Ay Işığı

19. bölüm part 1 🍁

OY SINIRI 10 ‼️
YORUM 100 ‼️

LÜTFEN BURAYI OKUMADAN GEÇME SEVGİLİ OKUYUCUM‼️

Okuyucum az olduğu için sınır koymayacaktım ama benim gibi yazar bir arkadaşımın kitabını okurken oradan gördüm ve ona örnek aldım.

Kendisinin de okuyucuları az olmasına rağmen bir sınır belirlemişti.

Benim de 20'ye yakın okuyucum var ama sadece 2-3 kişi oy veriyor Bu benim zoruma gitmiyor sadece üzüyor beni.

O kadar yazıyorum emek veriyorum hiçbir sıkıntı olmadığı takdirde aksatmadan bölüm atıyorum. Okunmadığını bilsem tabii ki de böyle bir sınır koymazdım .

Ama fark ediyorum ki okunuyor kitabım, her ne kadar az bir kitle olsa da. Sizden sadece emeklerimin karşılığını istiyorum ve beni mutlu etmenizi istiyorum.

Beni severek Bu satırları okuduğunuz için size çok teşekkür ediyorum bu yazımı kaide almayıp yorum ve oy vermezseniz bile canınız sağ olsun, yine de varlığınız yeter. 

Ama bu sözlerime değer vererek bana oy ve yorum yaparsanız size ayriyeten minnettar kalacağım..

Şimdi kitap hakkında konuşmak istiyorum açıklamayı burada yapmışken k burada konuşayım dedim bölümün sonuna artık yazmam.

Bölüm çok güzel oldu açıkçası benim içime sindi. Uzun bir bölüm olduğu için iki kısma ayırdım, diğer bölümü de bundan hemen sonra atacağım.

Umarım beğenirsiniz yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum haftaya cuma günü görüşmek üzere kendinize iyi bakın Allah'a emanet olun. 🌹🌹

🍁🍁🍁

Şaşkınlıktan dilim tutulmuştu. Ağzımdan herhangi bir kelime dökülmüyor karşımda hayal kırıklıkları gözlerinden okunan Toprağa cevap veremiyordum. Benden öğrensin isterdim başkasından değil. Benden bilsin isterdim. Ozan'ın belimde olan eli ellerimi kavradı. Bulunduğumuz ortamın atmosferinden dolayı çok odaklanamıyordum buna ama yinede bu hareketlere alışmam gerektiğini biliyordum.

-Toprak buradamıydın?- diyerek yanımıza gelen Buğlem tam zamanında yetişmişti. Böyle bir anda ne yapacağımı bilemiyordum çünkü. Toprak hiç Buğlem'i takmadan gözlerime bakarak konuştu.

-Sözlendin mi sen Feyza? -

Nedenini bilmiyordum ama sanki bir güce ihtiyacım varmış gibi elimi tutan Ozan'ın elini sıkmıştım.

-Evet yani henüz değil ama olacak. Yarın konuşuruz zaten.- Başını Tamam anlamında sallasa da kendisininden bir şey söyleyemeyeceğini biliyordu.

-Eeee Toprak biz Esma'larla dışarı çıkıyoruz sende gelirmisin?- diye sordu. Hayır Esma'larla dışarı çıkmıyordu sadece Toprağı yanımızdan uzaklaştırmak istiyordu. Aslında Esma'nın burada ne işi olduğunuda bilmiyordum, ama düşünecek halde değildim, iyiki gelmişti. Toprak başını sallayarak Esma'yı onayladıktan sonra bana baktı tekrar.

-Sen gelmiyor musun, diyerek Ozan'a kısa bir bakış attı ve kelimesinin devamını getirdi, yani siz.-

Başımı iki yana salladım -hayır bugün olmaz ama başka sefere söz.- başka bir şey söylemeden başını sallayıp Esma'dan önce çıkışa doğru ilerledi.