Sil Baştan

22

12.07.2024

Dostlarım oyları ve satır arası yorumları unutmayalım lütfen.

Keyifli okumalar.

Özge Orhanoğlu'ndan

Ayrılık çıktı ama sevda falında
Ümit çiçeklerim soldu, soldu dalında
Artık başkası var senin kolunda
Kadere kahredip söyletme beni

Çaresiz bıraktın umutlarımı
Sabahsız bıraktın yarınlarımı
Gözyaşı doldurdun şarkılarımı
Kadere kahredip söyletme beni

"Ne yapacağız?" Armin'e sorduğum soru ile Armin'in bakışları izlediği çocuklardan bana dönmüştü.

"Ben babamlarla, belki Ardıç'la bile, konuşmayı planlamıyorum. Senin ne yapacağını sen bilirsin artık." Anlattıkları ile bakışlarımı ona çevirip göz devirmiştim.

"Onu mu soruyorum sence Armin?" Dediğimde "Spesifik bir şey söylemedin, sıfır detay." Demesiyle gülmüştüm.

Yürürken gördüğümüz bir çocuk parkında herkesten uzak bir banka oturup kısık seste şarkı dinleyerek sessizce etrafı izliyorduk.

"Ben benim arabayı değiştireyim diyordum bayadır ama babam hep "Seninkini alalı bir sene bile olmadı." deyip durdu." Bana anlattığı alakasız şeyle bir süre yeri izlemiştim.

Aklımda bir anda oturanlar ile Armin'e dönmüştüm.

"Yıldırma politikası." Dediklerim ile beni onaylamıştı.

"Hadi gittin milyonlar ödeyerek araba aldın kendine, bunu görünce kartlarından beş kuruş almanı engeller ve biz yarın gidiyoruz." yersiz fikirlerine karşı çıktığımda "Babam öyle bir şey yapmaz." demişti.

"Ayrıca Özge'ciğim maalesef yarın gitmiyoruz, biraz ertelemek durumundayız." Eklediği cümleler ile göz devirip "Ne alaka yine?" Diye sormuştum.

"Abim geldi ya hani Özge'm." Armin'in bana hatırlatır gibi söylediği sözler ile derin bir nefes vermiştim.

Hatırlatılmasına ihtiyacım yoktu bütün gecemi zaten bir abim daha olması ve abimin babam tarafından evden gönderilmesini düşünerek ve kendimi babam hakkında iyi şeyler düşünmeye zorlayarak geçirmiştim.

"Peki canım, o zaman şimdi ne yapacağız onu söyle burada oturmaya devam mı?"

"Kalkarız birazdan bir kahve alırız, benim araba için galeriye konuşmaya gideriz, sonra yenisine bakarız. Rengi çözersek alır Kerim'in yanına geçeriz, Kerim'den sonrada abime gideriz." Günün geri kalanının planını anlattığından ona "Bu araba muhabbeti pek içime sinmiyor ama sen bilirsin." Deyip susmuştum.

Yapacağı bu harcama babamın umrunda olacağı kadar hiç umrunda olmayabilirdi de ikiside ihtimaldi.

"Bir şey olmaz arabamı değiştirmiş olurum ne olacak sanki."

Ayaklandığımda yanıma koyduğum kol çantamı banktan alıp Armin'e elimi uzatmış ve "İyi hadi kalk o zaman." Demiştim.

O elimi tutup ayaklandığında kolunu omzuma atıp yanımda yürümeye başlamıştı.

Sahil yolunda yürüdüğümüz yolu geri arabaya gitmek için yürümeye başladığımızda yol üzerindeki bir kahve dükkanından soğuk kahvelerimizi alıp yola devam etmiştik.

Son günlerde art arda tonla şey yaşıyorduk, birini sindiremeden yenisi ekleniyordu.

Kendimi bir kenara bırakıp Armin'in aile içindeki haline üzülüyor ardından abime hatası yüzünden yapılanlara üzülüyordum.