SOKAK ÇOCUKLARI (STRAY KİDS) | HYUNLİX

13~Kapıların günahı ne ?

İyi okumalar ♡♡♡

Çok eğlenceli  bir bölüm oldu 🥰
Tabii sonunu saymazsak 😬

Sabahın kış olduğundan dolayı zayıf  ışıklarının yüzüme vurmasıyla gözlerimi açmıştım . Yatağa baktığımda yalnız olduğumu fark ettim . Bununla birlikte kalbimde bir burukluk hiss etmem bir olmuştu. Hyunjini zaten her sabah uyandığımda  göremiyordum , ama bu sefer onu görmediğim için kendimi kötü hiss etmiştim . Bunun sebebinin dün Hyunjinin bana soğuk davranması olduğunu düşünüyordum .

Tamam , onun bu soğuk hallerine alışıktım , ama  son zamanlarda bana iyi davrandığı için yeniden öyle olacağını düşünmemiştim .

Belki bir problemi vardır. O yüzden dün öyle davrandı diye düşünüp   geçiştirmeye çalışıyordum aklımdaki düşünceleri ama  bu sefer bu probleminin ne olduğunu düşünerek derd ediyordum kendime

Yavaşça yerimden kalkarak banyoya taraf adımlamaya başladım . Hem yeni uyandığım için , hem de bir az hasta hiss ettiğim için gözlerim kararıyordu hızlı hızlı yürüdüğümde .

Banyodaki işlerim bittikten sonra mutfağa gittim . Hala üzerimde uyurken giyindiyim pijamalar vardı . Evde böyle yatak kiyafetleriyle gezmeyi seviyordum . Rahat hiss ettiriyordu. Mutfağa girmek için elimi kapının koluna attığımda içeriden şapırtı sesleri geldiğini duydum .

Kulağımı kapıya yaklaştırarak kaşlarım çatık şekilde içeriyi dinlemeye başladım . İçeride görmemem gereken şeyler ola bilirdi . Bunu izlediğim o filmde görmüştüm . Ama içerideki o adamların kim olduğunu anlamam lazımdı .   Ya Hyunjinse ben-Ben bunu düşünmek istemiyordum .

Derken Minho hyungun sesini duydum. "Aşkım , hadi odaya geçelim ."

Ağzım ve gözlerim duyduğum cümleyle kocaman açılırken elimi ağzıma atıp kapamaya çalıştım ses çıkarmamak için.   Minho hyungun bu kadar şey olduğunu bilmiyordum . Şey işte sözü unuttum . Anladınız siz . Ama Jisungdan duyduğum sözler aslında yanıldığımı Minho hyungun Jisungun yanında  bir melek olduğunu  isbat etti . "Bir  şey olmaz , hayatım . Burası daha güzel," yine bir öpücük sesi duymamla Jisung cilveli sesiyle devam etti "Yoksa benimle mutfak fantezisi yapmak istemiyor musun? Hm?"

O sırada yeniden öpüşmelerine döndüklerini düşündüyüm öpücük seslerini duydum . Jisung çok tehlikeliydi  . Minho hyung da hiç itiraz etmemişti . Jisung nasıl etkisine aldıysa artık . Ya ben evdeyim evde ! Hadi onu geçtim hastayım ben ! Onu da geçtim neden mutfak ?! Ya biri görürse ? Ben şimdi her seferinde mutfağa girdiğimde bunu hatırlamak zorunda mıyım? 

En son hızlı nefes sesleri ve hangisine ait olduğunu bilmediğim  pantolonun  fermuarının açılma sesiyle oradan uzaklaştım . Orda kalıp zaten bozuk olan psikolojimi daha da bozmaya hiç  niyetim yoktu  .

Odama gelmiş ikisinden birinin gelip beni çağırması umuduyla yerimde uzanarak boş boş tavanı izliyordum. Şu an yapa bilecek bir şeyim yoktu ve odadan çıkarak da onların rezil olmuş gibi hiss etmesini istemiyordum .

Eskiden boş zamanlarımda manga okur , bir şeyler çizer ya da ne bileyim şarkı sözleri falan yazardım . Ama şu anda bunları yapacak durumumuzun olmadığını düşünüyordum . Daha ilk maaşlarımızı almamıştık . İhtiyacım olur diye evden çıkarken götürdüğüm  paranın büyük bir kısmını bu evi tutmak için harcamıştık ve geri kalan kısmınıysa günlük  ihtiyaçlar için kullanıyorduk . Bu yüzden onların da böyle şeyler için para harcadığını düşünmüyordum .

Gerçi onlar boş zamanlarını nasıl değerlendireceklerini çok iyi biliyorlardı .

Peki ya ben ? Ben ne yapacaktım? Can sıkıntısından öleyim mi? Ben?