Sil Baştan

11

25.04.2024

Dostlar oy ve yorumları unutmayalım, okunmalar evet az ama yine de oy ve yorumlar okunmayla çok orantısız. Keyifli okumalarrr.

______

"Son bir isteğim senden bir daha deneyelim, bunca yıl sonra bu istek çok mu söyle?" Koridorun boş olduğunun rahatlığı ile kısık sesle Bayhan mırıldanabiliyordum.

Armin'ler bahçede bekliyordu beni, blok paralel sosyoloji dersinde dersin ilk on dakikası merakla dinlemiş ardından kalan yetmiş dakika rüya görmeli bir uykuya dalmıştım.

Verilen kararların başını bir daha sosyoloji paraleline girmeyeceğim çekiyordu.

Kararların devamında ise öncelik Eren mevzusunu ya tamamen kapatmak ya da tamamen açmak geliyordu.

Sonrasında da alınan kararların sonu işin keyif kısmına gelmesiyle hayati planlarım son bulmuştu.

Uzun sürelerde aşılması zor olan binadan çıktığımda tören için toplananan kalabalığın önüne düşmüştüm.

Sabahki gerginliğimin üstümde zerre parçası kalmamıştı, okulun inşasından beri okulda olan kolon gibiydim.

Anadan doğmaydı zaten rahatlığım.

Okul hakkında bir bilgi de her çıkışlarda ve her girişlerde okul marşı okunuyordur. Sabah ona bile geç kalmıştık.

Yersiz ve tatsızdı.

Sınıfımın olduğu yeri bulmam düzenli sıralardan dolayı zor olmamıştı.

Benimkilerde beni bizim sınıfın sırasında bekliyordu.

"Gelmişler mi?" Ardıç'ın sorusu ile onu başımla onaylayıp hiçbir şey söylememiştim.

"İyi misin sen?"

"Ayılamadım daha." Dediğimde hafifçe gülmüştüm.

Bütün bloklar boşaltıldığında okul marşı okunmuş kapılar açılıp dokuzlarla başlanılıp sırayla bahçe boşaltılmıştı.

"Siz arabayı alın ben önden çıkıp benimkileri bulayım." Dediğimde onlardan ayrılıp epey uzakta kalan okulun demir kapısına doğru yürümeye başlamıştım.

Yirmi dakika içinde her deliğini gezebildiğimiz okulumdan sonra zehir gibiydi burası.

Ne yapsak geri mi dönsek?

Kapıya vardığımda selam veren Ege ile ben de ona gülümseyip baş selamı vermiştim.

Bir kırk dakikalık, iki de blok seksen dakikalık derste birbirimize katlanmak zorunda kalmış ardından Ege'nin antrenmana geçmesi ile kurtulmuştuk birbirimizden.

Art arda park edilmiş Enfal ve Salih'in arabalarını gördüğümde onlara doğru ilerlemiştim.

Salih'in beni fark ettiğini gördüğümde elimi hafifçe kaldırıp el sallamıştım.

O yanındaki Asena'ya beni gösterdiğinde Asena hiç beklemeden arabadan inmişti.

Bana doğru koşmaya başladığında bende adımlarımı hızlandırıp kısa sürede orta noktada buluşmamızı sağlamıştım.

Sıkı sıkı sarıldığımızda "Çok özledim senii." Diyen Asena ile kahkaha atmıştım.

"Bendee." biz sarılırken kafilenin geri kalanı da yanımıza gelmişti.

Abartı kavuşma harketlerimize gelen çevredeki bakışları önemsemiyordum.

"Özge'mm..." Asena'dan ayrıldığımda önceliğim bütün gün yokluğunu en çok hissettiğim Salih olmuştu.