Unsolved Mystery (Nilacabb Series #1)

23

"Tatawagan ko sila Caleb." Renzo said, nandito kami ngayon sa hospital, chine-check ang mga sugat ko.

"Wait, wala ba kayong klase?" I asked him. 1:30 na e. Wala pa siya sa school. 'Wag niya sabihing nag-cut siya.

"Thank you, nurse. Wala, nag-announce si panot." He thanked the nurse that checked me. For the first time, may nagawang maganda 'yong panot na 'yon!

Nag-excuse saglit si Renzo para tawagan si Caleb. I wanted to see my friends. I missed them so much!

"Papunta na raw sila." He said after i-end ang call nila.

We waited for 10 minutes. Binil'han niya rin ako ng ilang prutas para may makain ako, at sinusubukan ako ng mansanas ngayon. What a nice!

Maya-maya pa, dumating na ang mga kaibigan ko.

"Dito na 'yon. Ano kayang nagyari kay Pres—" I heard Jeric's voice behind the curtain.

Hindi niya na natuloy ang sasabihin niya nang makita ako. Parehas kami napa-tulala sa isa't isa. Tumingin ako sa mga kaibigan ko na gulat na gulat din.

"Chloe," Hazel called ny name and hugged me. Sumama rin sina Lueese at Mikayla.

"I'm sorry, wala kaming nagawa. We tried to find you, pero ni-anino mo, wala kaming nakita. I'm so sorry, Chloe." Mikayla said. Umiiyak na kami ngayon. First time kong makita siyang gan'to mula noong namatay si Shane.

"Akala namin tuluyan ka nang mawawala e. I pray, bes. Araw-araw, pinagdarasal ko na sana isang araw, babalik ka rin sa 'min." Hazel said while crying.

"We love you so much, Chloe." Lueese said. "We cannot handle this kind of pain, hmm?"

Mas lalong humigpit ang yakap ko sa kanila. I miss their embraces. I miss being with them. I love my friends, and I also cannot handle it if I lose them.

"Yehey, hindi na sisinghot ng sipon si Mikayla gabi-gabi!" Sabi ni Caleb at saka tumawa.

Binatukan siya ni Mikayla. "Bwisit ka, Yoriko!"

We all laughed at that. Minessage nila si Kyra at Chescka na pumunta rito. Tumulong pala sila sa paghahanap sa 'kin. Paramg kailan lang kasagutan pa namin si Kyra, ah!

"What the fuck, girl?" Bungad niya nang makarating siya rito sa hospital. "Buhay ka pa palang bitch ka."

"You're alive." Sabi ni Chescka. Hell, yeah. I came back from Hell. "I'm glad you're okay, Chloe."

"Yes!" Kyra yelped and hugged me. "I thought mawawala ka na, bitch. Sayang!"

"Kyra, ang asim mo!" Pagbibiro ko sa kaniya, pero hindi niya 'yon pinansin.

"What happened to you, Chloe?" Cheska asked me. "Ang tagal mong nawala. Na-engkanto ka ba?"

Kinwento ko sa kanila lahat ng nangyari. They're all listening very well. I'm just frustrated na hanggang ngayon, hindi pa rin namin alam kung sino ang pumapatay. Kung sino ang hayop na pumatay sa mga kaibigan namin.

"Off-topic. I just realized how disgusting is it. Hindi ka naligo for one month?" Kyra asked and act like she's disgusted. "What the fuck, girl? I hugged you."

"Naliligo ako, okay?"

Naliligo naman talaga ako. Pinapayagan akong maligo no'ng nang-kidnap pero walang sabon. Tubig lang. Like, how cruel. Ang damit ko naman ay hindi nagbabago. So, I took a bath with my clothes at hihintayin itong matuyo sa katawan ko.