ACININ ASALETİ: HÜZÜNGÂH

(2) BÖLÜM OTUZ: "BİTİŞLER VE BAŞLANGIÇLAR."

Selaaamm! Nasılsınız? O kadar özledim ki burada olmayı... Çok zaman geçmedi belki ama yine de çoook özledim. Geçen sene bu zamanlar ki heyecanımı hatırlıyorum. Ne olursa olsun, A.A.H her daim benim kalbimin bir köşesinde özel olarak kalacak. Çünkü sevdiğim insanlardan toplandı tüm karakterler.

Eh o zaman uzatmıyorum, keyifli okumalar diliyorum. 🤍

Bölüm şarkıları;

Sezen Aksu-Kalbim Ege'de Kaldı
Sezen Aksu-Kutlama
Yıldız Tilbe-Çal Oyna
Hemsaye-Rüya

"Dünü toprağa gömmezseniz, yarınlarınız çiçek açmaz."

         ~La Edri

⚖️

"Bak," dedi genç kız. Elinde bir albüm vardı. İlk sayfasına yapıştırılan fotoğrafı kardeşine gösterdi.

Özlemişti.

Kardeşi albümü elinden aldığında, gözlerini önündeki denize çevirdi. Ufuk çizgisinde adeta bir portakal gibi gözüken güneş yüzüne vuruyor, beyaz tenini ışıldatıyordu. Deniz ile aynı renkte olan masmavi gözleri kederle gökyüzüne çevrildi.

Cigaramı sardım karşı sahile
Yaktım ucu acıları
Ağları attım, anılar
Ağlar hasretimin kıyıları

Dolgun dudaklarını birbirine bastırırken deniz kokusu çarptı burnuna. Deniz kokusu dünyanın en güzel kokusuydu.

Özleminin içini taşırdığı babası da hep deniz kokardı.

"Bu kim?" Dedi kardeşi üçüncü kez. Ancak duymadı ablası yine. En son cimcirdi kolunu. İrkildi ablası.

"Hı?" Dedi sonra. "Ne demiştin?"

Yareme tuz diye yakamoz bastım
Tek şahidim aydı, aman, aman
Bir elimde defne, bir elimde sevdan
Kalbim Ege'de kaldı
Yareme tuz diye yakamoz bastım
Tek şahidim aydı, aman aman
Bir elimde defne, bir elimde sevdan
Kalbim Ege'de kaldı

Onun da kalbi Ege'de kalmıştı. O kadar özlüyordu ki orayı. Bu hırçın dalgalar yoruyordu onu. Oysa şimdi Ege'de, çarşaf gibi denizi izliyor, babasıyla dertleşiyor olabilirdi. Ya da annesiyle yemek yapıyor da olabilirdi.

Ama ne yazık ki buradaydı.

Artvin'in hırçın dalgalarında.

"Bu kim?" Dedi yine.

Kız uzun uzun baktı fotoğrafa. Annesi kahkaha atarken çekilmişti bu fotoğraf. Yanında ise manevi dayısı vardı.

İçi cız etti yine.

"Dayım," dedi mırıldanarak. "Gençliği yani. Ondan tanıyamadın herhalde."

Başını aşağı yukarı salladı kardeşi. "Muhtemelen," dedi sonra.

Kadehimi vurdum Karşıyaka'ya
Efeler kalktı şerefe
Sevgimi attım, dostlar tuttu
Bir ağıt yaktık kadere

"Bu abi kim?" Dedi dedi diğer fotoğrafı işaret ederek.

"Bilmiyorum." Diye terslendi. "Ölmüştür. Herkes ölüyor zaten. Yaşayan kalmadı hayatımda."

Bu isyanını niye dışa vurmuştu bilmiyordu. Yutkundu sertçe. Pişman olmuştu albümleri çıkardığına. Hafif hafif doldu güzel gözleri. Şimdi babası olsaydı "Ne oldu benim güzelime?" Diye sorar, alnından öper, sıkı sıkı sarılırdı. Annesi olsa "Kim ağlatmış kızımı?" Der, usulca göğsüne çekerdi. Ancak hasret koyulmuştu aralarına. Kızgındı.