SOKAK ÇOCUKLARI (STRAY KİDS) | HYUNLİX

16~Onu öpmek istemek

İyi okumalar ♡♡♡

"Peki neden kaçtın evden ?"

Ağlaması iç çekişlerine dönmüşdü bu soruyu sorduğumda . Bir kaç saniye ses çıkmadı . Cevap vermeyeceğini anladım . Bir elimle saçlarını okşarken bir elim belindeydi , bedeni benden büyük olmasına rağmen küçücük kalmışdı kollarımda . Saçlarını öptüm , derin bir nefes çektim içime dudaklarım hala saçlarındayken .

"Biliyorsun eskiden Avusturalyada yaşıyordum . Orda ailemle mutluydum . Bir gün- Bir gün babam doktora gitti . Hastaymış . Ben daha on yaşındayım . "   Gözlerimden akan damlayla devam ettim . "Anlamadım ne olduğunu iyileşir diye düşündüm , çünki babam hep gülerdi , hep neşeliydi , benimle oynardı . Bir gün babamdan bana telefon almasını istedim . Biliyordum sen daha çocuksun büyüyünce alırız diyecekti . Ama demedi . Sevindim sarıldım ona . Ertesi gün bana telefon aldı . O kadar mutluydum ki , babamı fark etmedim . Onun acı çektiyini fark edemedim . Sonra bir gün babamı hastaneye kaldırdılar . Kontrol içinmiş öyle dedi annem "

Hyunjin kollarımdan çıkmış bana bakıyordu artık gözlerinden yaş akmasa da hala ıslaktı yüzü . Benim hikayemi merak ediyordu . Dikkatle dinliyordu beni elleri ellerimdeyken . Devam ettim anlatmaya o anları yeniden yaşıyormuş gibi hiss ediyordum . Her ne kadar ağlasam da  babamdan bahs ederken gülümsediğimi biliyordum . O benim için her şeydi . Onu her şeyden çok seviyordum .

"Sonra evimize insanlar gelmeye başladı . Ama babam gelmedi . " Anlatırken ağzımdan çıkan hıçkırıkla durdum . Burnumu çektim , onu çok özlemiştim.

"Ona çok kızdım , Hyunjin , neden gelmiyor diye çok kızdım , beni bırakıp gitti sandım . Gelmiyor diye ağladım . Beni bıraktı diye . Annem geldi odama babam nerde diye sordum . Ağlamaya başladı bana sarılarak. Bizi bıraktı mı diye sordum ağlayarak . Annem burda yanımızda dedi hep bizimleymiş . Benden onu unutmamamı istedi . Babamın aldığı telefondan fotoğraflarına baktık birlikte ."

Yine sesli şekilde ağlamaya başlayınca sarıldı bu sefer Hyunjin bana . Benim onun saçlarını okşadığım gibi o da okşadı   saçlarımı .

"Ben babamı unutmadım , ama annem unutdu , başkasıyla evlendi ,mutlu oldu diye ben de mutlu oldum,  ama o adam garip davranmaya başladı . Babamın ölümünden sonra annem kendini işe verdi , o yüzden evlendikten sonra da sık sık gezilere giderdi , çoğu zaman da kocası ben evde yalnız kalmayayım diye benimle kalırdı . Ama o adam her  annem  dışarıda olduğunda bana dokundu . Öptü beni , kötü şeylere zorladı , ona karşı çıkamadım gücüm yetmedi . Daha on iki yaşındaydım . Kirletti beni.  Hiç bir şey yapamadım .  Annem öğrendi bana değil de o adama  inandı . Ve en acınası ne biliyor musun ?  Annem bir gün gerçekleri gördü kavga etmeye başladı o adamla . "

Durdum o anlar aklıma geldikçe delirecekmiş gibi oluyordum . Sonra sırtımda gezdirdi ellerini benimle olduğunu söylemek için .

"Gözlerimin önünde öldü annem , o adam öldürdü  onu . Kaçtı sonra . Lütfen dedim Lütfen anneme yardım et . Etmedi , lütfen , lütfen  annemi burda bırakma dedim beni aldı kaçtı . Nasıl oldu da yakalanmadı bilmiyorum . Başka bir şehirde yaşamaya başkadık , hapsetti beni eve . Her şeyimi karşıladı ama yine eskisi gibiydi. Sonra-Sonra buraya geldik artık dayanamıyordum , Hyunjin , o adamdan tiksiniyordum . Hiç kimse bana dokunmasın istiyordum , hiç kimseye dokunamıyordum . İnsanların yüzüne bakamıyordum .  Dayanamadım ne olursa olsun dedim kaçtım evden . "

Ayrıldım Hyunjinden gözlerinde baktım yeniden ağlamaya başlamıştı . Benimle birlikte ağlıyordu . Yanaklarındaki yaşı sildim ellerimle . "Sonra sizinle tanıştım . Bana yeniden aile olmak ne   onu gösterdiniz." O da sildi yanaklarımı  yenileri aksa da yine yaptı  . "Lütfen bana öyle davranma , lütfen ." Dedim dayanamayarak , hala yaşlar akarken gözlerimden , yine sarıldım ona . Sarıldı . O gece sabaha kadar birbirimize sarıldık.