On yedi sene sonra sil baştan yazılan bir hayat.
"Ben... kendi ailemi tanımak istiyorum." söylemek istediklerimi söylemenin verdiği rahatlık ile derin bir nefes verdim. Bakışlarımı yerden kaldırmaya birileri ile gözgöze gelmeye çekiniyorum.
Yine de...
"Alışmak sevmekten daha zor geliyor." Çalan şarkıya eşlik etmeyi bırakıp makyajımın son adımı rujumu sürdüğümde glossu masaya bırakıp yüzümü ve saçlarımı son kez incelemiştim.
Geriye doğru yapıştırarak topuz yaptığım sarı saçlarım ve her özel günde yaptığım bana en çok yakışan ve her türlü ışıkta güzel durabilen makyajım ile çok güzel görünüyordum.
Ayaklandığımda kendimi bütün olarak incelemek için boy aynamın karşısına geçmiştim.
Giydiğim lacivert saten tek omuzlu elbisemin omzuna dikkat çekmek için saçlarımı topuz yapıp ön plana elbisenin omuz detayını ve özel tasarım pırlanta küpelerimi çıkartmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayağımda beyaz topuklu ayakkabılar varken oluşturabileceğim en iyi görünümü oluşturmuştum.
Telefonumdan çalan şarkının sesi kısıldığında gelen aramanın sesi yükselmişti.
Ekranda yazan Armin'in ismini gördüğümde aramayı yanıtlamıştım.
"Hazır mısın?" aramayı açar açmaz sorduğu soru ile derin bir nefes vermiştim henüz benim bile bir fikrim yoktu.
"İniyorum şimdi aşağıya." Dediğimde o beni onaylayıp aramayı kapatmıştı.
Kendimi son kez süzdüğümde tazeleyebileceğim makyaj malzemelerimi çantama koyup göğsümün açık kalan kısımlarına, omuzlarıma ve kollarıma hafifçe vücut yağı sürüp vücudumu parlatıp, boynuma, kulak arkalarıma, el bileklerimin içine parfümümü sıkıp odadan çıkmıştım.
