ဘာသာပြန်-နေဇင်
အဓိပတိအင်မော်တယ်သခင်
အပိုင်း(1) ကျားနှင့်တူသော လူ
* ထျန်းယွန် တိုက်ကြီး၊ ချင်နင်းမြို့။ ချင်ယွင်သည် ထုံးစံအတိုင်း မြူခိုးတိမ်တိုက်စားသောက်ဆိုင်အဝင်ဝတွင် ထိုင်နေသည်။ သူသည် လမ်းမပေါ်ရှိ ၀င်ထွက်သွားလာနေသောလူများကို စူးစူးဝါးဝါး စိုက်ကြည့်ရင်း သူ၏မျက်နှာပေါ်တွင် ရိုးရှင်းပြီး ရိုးသားသော အပြုံးတစ်ခု ရှိနေသည်။ မြူခိုးတိမ်တိုက်စားသောက်ဆိုင်၏စီးပွားရေးသည် အမြဲတမ်း တိုးတက်ကြီးထွားလာနေသည်။ ဒါကလည်း အခြားမည်သည့်အကြောင်းကြောင့်မျှ မဟုတ်ပေ။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဤစားသောက်ဆိုင်ပိုင်ရှင်သည် ထိပ်တန်းအလှတရားပိုင်ရှင် ဖြစ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ လျူရန်ယွင်သည် ယခုနှစ်တွင် အသက်နှစ်ဆယ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ သူမသည် အလွန်လှပပြီး အလွန်ဆွဲဆောင်မှုရှိသော ရုပ်ရည်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ သူမသည် ချင်နင်းမြို့၏ နံပါတ်တစ်အလှပိုင်ရှင်အဖြစ် ချီးကျူးခံရသည်။ ယင်းကြောင့် ချင်နင်းမြို့ရှိ တိရစ္ဆာန်များအားလုံးသည် အသက်ရှုမ၀ဖြစ်နေကြပြီး ဤအလှတရားပိုင်ရှင်သည် မည်မျှနူးညံ့သည်ကို မြင်လိုကြသည်။ သို့သော်၊ လျူရန်ယွင်သည် အမြဲလိုလို ကျောက်စိမ်းကဲ့သို့ဖြစ်နေပြီး လူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကို ဘယ်တော့မှ မချစ်ခဲ့။ တစ်ချိန်က ချမ်းသာသော ကုန်သည်တစ်ဦးသည် ငွေအမြောက်အမြား ပစ်ပေးခဲ့ပေမယ့် သူ၏ဆန္ဒအတိုင်း သူမကို အိပ်ရာပေါ်သို့ ခေါ်မတင်နိုင်ခဲ့ပေ။ သို့သော်၊ ချင်နင်းမြို့မှလူများကို ရူးသွပ်စေသည့်အရာမှာ သူတို့အားလုံး၏ ဤအိပ်မက်ပိုင်ရှင်မလေး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွေ့ဖက်ပြီး နေ့စဉ်နေ့တိုင်း အိပ်ပျော်ခွင့်ရနိုင်သည့် တစ်စုံတစ်ယောက် ရှိနေခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ဤလူသည် ချင်ယွင်မှလွဲ၍ အခြားသူမဟုတ်။ ချင်ယွင်သည် ယခုနှစ်တွင် အသက်ဆယ့်ခြောက်နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ သူသည် လွန်ခဲ့သော ခြောက်နှစ်က လျူရန်ယွင်မှ မွေးစားခဲ့သော မိဘမဲ့ကလေးဖြစ်သော်လည်း သူသည် လူနုံလူအ တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ လျူရန်ယွင်ကိုယ်တိုင်က မိဘမဲ့တစ်ယောက်ပါ။ အလားတူဖြစ်ရပ်ကြောင့် ချင်ယွင်ကို သနားမိတာ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။ သူမသည် ချင်ယွင်ကို အစ်မကြီး တစ်ယောက်အဖြစ် ပြုစုစောင့်ရှောက်ခဲ့သည်။ ချင်ယွင်သည်လူနုံလူအတယောက်ဖြစ်လူနုံလူအတယောက်ဖြစ်သော်လည်း သူမသည် သူ့ကို မောင်ငယ်လေးအဖြစ် အမြဲဆက်ဆံပြီး သူ့ကိုလည်း အရမ်းချစ်သည်။ "ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်..." ကျယ်လောင်သော ပါးရိုက်သံများ ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာသည်။ အလုပ်များနေသည့် လျူရန်ယွင်ဟာ တစ်ခုခုမှားနေပြီဆိုတာကို ချက်ချင်းသိလိုက်ပြီး ဆိုင်ထဲက ပြေးထွက်သွားသည်။ သေချာတာကတော့ သန်မာသောအသွင်အပြင်ရှိသည့် အမျိုးသားတစ်ယောက်သည် ချင်ယွင်၏ အဝတ်အစားများကို ကြက်ကလေးငှက်ကလေးလို ကိုင်ထားပြီး သူ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပါးရိုက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ပိန်ပိန်ပါပါးနှင့်အားနည်းသော ချင်ယွင်သည် သူ၏ပါးစပ်တွင် သွေးများ ပြည့်နှက်နေသည့်အထိ အရိုက်ခံရပြီး သူ့မျက်နှာမှာ ကြောက်ရွံ့မှုများ ပြည့်နှက်နေသည်။ ချင်ယွင်အရိုက်ခံရသည်ကိုမြင်တော့ လျူရန်ယွင်သည် နာကျင်သည့်အမူအရာကို ချက်ချင်းထုတ်ဖော်လိုက်သည်။ သူမသည် ချင်ယွင်ကို ကိုင်ထားသည့် သန်မာသောလူကို ချက်ချင်းအော်လိုက်ပြီး "၀မ်ဒါဟူ ၊ နင် ဘာလုပ်နေတာလဲ၊ ငါ့မောင်ကို မြန်မြန်လွှတ်စမ်း..." "လျူရန်ယွင် ၊ မင်း မောင်လေးက ငါ့ကို အခုပဲ တံတွေးနဲ့ ထွေးခဲ့တယ်။ ငါ သူ့ကို သင်ခန်းစာ မပေးနိုင်ဘူးလား" ၀မ်ဒါဟူသည် လျူရန်ယွင် ထွက်လာသည်ကို မြင်သောအခါ အပျော်သဘောဖြင့်ပြောခသည်။ လျူရန်ယွင်၏ မျက်နှာအမူအရာမှာ ညိုးငယ်သွားသည်။ ၀မ်ဒါဟူသည် ချင်နင်းမြို့၌ နာမည်ဆိုးဖြင့်ကျော်ကြားသော အနိုင်ကျင့်သူဖြစ်ကြောင်း သူမ သိသည်။ သူ၏ဦးလေးသည် ချင်နင်းမြို့၏ အကြီးဆုံးမျိုးနွယ်ဖြစ်သည့် လျူကလန်၏ ဘဏ္ဍာစိုးဖြစ်ခြင်းကြောင့် သူနှစ်သက်သည့်အတိုင်း အမြဲလုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ သူသည် ယောက်ျားများနှင့် မိန်းမများကို အနိုင်ကျင့်မှုများစွာကို ပြုခဲ့ဖူးသည်။ ယခုနှစ် မနေ့ကမှ သူသည် ကောင်းမွန်သော မိသားစုမှ မိန်းကလေးတစ်ဦးကို ဆုံးရှုံးစေခဲ့ရသည်။ တရားခံသည် မြို့သခင်စံအိမ်သို့သွားသော်လည်း ဘဏ္ဍာစိုးလျူ၏ဆက်ဆံရေးကြောင့် ပြစ်ဒဏ်မခံရရုံသာမက တရားလိုသည်ပင် အမှန်တကယ်တရားခံအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ရသည်။ အဆုံးတွင်၊ မိန်းကလေးသည် ယောက်ျားတစ်ဦးအား သွေးဆောင်ဖျားယောင်းပြီး မှားယွင်းစွာစွပ်စွဲသည်ဟုဆိုကာ သူ့ကို ဝက်လှောင်အိမ်ထဲတွင် နှစ်မြှုပ်ခိုင်းရန် အတင်းကြပ်တွန်းအားပေးသည်ဟု ဆိုခဲ့သည်။ ထိုနောက်မှာတော့ ၀မ်ဒါဟူ၏ နာမည်သည် ပျံ့နှံ့သွားခဲ့သည်။ မြို့သူမြို့သားများသည် သူ့ကိုရှာတွေ့ပြီး အခြေအနေဆိုးတွင် အဆုံးသတ်ရမည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် ရှောင်ကြသည်။ ၀မ်ဒါဟူသည်လည်း ပိုမောက်မာလာသည်။ ချင်ယွင်ကို ဝမ်ဒါဟူ၏ ရက်စက် ကြမ်းတမ်းစွာ ရိုက်နှက်ခြင်းကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ဘေးမှ ကြည့်ရှုသူများက သူ့ကို လက်ညှိုးထိုးပြကြသည်။ အဆုံးမရှိသော ဝမ်းနည်းခြင်း အော်ဟစ်မြည်တမ်းများ ရှိခဲ့သော်လည်း မည်သူမျှ မကူညီဝံ့ကြပေ။ "၀မ်ဒါဟူ၊ နင် ငါ့ မောင်ကို သင်ခန်းစာတစ်ခု သင်ပေးပြီးပြီလေ ငါ့ မောင်လေးကို လွှတ်မပေးသင့်ဘူးလား!" လျူရန်ယွင်က မှုန်ကုပ်ကုပ်မျက်နှာနှင့်ပြောလိုက်သည်။ ယနေ့တွင် ဝမ်ဒါဟူသည် ဤနေရာတွင် အပြစ်ရှာရန် ထင်ရှားနေပါသည်။ သူမ၏ မောင်လေးသည် လူနုံလူအဖြစ်လူနုံလူအဖြစ်ပေမယ့် အရမ်းနာခံမူရှိသည်။ အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ လူတွေကို သေချာပေါက် တံတွေးထွေးမည် မဟုတ်ပေ ။ တစ်ခုတည်းသော ရှင်းပြချက်မှာ ၀မ်ဒါဟူသည် ၎င်းကို ဒုပြဿနာဖြစ်စေရန်အတွက် အကြောင်းပြချက်အဖြစ် တမင်တကာ အသုံးချရန် ကြိုးစားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ "မင်း မောင်လေးကို ငါ လွှတ်ပေးရမယ် ၊ ဘယ်လိုလုပ် ဒီလောက်လွယ်နိုင်မှာလဲ၊ မင်း မောင်လေး ဒီနေ့ ငါ့ကို မတောင်းပန်ရင် ငါ သူ့ကို လွှတ်မှာမဟုတ်ဘူး" ၀မ်ဒါဟူက ရယ်မောလိုက်သည်။ ထိုသို့ပြောပြီးနောက် ချင်ယွင်၏မျက်နှာကို ပါးရိုက်လိုက်ရာ ချင်ယွင်၏ပါးစပ်မှ သွေးများထွက်ကျလာခဲ့သည်။ "ခွေးကောင်၊ ငါ့ မောင်လေးက မွေးရာပါ လူနုံလူအဖြစ်ပြီး စကားမပြောနိုင်မှန်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိနေတာတောင် နင်က သူ့ကို တောင်းပန် စေချင်တာလား။ မင်း သူ့ကို အရှက်ခွဲဖို့ ရည်ရွယ်နေတာ မဟုတ်လား" လျူရန်ယွင်က ဒေါသတကြီးပြောလိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေလည်း ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်သွားကြသည်။ ဒါဟာ သူတို့အတွက် ခက်ခဲသည့်အရာများကို တမင်တကာ ဖန်တီးနေသည်ဆိုတာ ထင်ရှားသည်။ သို့သော်လည်း ဘယ်သူကမှ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ဆန္ဒပြဖို့ မဝံ့မရဲသလို မားမားမတ်မတ်ရပ်ပြီး ဘယ်သူကမှ မတားရဲကြပေ။ ဒါက လျူရန်ယွင် ကို စိတ်ပျက်စေသည်။ လျူရန်ယွင်သည် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်ကာ ချင်ယွင်ကို ၀မ်ဒါဟူထံမှ ပြန်လည်ရယူလိုသဖြင့် အသဲအသန် ရှေ့သို့ ပြေးသွားခဲ့သည်။ သို့သော် အားနည်းသောအမျိုးသမီးတစ်ဦးအနေဖြင့် ၀မ်ဒါဟူကဲ့သို့ သန်မာသောယောက်ျားကို မည်သို့အနိုင်ယူနိုင်မည်နည်း။ ထို့အပြင် ၀မ်ဒါဟူသည် တစ်ချိန်က ကိုယ်ခံပညာစာအုပ်အချို့ကို ကျင့်ကြံဖူးပြီး သူသည် ကောင်းကင်ဘုံ ပထမအဆင့်သို့ ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ သူ၏ကိုယ်ခန္ဓာခွန်အားကို မည်သူနှင့်မျှ နှိုင်းယှဉ်လို့မရပေ ။ လျူရန်ယွင်သည် ၀မ်ဒါဟူ၏တုန့်ပြန်မူကြောင့် မြေပြင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားသည်။ "မင်း မောင်လေးကို ငါလွှတ်ပေးနိုင်ပေမယ့် မင်း ငါ့ကို စိတ်ချမ်းသာအောင် ထားရမယ်" ၀မ်ဒါဟူသည် မြေပြင်ပေါ်တွင် လဲကျနေသော လျူရန်ယွင်ကို ကြည့်ရင်း ရယ်မောလိုက်သည်။ "နင်က စက်ဆုပ်စရာ ကောင်းလိုက်တာ!" အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ အကယ်၍ သူမမျက်လုံးများသာ သတ်ဖြတ်နိုင်မယ်ဆို သူမဟာ ၀မ်ဒါဟူကို အကြိမ်ရာနှင့်ချီ သတ်ပစ်ပြီးဖြစ်မှာ သေချာပါသည်။ "ဒီလိုလား ? ငါက စက်ဆုပ်စရာကောင်းနေလား" ၀မ်ဒါဟူက လှောင်ပြောင်ပြီး ချင်ယွင်၏ ရင်ဘတ်ကို လက်သီးနှင့်ထိုးလိုက်တာကြောင့် သွေးအန်သွားပြန်သည်။ "မဟုတ်ဘူး!" လျူရန်ယွင်သည် ထိတ်လန့်သွားပြီး ကမန်းကတန်း အော်လိုက်လိုက်။ သို့သော်လည်း ၀မ်ဒါဟူသည် လက်လျော့ခြင်းမရှိသေးပေ။ သူသည် ချင်ယွင်ကို ရွှံ့တုန်းကဲ့သို့မြေပြင်ပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူသည် ချင်ယွင်၏ မျက်နှာကို နင်းပြီး သူ၏ခြေဖြင့် ရက်စက်စွာ နှိပ်စက်သည်။ ထို့နောက် သူသည် လျူရန်ယွင်အား ရွှတ်နောက်နောက်ကြည့်ကာ "ငါက စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းနေသေးသလား" ဟုဆိုသည်။ လျူရန်ယွင်၏ မျက်နှာတွင် မျက်ရည်များ ပြည့်နေ၏။ မြေပြင်ပေါ်တွင် ခွေခွေ့ လေးလဲနေပြီး အဆက်မပြတ်လှုပ်နေသော ချင်ယွင်ကို ကြည့်လိုက်သောအခါ သူမ၏နှလုံးသားသည် အပ်တစ်ချောင်း ထိုးဖောက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူမ ခေါင်းကို မော့ပြီး ပတ်ပတ်လည်ကို ကြည့်ကာ သူမကို ကူညီရန် ဓားတစ်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်နိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်မိသည်။ သို့သော် လူတိုင်းက သူမ၏အကြည့်ကို ရှောင်ရှားကြပြီး ဆိုင်များတွင် မကြာခဏ လာရောက်စားသောက်သည့် ဖောက်သည်အနည်းငယ်ပင် ပါသည်။ ဒါက သူမနှလုံးသားကို နှင်းခဲလို အေးခဲသွားစေသည်။ လျူရန်ယွင်သည် စိတ်မကောင်းစွာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ ဒီကမ္ဘာမှာ အအေးစက်ဆုံးအရာက လူသားများ၏ နှလုံးသားပဲ ဆိုတာကို သူမ သိလာရသည်။ ကမ္ဘာကြီးက အေးစက်၏၊ နှလုံးသားက ကျားနဲ့တူ၏၊ ကျေးဇူးတရားဆိုတာ စက္ကူနဲ့တူ၏။ "ကောင်းပြီလေ ငါမင်းကို ကတိပေးတယ် ဒါပေမယ့် နင် ငါ့ မောင်လေးကို အရင်လွှတ်ပေးထားရမယ်!" အဆုံးတွင် လျူရန်ယွင်သည် သူမ၏ မျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်ပြီး ၀မ်ဒါဟူကို အေးစက်စွာ ကြည့်နေလေသည်။ ဤအခိုက်အတန့်တွင် သူမ၏နှလုံးသည် သွေးစိမ်းရှင်ရှင် ယိုးစီးကျနေပုံရသော်လည်း မောင်ငယ်လေးအတွက် ထိုသို့ပြုလုပ်ရန်မှတပါး ရွေးချယ်စရာမရှိပေ။ "ဟာဟား၊ ကောင်းပြီ!" ၀မ်ဒါဟူသည် ကျယ်လောင်စွာ ရယ်မောလိုက်သည်။ သူသည် လျူရန်ယွင်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို တောင့်တနေသည်မှာ ကြာလှပြီဖြစ်သော်လည်း လှုပ်ရှားရန် အခွင့်အရေးကို ရှာဖွေရန် ရုန်းကန်နေရသည်။ နောက်ပိုင်းမှာ သူ၏ညီဝမ်းကွဲက ဒီအကြံအစည်ကို ဖော်ထုတ် ပေးခဲ့သည်။ အလုပ်ဖြစ်မည်ဟု သူ မမျှော်လင့်ထားခဲ့။ ပြန်ရောက်သည့်အခါ ငါ့ဝမ်းကွဲညီကို ကျေးဇူးတင်ရမယ်။ တကယ်ဆို ငါ သူ့ကို လျူရန်ယွင်ရဲ့ အဆီပါတဲ့ အသားကို စားခွင့်ပေးသင့်တယ်။ လျူရန်ယွင်၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ ပြေးလွှားတက်နိုင်တော့မည်ဟု တွေးလိုက်သောအခါတွင် ဒီတွန်းအားကို သူ မခံစားနိုင်တော့ပေ။ ၀မ်ဒါဟူသည် ကျယ်လောင်စွာ ရယ်မောလိုက်ပြီး ချင်ယွင်ကို ဘေးသို့ တိုက်ရိုက် ပစ်ချလိုက်သည်။ သူသည် လျူရန်ယွင်ကို သယ်ဆောင်ပြီး စားသောက်ဆိုင်၏ အတွင်းခန်းဆီသို့ လျှောက်သွားသည်။ လျူရန်ယွင်အား သယ်ဆောင်သွားသည်ကို ဘေးမှကြည့်သူများ မြင်သောအခါတွင် ဘာဖြစ်မည်ကို သိသော်လည်း သူမကို တားရန် မည်သူမျှ ထွက်မရပ်ဝံ့ကြပေ။ အမျိုးသားအများစုသည် လျူရန်ယွင်၏အလှပကို မက်မောခဲ့ကြပြီး အချို့က သူမကိုလက်ထပ်ရန်ပင် ကတိသစ္စာပြုခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့အားလုံး ဝမ်ဒါဟူ၏ လက်သီးချက်နှင့် သူ့နောက်က အင်အားစုများကို ကြောက်ကြသည်။ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုသာ လုပ်နိုင်ခဲ့ကြပြီး နောက်ဆုံးတွင် အားကိုးရာမဲ့ လူစုခွဲသွားကြသည်။ သို့သော်၊ မြေပြင်ပေါ်တွင် တွန့်ကွေးနေသော ချင်ယွင်အပေါ်တွင် မထင်မရှား အစိမ်းရောင်အလင်း ခပ်ဖျော့ဖျော့တချက် တောက်ပသွားသည်ကို မည်သူမျှ မမြင်နိုင်ကြပေ။ အစိမ်းရောင်အလင်း၏ လွှမ်းခြုံမှုအောက်တွင် ချင်ယွင်၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ ဒဏ်ရာများသည် တဖြည်းဖြည်း သက်သာလာခဲ့သည်။ "ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ ငါဘာလို့ ဒီလောက်ကြာကြာ အိပ်ပျော်သွားရတာလဲ" ချင်ယွင်သည် မြေပြင်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေပြီး သူ့အသိစိတ်သည် တဖြည်းဖြည်း စုစည်းလာသည်။ ရူးသွပ်သောအမှတ်တရများစွာသည် နောက်ဆုံးတွင် စမ်းရေကဲ့သို့ ပျံ့ထွက်သွားပြီး ချင်ယွင်၏ ဦးနှောက်သည် နာကျင်ပေါက်ကွဲသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ "အခု ငါမှတ်မိပြီ။ ငါ့နာမည်က ချင်ယွင်ပဲ။ ငါက အင်မော်တယ်နယ်မြေ တော်၀င်ချင်မင်းဆက်ရဲ့ အင်မော်တယ် ဧကရာဇ် ကောင်းကင်မြူနှင်းရဲ့ နဝမမြောက်သားတော်ပဲ။ သူ၏ငယ်ဘဝအမှတ်တရများသည် ချင်ယွင်၏စိတ်ထဲတွင် ရုပ်ရှင်ပိတ်ကားတစ်ချပ်လို ပေါ်လာသည်။ ဒါက ချင်ယွင်၏နောက်ခံသမိုင်းကြောင်းကို နောက်ဆုံးမှာ သိခွင့်ရခဲ့သည်။ သို့သော် အောက်ပါအမှတ်တရများစွာက သူ့ခြေဖဝါးမှ ဦးရေပြားအထိ အေးစိမ့်သွားစေခဲ့သည်။ လွန်ခဲ့သော ဆယ့်ခြောက်နှစ်က သူသည် နှိမ့်ကျသော သာမာန်အမျိုးသမီးတစ်ဦးမှ မွေးဖွားလာခဲ့သော်လည်း မမျှော်လင့်ထားသည့်အရာမှာ သူသည် ဖရိုဖရဲအင်မော်တယ်အရိုးဖြင့် မွေးဖွားလာခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အင်မော်တယ်နယ်မြေ အတိုင်းအတာတစ်ခုလုံး၏ ဒဏ္ဍာရီများထဲမှာမှ အထူးခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ အနှစ်တစ်သောင်းကြာတိုင်း တစ်ယောက်မွေးဖွားဖို့တောင် ရှားပါးလှသည်။ ဒါကလည်း သူ၏အရည်အချင်းများကို အင်မော်တယ်နယ်မြေတစ်ခုလုံးမှာ တုနှိုင်းမယှဉ်နိုင်အောင် ဖြစ်စေခဲ့သည်။ သူသည် အသက်သုံးနှစ်အရွယ်တွင် တာအိုအငွေ့အရည်ဖွဲ့ခြင်းနယ်ပယ်သို့ ဝင်ရောက်ခဲ့ပြီး ခြောက်နှစ်သားတွင် အင်မော်တယ်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲပြီး အသက်ဆယ်နှစ်အရွယ်တွင် အင်မော်တယ်ကပ်ဘေးဒုက္ခကို ကျော်ဖြတ်ကာ စစ်မှန်သောအင်မော်တယ်နယ်ပယ်သို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။ သူ၏ကြီးထွားနှုန်းက ကြောက်စရာကောင်းလွန်းသည်။ အင်မော်တယ်ဧကရာဇ်များသည်လည်း သူ့အပေါ်တွင် တုန်နေအောင်ချစ်ကြပြီး၊ သူ့ကို နောက်မျိုးဆက်၏ အင်မော်တယ်ဧကရာဇ်ဖြစ်လာစေရန် ပြုစုပျိုးထောင်ဖို့ စိတ်ကူးအချို့ရှိကြသည်။ သူ၏ဘဝသည် အလွန်လှပလွန်းသည်။ သို့သော် ဤအရာအားလုံးသည် လွန်ခဲ့သော ခြောက်နှစ်က ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ ကြီးမားသော ပူးပေါင်းကြံစည်မှုအောက်တွင်၊ သူ၏ ဖရိုဖရဲအင်မော်တယ်အရိုးအနှစ်သာရကို အတင်းဆွဲထုတ်သွားခဲ့သည်။ သူ၏ ကျင့်ကြံမူအခြေခံသည် ဖရိုဖရဲပြန့်ကျဲသွားပြီး သူလည်း သုံးစားမရသူ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူ့အမေကိုလည်း သူနှင့်ပတ်သတ်ပြီး ဒီရိုက်ခတ်မူကြောင့် အဆုံးမရှိတဲ့ ချောက်ကြီဆီသို့ နှင်ထုတ်ခဲ့သည်။ သူမသည် ထာဝရညှဉ်းပန်းနှိပ်စက် ခံရလိမ့်မည်။ ဒါက ချင်ယွင်၏ နှလုံးသားကို အေးစိမ့်သွားစေသည့် အကြောင်းရင်းမဟုတ်ပေ။ သူ၏ အမှန်တကယ် အေးစိမ့်သွားစေသည့် အကြောင်းရင်းမှာ သူ၏ဖခင် အင်မော်တယ် ဧကရာဇ်ချင်ဟန် သူ့အား အမြဲတမ်း ချစ်မြတ်နိုးသော ဧကရာဇ်မင်းမြတ် ထန်ဟန်သည် သူ၏ ရှေးဟောင်းခေတ် ဖရိုဖရဲ အင်မော်တယ် အရိုးများ ပျောက်ကွယ်သွားကြောင်း သိရှိပြီးနောက် သူ၏ ရှင်းပြချက်ကို နားမထောင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ယင်းအစား၊ သူသည် လက်လွတ်စပယ် သူ၏မှတ်ဉာဏ်များနှင့် စိတ်ကို စည်းတံဆိပ်ခတ်ပြီး သေမျိုးကမ္ဘာသို့ ပို့လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မူလကတော့ ဤဘဝ၌ သူသည် အသက်ကြီး၍ သေသည်အထိ နုံအစွာ နေထိုင်ခဲ့ပေလိမ့်မည်။ သို့သော်လည်း ယခုပင် သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်သော စွမ်းအားတစ်ခု ရောက်ရှိလာပြီး သူ၏မှတ်ဉာဏ်များကို တံဆိပ်ခတ်ထားသည့် စည်းတံဆိပ်ကို ချိုးဖျက်နိုင်ခဲ့သည်။ ဒါက ချင်ယွင်တွေးထားသည့် အရာအားလုံးကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။ "ဒါဆို အရာအားလုံးက ဒီလိုပေါ့!" ချင်ယွင်၏ မျက်နှာပေါ်တွင် ခါးသီးသော အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာသည်။ အမှန်တရားကို ဖော်ထုတ်လိုက်တဲ့အခါ အမှန်တရားက ရက်စက်လွန်းသည်။ ခြောက်နှစ်ကြာပြီးနောက် သူ၏နှလုံးသားသည် အေးစက်နေဆဲပင်။ အဲဒီနောက်မှာတော့ ချင်ယွင်၏စိတ်ထဲမှာ နောက်ထပ်မှတ်ဥာဏ်တစ်ခု တိုးဝင်လာပေမယ့် သူ့ကို ထိတ်လန့်စေခဲ့သည်။ ဒါဟာ သူ၏ခြောက်နှစ်တာ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေေသာဘ၀၏အမှတ်ရစရာများပင် ဖြစ်လေသည်။ ဤခြောက်နှစ်ကြာ အမှတ်ရစရာများတွင် ရင်းနှီးသောပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးသည် နေ့တိုင်း သူ့ကို မမောမပန်း ပြုစုစောင့်ရှောက်ခဲ့သည်။ ဘယ်လောက်အေးအေး ဘယ်လောက်ပဲ ပူနေပါစေ သူ၏အဝတ်အစားများကိုလျှော်ဖွပ်ပြီး သူနှင့်အတူ အော်ဟစ်ရယ်မောနေခဲ့သည်။ ညဘက်အိပ်သည့်အခါ အိပ်မက်ဆိုးတွေ မက်တတ်မှန်း သူမ သိတာမို့ နေ့တိုင်း သူ့ကို ပွေ့ဖက်ပြီး အေးအေးဆေးဆေး မအိပ်ရဘဲ ချော့သိပ် ပေးခဲ့သည်။ ဤလူမှာ လျူရန်ယွင် ဖြစ်သည်။ "အစ်မ!" ချင်ယွင်၏ မျက်နှာပေါ်တွင် ကြည်လင်သော မျက်ရည်နှစ်ကြောင်း ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ လျူရန်ယွင်၏ စေ့စေ့စပ်စပ် ဂရုစိုက်မှုသည် သူ့ဘဝအဆင်းရဲဆုံး အခိုက်အတန့်တွင် ဤကမ္ဘာ၏ နွေးထွေးမှုကို ခံစားစေခဲ့သည်။ သို့သော် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို သတိရသောအခါ ချင်ယွင်၏နှလုံးသားထဲသို့ ဒေါသများ လျှံတက်လာသည်။ "၀မ်ဒါဟူ၊ ငါ့အစ်မရဲ့ဆံပင်ကို ထိဝံ့ရင် မင်းကို သင်္ချိုင်းမြေမရောက်ခင် ငါသတ်ပစ်မယ်" ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်ရင်း ချင်ယွင်၏ မျက်လုံးများသည် ချက်ချင်းပင် နီမြန်းလာသည်။ သူ၏တစ်ကိုယ်လုံးသည် စားသောက်ဆိုင်၏အတွင်းခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်နေသော ကျားသစ်အရူးတစ် ကောင်နှင့်ပင်တူသည်။
YOU ARE READING
ရှန်ရှလမ်းညွှန် (XianXia Book list)႐ွန္႐ွလမ္းၫႊန္
Actionသိုင်းလောကစာအုပ်နာမည်နဲ့ဇာတ်လမ်းမိတ်ဆက် သိုင္းေလာကစာအုပ္နာမည္နဲ႔ဇာတ္လမ္းမိတ္ဆက္ Xianxia book listလို့ နာမည်ပေးထားပေမယ့် ဖတ်လို့ကောင်းမယ့် သိုင်းစာစဉ်နဲ့ တရုတ် novel (Normal)အမျိုးအစားများစွာကို မိတ်ဆက်ပေးပါ့မယ်။ Xianxia book listလို႔ နာမည္ေပးထားေပမယ...
