Whispers Of Past

CHAPTER 1

DALAWANG ARAW na ang nakalipas mula nung makauwi sila sa Pilipinas. She feels that there is something different in that country as if it is special to her and she has many memories here. Pero hindi— kasi ito ang unang beses na nakapunta sya sa Pilipinas.

"So what now? Uuwi ako ng Luxembourg. Are you sure you're okay here?" tanong nito sa dalaga na nag aasikaso ng pagkain sa anak.

"Of course, je vas bien." tumingin ng matalim si Christos kay Adriana na para bang sinusuri nito ang reaction sa mukha. Hindi nya pwedeng iwan ang pinsan nya rito sa Pilipinas pero kailangan nyang gawin kasi may kompanya ito.

Ilang taon na ang nakalipas mula nung mangyare ang insidenteng yon. Alam nyang bayad na ang kaganapang yon sa mga mata ng mga nakasaksi pero para sa kanya isa iyong tinik sa puso nya na hanggang ngayon hindi parin natatanggal.

Gagawin lahat ni Christos kahit ang makapatay ng tao, wag lang maulit kay Adriana ang madilim na nangyari sa kanya. Ano pang silbi at marami syang connection at isang bilyonaryo kung hindi naman nya ma protektahan ang pinsan nito.

Ayaw na ayaw nya namang umalis sila sa kung saan payapa na ang buhay nila. Sadyang nagpumilit lang si Adriana na tumira sila sa Pilipinas. Napag isip-isip din ng lalake na masyado na nilang kinokontrol si Adriana lalo na nung nabubuhay pa ang tito Jarred nila kaya wala syang nagawa kung hindi ang pagbigyan ang gusto ng dalaga.

"Alright, basta wag kang makikipag usap sa kung sinu-sino. If you need help call Dominik." Adriana rolled her eyes nang marinig ang pangalan ng binata.

"Oo na, makakaalis kana." as she waived her hand hanggang sa makaalis na ang kotse nito napabuntong hininga nalang ito. Napaka over protective! 29 na ako pero hindi parin mawala-wala yung babysitter ko! she grunted. Isasara nya na sana ang gate ang babalik sa loob ng bahay nang may sumulpot na lalake sa harapan nya. Naka puting long sleeved shirt ang lalake at naka itim na slacks pants. Hindi nya maitatanggi na sobrang gwapo ng taong kaharap nya. Makisig ang pangangatawan nito, makapal ang mga kilay pati ang pilik mata nito.

Ang guwapo naman ng taong ito!

Wala itong ka emosyon sa mukha habang nakatingin sa kanya.

"I-is there a problem? Do you need help?"

HININTAY ni Abre na maka alis ang sasakyan bago ito lumabas sa kanyang Audi RS7. Dinial nya ang numero ng kaibigan at ilang ring din nito ay kaagad na sinagot.

"Yes man, how can I help you?" ani nito sa kabilang linya.

He looked at the house kung saan bukas ang gate, sumilip-silip sya roon para maanigan ang mukha ng babae pero hindi sya nagtagumpay.

"I'm here." Rinig nya ang buntong hininga sa kabilang linya. Alam nyang pinagbawalan sya ng kaibigan nya pero hanggat alam nyang malapit lang sila at nasa Pilipinas ang babae gusto nya itong makausap ng harap-harapan.

"Pre naman, sinabihan na nga kita sa kalagayan ni Adriana diba? You know Christos will be mad at you pag nalaman nyang pinuntahan mo parin ito. Abre naman eh lubayan mo nalang sana si Adriana, hindi kapa nga bayad sa ginawa mo noon ngayon naman lumalapit kana naman—" nag tigim bagang si Abre dahil sa sinabi ng kaibigan, hindi nya iyon nagustuhan. Alam nyang alam ng mga kaibigan nya kung gaano sya nagsisisi sa lahat.

"Exactly! Hindi pa ako bayad sa ginawa ko sa kanya that is why gusto ko syang kausapin para humingi ng tawad! Putangina naman Dom, if you only knew how many times my sins visited me in my fucking dreams! Now I'm here, no one and not even you can stop me on facing Adi!" pinatay nya ang telepono at mahigpit na napahawak dito. Damn that guy! Who the hell he is para pagsabihan sya ng ganon!?

Nang mapansin nyang naka alis na ang sasakyan, bumaba sya rito at naglakad patungong gate. Nakatingin sya sa bababeng nagsasara ngayon ng gate na hindi namamalayan ang presensya nya. Nang mapansin nitong nakatayo sya sa harapan nya walang emosyong tinitigan nya ang babae. Damn what a beautiful woman!

He felt something racing inside his body. He stared at her eyes and it's like he was lost by it. It's like a twinkling sapphires, her lips— dumako ito sa labi ng dalaga bigla itong napalunok— red supple lips.

I like it!

Maganda si Adriana kahit 29 years old na ito at may anak na hindi nya parin pinapabayaan ang sarili nya. Hindi maipagkakaila na sa ibang bansa ito lumaki bukod sa mala foreigner nyang tindig at itsura, slang din ito magsalita.

"Gusto kitang makausap." ani nito kay Adriana. Tumaas ang sulok ng labi nito at ni lock ang gate.

"Pasensya kana ha? Pero hindi kita kilala—"

"You sure?"

Sino ba itong lalakeng ito? Kilala nya ba ako?

"Yes, I don't know you. May kailangan ka ba? Kilala mo ba ako?"

"Yes." Tumingin lang ang lalake sa kanya at sya naman ay naguguluhan. May side sa kanya na nagsasabing pamilyar ang lalake rito at sa kabilang side naman ay hindi.

Hindi naman siguro ito kidnapper kasi mukha naman itong disenteng tao o baka isa ito sa kaibigan ito ng pinsan nya?

Napakurap sya at tumikhim bago nagsalita. "Are you one of my cousin's friends? Christos Crail? Kung sya ang hanap mo pwes wala na sya rito."

Napakuyom ang kamao ni Abre. Ngayong kaharap na nya ang babae ni hindi nya magawang magsalita. At kung totoo man na sya ang dahilan bakit nawala ang memorya nito ngayon palang hinihiling nya na sana lamunin na sya ng lupa.

"Yes, I am one of Christos friend. By the way how is he? I thought maabutan ko sya rito. Narinig ko kasi sa mga ibang kaibigan namin na umuwi pala sya ng Pilipinas."

"Too late, kaka alis nya lang kani-kanina lang. Ano ba pangalan mo para masabihan ko si Chris na pumunta ka rito."

"No need, I'll go ahead." Tumalikod sya rito sa babae. Maybe next time he'll tell Adriana. Sa ngayon hindi nya kaya, parang may humihila sa kanya palayo. Gusto nyang umamin at humingi ng tawad at the same time gusto nyang manahimik nalang, magsimula ulit at kasama na roon si Adi sa plano nya.

Akmang hahakbang pasakay ng sasakyan si Abre nang may marinig syang nagsalita.

It was a girl's voice and he couldn't help but turn around and see who it was.

"Mommy I'm hungry!" His legs were stiff and he couldn't walk because of what he heard.

"Yes baby, I'll get you some food."

"Kailan ba kasi uuwi si Daddy! I miss his pancakes! It's very yummy unlike yours mommy!"

She's married? What the!?

May kung anong bagay kumirot sa puso nito ng makitang akay akay ni Adriana ang isang batang babae. Paulit-ulit din na nag sink ang salitang 'kailan ba kasi uuwi si Daddy' meaning to say she's married.

And even if he didn't want to admit it to himself, he knew he didn't like what he saw and heard.

Married huh?