Whispers Of Past

CHAPTER 17

Napa-atras si Adriana dahil sa narinig nya kay Christos. She didn't know whether to believe what his cousin said or not. Bigla nalang napalitan ng galit ang pangungulila nya sa lalake. She could not speak, her mouth remained closed while tears flowed from her eyes.

"You want the truth, right? ginahasa ka ni Abre and because of what he did nabuntis ka nya at si Autumn ang bunga non."

"N-no..no! Hindi totoo yan!"

"Ayan ang totoo Adriana! And as much as we like to tell you the whole truth pero hindi pwede. We are not in the right position para magkwento, you have to talk to your parents and Abre."

Napalingo si Adriana habang paunti-unti syang nilalapitan ni Christos.

"N-nagsisinungalin lang naman kayo diba? T-tama na!"

"Adriana!"

Lumalakas ang hagulgol nito at walang tigil ang pagpatak ng mga luha nya.

Bakit nangyayari sakin to? Kaya ba hindi bumalik ang alaala ko kasi masama ang sinapit ko sa nakaraan ko?

"Kumalma ka lang okay? Mag usap tayo."

Patuloy lang ang pag lingo nya habang umaatras nang makarinig sila ng pagkabasag. Nakita nito ang flower vase sa sahig kaya sabay silang tumakbo papalapit kay Adriana.

"Okay not funny, you stop there. Wag kang gagalaw at baka maapakan mo yan!"

Pero hindi nakikinig si Adriana. Isa lang ang gusto nyang gawin ngayon kundi ang makaalis sa bahay nila.

"S-stop lying to me!"

"I told you Adriana, hindi kami nagsisinungalin!"

"No! Please Christos sabihin mo sakin na hindi totoo ang lahat. Sabihin mo na hindi ganon ang nangyari sa nakaraan ko! Sabihin mong walang kinalaman si Abre!"

Umiyak ito nang umiyak at bumaba ang tingin sa basag na vase. Pinulot nito ang isang pirasong basag at pinwesto ito sa kanyang pulso.

"Huwag nyo akong lalapitan! I swear I'll fucking cut my wrist!"

"Adriana ano ba!?"

Right now, ibang Adriana ang nakikita nila. Sumisigaw ito, nanlilisik ang mga mata, walang tigil sa pag-iyak at maya-maya mag iiba na naman ang reaksyon nito.

"Adriana you have to trust us, okay?Now put away the fucking glass! Baka masaktan ka sa ginagawa mo!"

"May idea kaba sa sinasabi mo? Ya'll hurting me now! Ano pa bang sakit ang ipaparanas nyo sakin?! Hindi ko na alam kung ano yung paniniwalaan ko, una nawala si Abre ng parang bula. And now you are telling me na buhay ang mga magulang ko after saying that they're gone 11 years ago? What the fuck! And what? telling me that you and Abre's father are freaking murderous thugs!? Alam nyo ba kung ano yung pinagsasabi nyo? Para akong batang nakatulog tas nung nagising, kinwentuhan sa kung anong ginawa ko buong araw! And now what? na bunga ng kasalanan si Autumn dahil ni-rape ako ni Abre?!"

Pinunasan nya ang mga luha sa mata nya at tumingin kina Dom at Christos.

"I can't do this. I want the truth, the whole truth. Please, I'm begging you.."

"I-im sorry Adriana, ipapaliwanag ko sayo ng maayos but please put that down.."

Adriana did not listen, tumawa lang ito at binalingan ang kamay nya. She immediately cut her wrist using the broken glass that she is holding then blood suddenly splattered.

Napa upo sya sa ginawa nya nang makaramdam ng hapdi rito.

After a few seconds of feeling the pain in her wrist, she felt a needle that pierced on her neck before it all went black.