08.06.2024
Dostlar oyları ve satır arası yorumları unutmayalım lütfen.
Özge Orhanoğlu'ndan
"Başım çok ağrıyor." Dediğimde babam "Gece neden uyumadın güzel kızım?" Diye sormuştu.
Dudak büzdüğümde bir süre kendime eziyet etmeyi seviyorum demek yerine ne demeliyim diye düşünmüştüm.
"Uyudum aslında, sadece bir tık geç yatmış bulundum." Diyerek kendimi açıkladığımda o anladığını belirtmişti.
Saçlarımı okşamaya başladığında kollarımı beline daha sıkı sarıp yerime iyice yerleşmiştim.
Eren'i bekliyordum, dün planını yaptığı kahvaltıya gidecektik.
"Dün abinle ders çalışmışsınız, erken değil mi kızım sınavlar için? Kendini bu kadar yıpratma lütfen." Diyen babam ile derince yutkunmuştum.
Hayatımda ilk defa duyduğum bir şeydi.
"İngilizce gireceğim sınavlara baba, daha önce hiç deneyimlemedim. Gerginim biraz o yüzden." Kendimi açıkladığımda o başımın üstünü öpmüş ardından "Halledersin sen, halledemeyeceğin bir şey değil." Demişti.
Bana daha beni tam olarak tanımıyorken bile bu kadar güvenmesi gözlerimi doldurmaya yetmişti.
Bakışlarımı rimelim akmasın diye tavana kaldırıp dolan gözlerimi toparlamaya çalıştım.
Orta sehpada duran telefonumun çalmaya başlaması ile istemesem de babamdan ayrılmıştım.
Ekranda gördüğüm Eren'in ismi ile aramayı yanıtlamıştım.
"Canım."
"Efendim." Dediğimde o "Geldim ben, kapıdayım." Demişti.
"Çıkıyorum bende." Dediğimde vedalaşıp telefonu kapatmıştık.
"Babacığım Eren gelmiş, çıkmam gerekiyor." Dediğimde ayaklanmıştım. Babamda ayağa kalktığında sarılıp vedalaşmıştık.
Evde anne ve babamdan başka kimse yoktu. Herkes kuşluk vaktinde evden çıkmıştı.
"Kendine dikkat et güzelim." Diyen babamla büyükçe gülümseyip yanından ayrılmıştım. Salondan çıktığımda hızla dalgalı saçımı düzelterek kapıya ilerlediğimde derin bir nefes alıp duraksamadan evden çıktım.
Bahçeyi aşıp güvenlikli kapıdan çıktığımda Eren'i füme cabrio bir BMW'de bulmuştum.
Yazın gelişiyle cabriolara transfer başlamıştı belli ki.
Kapasak mı üstü hani rüzgar saçlarımı bozuyorda.
Hızlı adımlarla karşı kaldırıma geçtiğimde sağ koltuğun kapısını koltuğa yerleşmek için açtığımda karşılaştığım papatya buketi ile büyükçe gülümsemiş, koltuktan buketi alıp yerime yerleşmiştim.
"Eren bunlar çok güzel ama." Alt dudağımı aşağı sarkıtıp verdiğim tepki ile onun gülümsemesi daha da büyümüş "Senin kadar değil." Dediğinde ona yaklaşıp sağ yanağından öpüp onun da beni sol yanağımdan öpmesini beklemiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sil Baştan
Short StoryOn yedi sene sonra sil baştan yazılan bir hayat. "Ben... kendi ailemi tanımak istiyorum." söylemek istediklerimi söylemenin verdiği rahatlık ile derin bir nefes verdim. Bakışlarımı yerden kaldırmaya birileri ile gözgöze gelmeye çekiniyorum. Yine de...