordum . Banyoda aynaya baktığımda haklı olduğumu anladım .

Bu ne surattı böyle ?

Sarı saçlarım bir birine karışmış ve şişmiş , gözaltlarım morarmış , yüzümün rengi bembeyaz olmuştu . Yüzüme soğuk suyu vurup kendime gelmeye çalıştım . Ama nafileydi .

Acıkmıştım. Saate baktığımda saat yediyi gösteriyordu. Daha kimse uyanmamıştı . Tabi Hyunjini saymazsak. Beyefendi kesin bir köşede sevgilisiyle konuşuyordur . Her defasında o ikisini birlikte hayal ettiğimde sinirden ellerim esiyordu .

Mutfağa gidip bir şeyler hazırladım yemek için . Yemeğimi yedikten sonra çok sevdiğim keklerden canım çekti. En son bir kaç gün önce almıştık . Mutfakta olmalıydı diye dolabı açtım . Ama bulamadım .

Çok güzel . Her şey çok güzel ilerliyor . Neredeyse sinir krizi geçirmek üzereydim . Hiç kimse bilmiyordu belki ama benim tatlı krizis vardı . Ve eğer canım çektiğinde yemezsem ellerim esmeye başlar , en ufak şeylere kızar , ortalığı bir birine katardım .

Saçlarımı karıştırarak ofladığımda ellerimin daha fazla esmeye başladığını hiss ettim . Kalbimin de ellerim gibi estiğini hiss ediyordum . Bu durum beni daha sinirlendirirken mutfak kapısı açılmış içeri elinde en sevdiğim kekler olan Hyunjin girmişti .

Dün gece duyduklarımı unutup elindeki keklere kitlenmiştim . Dışarıdan bakıldığında gözlerimden kalpler çıktığına emindim.

Hyunjin mutfak kapısını kapatıp gülümseyerek içeri adımladığında "Ah , uyanmışsın ," diyip elindeki gözlerimi alamadığım kekleri göstererek " Sana en sevdiğin keklerden aldım ." Diyerek eklemişti .

Keklere bakarak dudaklarımı yaladığımda keklere uzanmıştım almak için , ama Hyunjin izin vermemişti .

"Önce beni affettiğini söyle ."

"Affettim ver hadi ." Demiştim hala gözlerim keklerdeyken . Şu an tek odak noktam o keklerdi . Ne derseler desinler bir şeyler diyip geçiştire bilirdim .

"Hayır , inanmıyorum sana ."

"Ya , Hyunjin , affettim işte ver şunları!" Dedim sona doğru sesim yükselip sinirim belli olurken .

Hyunjin hala bana o kekleri vermek istemezken bir hışımda elindeki keklerin bulunduğu poşeti kapmış ve arkama bakmadan koşarak oradan ayrılmıştım . Hyunjinse arkamdan "Affetim dedin . Unutma. " demişti . Hıh bir kekle affettim sanıyorsan yanılıyorsun Hwang Hyunjin!