Whispers Of Past

PROLOUGE

PINAGMASDAN nya ang batang nakaharap sa salamin habang nakahawak sa magkabilang dulo ng dress nito at umikot-ikot. Aliw na aliw ito sa suot nyang dress na kulay pink, para kasi syang isang prinsesa tingnan lalo na sa korona nitong may mga kulay rosas na dyamante.

Tumikhim sya bago ito pumasok sa silid ng bata at lumuhod para mapantayan ito.

"Do you like your dress, baby?" tanong nito sa bata at sya ring napatingin sa kanya.

"Opo mommy, thank you for buying me this dress po!" She kissed her daughter's forehead at tumayo.

"Let's go baby, maaga yung flight natin and I know you don't want to missed your first flight diba?" she chuckles. Unang byahe kasi yon ng anak nya sa himpapawid kaya alam nyang malulungkot ang anak nya kapag di nakasakay at hindi natuloy ang byahe nila.

Matapos ang usapan nila ng anak nya ay sabay na silang bumaba para maghanda sa pag alis nila. Ngayong araw kasi ang flight nila papuntang Pilipinas at doon na sila maninirahan. Kakamatay lang kasi ng Tito Jarred nya dahil sa sakit na Osteoporosis at sya ang pinamanahan nito sa mga naiwang ari-arian ng matanda sa Pilipinas.

"Hey, I already told you that we should use my private plane rather than waiting here at the airport. Look at Autumn, she's sleeping now." sabi ng binata sa malamig na boses.

"It's fine, gisingin nalang natin pag nasa plane na tayo." hindi umimik ang lalakeng katabi nya at nagpatuloy lang ito sa pagbabasa ng magazines.

Ever since she's in Luxembourg gustong-gusto nyang manirahan sa Pilipinas bukod sa inaakala nyang hospitable ang mga taong andon pakiramdam nya rin na malapit ang puso nya sa lugar na yon. Inantay nalang nila ang pagbaba ng eroplanong sasakyan nila pauwi ng Pilipinas.

NILUNOK nya ang rum na iniinom nito bago nya balingan ng tingin ang kaibigang si Dominik. "What did you say?" tanong nito nang hindi marinig ang kanina pang sinabi ng kaibigan.

"Ang sabi ko, Christos is back. He's with Adriana." humigpit ang hawak nya sa basong walang laman saka ito binaba. "Forget it Abre, alam kong pinagsisihan mo na yung kasalanan mo. It's been 13 years since that night happened—"

"13 years have passed but I still don't know what happened why they suddenly disappeared for many years. I didn't even apologize to them, to their daughter. I didn't even apologize to Adi. That is why I need to see her"

"No you can't." Dominik cuts him off. Kumunot ang noo nya sa sinabi ng kaibigan.

"And why? Don't you know how I suffered dahil sa putanginang konsensya na yan? Because of my fault, my mother also suffered. My father did nothing but remind me again and again of what I did. Hanggang sa namatay si mama, yon parin ang bukang bibig nya. And I can't take it anymore lalo na uuwi na sya rito, kapag humingi ako ng tawad matatahimik na konsensya ko." may bahid na galit at pagka guilty ang boses nito.

Makikita mo sa mga mata nya kung gaano sya nagsisi dahil sa ginawa nya at gusto nyang itama lahat ng yon kasi alam nyang habang buhay ang ama nito hindi sya titigilang ipa alala ang karahasang ginawa nya sa pamilya ng babae.

"—she has retrograde amnesia. That is the reason why you can't talk to her. Hindi mo pwedeng lapitan basta basta si Adriana para lang humingi ng tawad. I'm sorry Abre, Christos doesn't want me to tell you about this stuff pero I think kailangan mo eh."

Natigilan si Abre ng marinig ang sinabi ng kaibigan nya. Retrograde what? And why the hell she had an amnesia? "Anong nangyari paano sya nagka amnesia?"

Nagkibit balikat ang kaibigan saka tumunga ng rum. "I don't know bud, so far yan lang ang sinabi sakin ni Christos, nothing else."

Mas lalo syang kakainin ng konsensya nya dahil sa narinig nya. Hindi naman siguro na amnesia si Adriana nang dahil sa kanya diba? Fuck!