SAMYELİ MAHALLESİ (TAMAMLANDI)

26

Revan Perçe Ağzından

Ona daha yeni kavuşmuşken, ona daha sayılı seni seviyorum demişken kaybedemezdim onu.

'İyi mi?' diye sordum yanında elini tutarken gözlerimi abime çevirdim.

'İyi olacak' dedi abim. 'Yanında patladığı için ağır etkilenmiş durumda' diye ekledi omuzuma dokunurken.

Silo kendini suçlayıp şoka girmiş vaziyette duvar kenarında ellerini başının altına almıştı.

'Bitti mi abi bu savaş' artık dedim titreyen sesimi düzgün tutmaya çalışıyordum.

'Bugün bitecek' dedi. 'Ailelerimizi devlet almaya gidecek akşam' diye ekledi.

'O an her şey son bulacak' dedi Nazeni.

'Ailemiz mi kaldı' dedim.

'Gökalp uyansın da gerisi önemli değil' dedi Nazeni.

Ayağa kalkıp Silo'nun yanına çöktüm. Başımı omuzuna yasladım.

'Gülümsesene hadi' diye fısıldadım.

'Yalvarırım gül ve şaka de' derken göz yaşlarım kendini bırakmıştı.

'Revan' diye fısıldadı ellerinin arasında ki başını serbest bıraktı.

'Hümeyra Perçe, Akif Perçe , Melek Sancak, Yusuf Sancak, İkbal Malta kaçmak üzereler durdurun onları' diye fısıldadı.

'Ne' dedim sadece hızlıca ayağa kalktım.

'Abi kaçıyorlarmış' diye bağırdım.

Abim, Silo'nun önünde durdu. 'Telefonunu ver' dedi. Silo telefonunu abime uzattı. Abim bir şeyler yaptıktan sonra bana ve Nazeni'ye baktı.

'Silo burada kalacak' dedi.

'Siz benimle gelin' dedikten sonra hızlıca Gökalp'in odasından çıktık.

Bahçede ki adamlardan silahlarını alıp arabaya bindik. Biz Nazeni ile arkaya oturmuştuk.

'Abi' dedim aynadan abime bakarken. Hızla arabayı sürüyordu.

'Abi onlara silah çekemeyiz' dedim.

'Gerek kalmadan kendileri teslim olacaklar' dedi abim aynadan bana bakıp.

'Eğer biraz vicdanları kaldıysa?' dedi Nazeni.

'Onların vicdanı bir tek bize yoktu' dedi abim.

Bu cümleden sonra kimse araba durana kadar konuşmamıştı. Bazı cümleler hem yara açar hem o yarayı tuzlardı. Bu cümle öyle bir cümleydi.

Ne kadar süre geçtiğini anlayamadan abim hızla arabayı durdurdu.

Araban inip silahları belimize taktık. Iskelenin kenarına gelmiştik. Üç tane yat yan yana duruyordu.

Yatların önünde annemler duruyor hareretli bir şekilde konuşuyorlardı. Melek teyze son gördüğüme göre daha beter bir haldeydi. Annem ve babam çökmüş gibi duruyorlardı.

Eskiden içimde en ufak bir sevgi dahi varken şimdi kusmak istiyordum.

'Kaçaklar' diye bağırdı abim yanlarına doğru yürürken.

'Oğlum' diye bağırdı annem ardından gözlerini bana değdirdi 'Kızım' diye bağırdı bu sefer.

İkbal teyze sadece Nazeni'ye bakıyor hiçbir şey demiyordu.

Babamla göz göze geldik. Gözlerinde ki öfke ve istek beni abimin arkasına doğru itmişti. Abim tam ortada durduğun da Nazeni ve bende yanında durduk.