Sevda Masalı

25.Bölüm 🪄

Böyle uzunca bir bölümü atıyorum, umarım beğenirsiniz. Yeni bölüm ne zaman gelir, bilemiyorum. Çok bekletmem diye umuyorum. İyi okumalarrrr:))

~~~

Mehmet başka bir şey demeden çıkıp gitti. Alaeddin tekrar koluna ve omuzuna baktı. Acıyla yüzünü buruşturdu. Dişlerini sıkarak "Geberip gidecem burada" diye mırıldandı. Sonra hâline güldü. 'Akılsız başın cezasını ayaklar çeker Alaeddin Bey. Başka bir yolunu bulsaydın böyle olmazdı' diye içten içe kendini azarladı. Kapı sesini duyunca la havle çekti. Gelenin kim olduğuna bakmadan hızlı hızlı konuşmaya başladı.

"Ne o Mehmet? Gene neden geldin? Yetmedi mi ettiğin eziyet?! Bak- Gonca?"

Şaşkınlıkla Gonca'ya baktı. Tekrar Mehmet'i karşısında görmeyi beklerken Gonca'yı görmesi, üstelik Mehmet'in yediği haltları söylerken gelmesi onu afallatmıştı. Gonca kapıyı açtırdı.

"Yürü gideriz"

"Nereye?"

"Şifahaneye Alaeddin. Daha fazla konuşmayasın, düş önüme"

Alaeddin anlamaz gibi bakınca kolundan çekiştirdi. Alaeddin acıyla yüzünü buruşturdu. Kesik bir nefes aldı. Gonca gözlerini kocaman açarak baktı koluna. Beyaz bez, kan lekelerinden al olmuştu.

"Alaeddin tez gitmemiz gerek, hele şu hâle bak!"

Alaeddin hafifçe gülümsedi. Vicdansız Goncası insafa gelmişti demek. Hızlı adımlarla şifahanenin yolunu tuttular. Yanlarında iki alp bir tane hatunla beraber. Tabib onları bekliyordu.

"Gel bakalım delikanlı"

Alaeddin kafa selamı verdi adama. Adam da aynı şekilde selamına karşılık verdi.

"Sade yüzünde yara var, bir de ufak bir sıyrık vardır demiştin Gonca Hatun"

Sonra Alaeddin'in kolundaki beze baktı. Biraz tedirgin bir sesle, daha çok kendine kendine konuşur gibi mırıldandı.

"Pek de ufak sıyrığa benzemez"

Tabib Alaeddin'e baktı. Sakin bir sesle devam etti konuşmaya.

"Üstündekileri çıkar, Gonca Hatun sen de çıkabilirsin"

"Ben ona yardım edeyim Derman Bey. Kocamdır, çıkmasam yardım etsem olmaz mı?"

Alaeddin gülümseyerek Gonca'yı süzdü. Sonra yaraları görmesini istemedi. Daha fazla üzülmesine gerek yoktu.

"Ben hâllederim Gonca, sen gidesin"

Üstündeki zırhı çıkarmaya çalıştı. Derman Bey Gonca'ya döndü.

"Madem hatunusun kalmanda bir sakınca yoktur benim için. Amma beyin istemez"

Gonca "Kalacam" diyip Alaeddin'e zırhını çözmekte yardım etmeye başladı. Alaeddin, Gonca'ya, zırhın ipleriyle uğraşan narin ellerine baktı. Gonca ise işine odaklanmıştı, olabildiğince hızlı çözmeye çalışıyordu ipleri. Ama Alaeddin'in dikkatle onu izlediğini bildiği için, parmakları heyecandan titrerken biraz yavaşlaşmıştı.

Derman Bey odadan çıkmıştı, yaranın sandığından derin çıkması yeni malzeme gerektirmişti. Gonca sonunda zırhı iyice çözdü, yavaşça çıkardı. Alaeddin gözlerini karşısındaki güzelden bir an olsun ayırmıyordu. Üst kıyafetini çıkarmaya çalıştı. O an Alaeddin'in bakışlarını görünce iyice utandı, durdu birden.

"Alaeddin ne bakarsın?"

"Bakmayayım mı?"

"Konuşma Medreseli, şunu da çıkaralım hade. Birazdan tabib gelir"