Ben geldim.😍
Sürpriz yaptım size. 🥰
Ballarım bademlerim biraz rahatsızım bu aralar ve işlerim de çok yoğun bölümü bitiremedim o yüzden part olarak atacağım. İsteyen 2. Part gelince okusun isteyen şimdi.2. Part alıntısını da hemen şimdi İnstagram hesabına atacağım ama İnstagrama atacağım. Beni sosyal medya hesaplarından takip etmeniz çok önemli yayınevlerinin baktığı bir özellik bu takipçi olayı biliyorsunuz ki o yüzden sizden minik ricam bu.
Sizi seviyorum. ❤️
İyi okumalar...
PART 1
Ardında kalan ve Sezgin'in patron diye hitap ettiği kişi Hakan'dı. Hakan ile göz göze geldiğimizde o da bu karşılaşmayı beklemiyor olacak ki epey şaşırmıştı.
"Yaşadığını benden başka bilen var mı? Yada daha açık olmak gerekirse etrafımda Demet'ten başka adamın var mı?"
"Hayır bilen yok, kimseye söylememen gerekiyor Narin."
"Siz tanışıyor musunuz?"
"Asıl siz tanışıyor musunuz?" diye sordu Sezgin bir bana bir Hakan'a bakarak.
Ben şaşkınlıkla Hakan'a bakarken Hakan, Sezgin'e ters bir bakış attı.
Sezgin, Hakan'ı başka biri olarak tanıyor olabilir miydi sonuçta Hakan şuan da olduğu gibi görünmüyordu.
Umarım pot kırmamıştım.
"Tanışıyoruz." dedi Hakan Sezginden çektiği bakışlarını bana çevirerek.
"Bizde tanışıyoruz." diye mırıldandım ne diyeceğimi bilmeyerek.
"Öyle mi nerden?" diye sordu Sezgin.
Hakan'ın elleri belindeydi, sıkıntılı bir nefes vererek. "Sezgin." dedi Hakan uyarıcı bir sesle. Sezgin ile göz göze geldiklerinde Sezgin sıkıntıyla başını iki yana salladı, yapma dercesine ama Hakan "Sezgin başından beri teşkilata çalışıyor." dedi.
Ben bir kaç saniye ne duyduğumu algılayamadım ve tepki veremedim. Sezgin teşkilattan ve Hakan'ı, Hakan olarak tanıyan biri miydi yani?
Tepki verebilecek duruma geldiğimde "Yani sende Hakan'ın yaşadığını bilenlerdensin... Öyle mi?" diye sordum şaşkınlıkla karışık bir hayal kırıklığı ile.
Sezgin sesli bir soluk vererek başını aşağı yukarı salladı.
Her bir gerçek ortaya çıktığında alnımın ortasından kurşun yemin gibi hissediyordum. Beynim bir an düşünmeyi ve algılamayı bırakıyordu.
"Başka bilen yok demiştin!?" dedim Hakan'a sorar gibi. Bu konuşma daha bu sabah gerçekleşmişti.
"Bilsen üzülürdün Narin." dedi çaresiz bir sesle.
Alaycı bir gülüş kaçtı dudaklarımdan "Sinem'in Demet olmadığını çatır çatır söylemiştin ama yüzüme." dedim tek kaşımı kaldırarak.
Hakan'ın az önceki dik duruşu gitmiş omuzları çökmüştü.
Bir şey diyemeyeceğini anladığımda "Aşağıda bekliyoruz." dedim sırtımı onlara dönerek. Bu öğrendiğim hemen şimdi hazmedebileceğim ve algılayabileceğim bir şey değildi. Etrafımda sanki bir örümcek ağı vardı ben farkında bile olmadan bu ağa dolanmıştım.
Oradan uzaklaşmak için bir kaç adım atmıştım ki "Narin." dedi Sezgin. Bakışlarım ona döndüğünde tereddütlü bakışları Hakan'a çevrildi, orada ne gördüyse söyleyeceği şeyden vazgeçip sesli bir soluk verdi. "Görüşürüz." dedi. Asıl söylemek istediğinin bu olmadığını biliyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖLGESİZ
Ficção Geral"Benim adım yok Narin, gölgem yok, ayak izim yok." dedi umutsuzca. "Olsun!" dedim omuz silkerek. Onun aksine umarsız çıkıyordu sesim. "Adını dilim zikretmese de kalbim senin adınla çarpar..." dedim üzerine basa basa "Olmasın ayak izin ben kokundan...