Cihanşah Serisi - II
Töre kitabı değildir.
&
Kitaplar birbirinden bağımsızdır, istediğinizden başlayabilirsiniz.
&
1. Kitap tamamlandı 🌸
&
"Alaca kızı," diye bağırdığında eve doğru attığım adımlarım sekteye uğradı. Dönüp ona bakmaya cesaretim yo...
Beni sorarsanız, (Sorduğunuzu umuyorum yoksa kötü olur) iyiyim. Bol bol yorum yaparsanız eğer daha iyi olabilirim. Çünkü bölüme bakıyorum ve diyorum ki bu bölümlere yorum yapıp, oy vermeyenler yanlışa batıyorlar. Size doğruya yönelmeyi teklif ediyorum canlar 👀💋
Ne yapıyoruz yıldızları🌟 parlatıyoruz 🌛
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ALACA KIZI
BÖLÜM: 4 –İHANET!
"Beni anlamıyorlar babaanne!"
"Kimler kızım?"
Kafamı kaldırdım, feri sönmek üzere olan gözlerine baktığımda iç çekerek nefes aldım. "Onlar," dedim, çenemle pencerenin öte tarafında kalan ailemi işaret ederek. "Beni anlamıyorlar babaanne, dinlemiyorlar, sesimi duysunlar diye bas bas bağırıyorum ama kulaklarını tıkıyorlar."
"İnsanoğlu böyledir kızım," dedi babaannem müşfik edasıyla gülümsediğinde. "Görmek istemediğini görmez, duymak istemediğini duymaz, işine gelmeyeni bilmez, menfaati olmadan yardım eli uzatmaz."
"Ama onlar benim ailem," dedim içim acıyarak. Gözlerim dolu dolu babaanneme bakıyordum böyle bir şey nasıl mümkün olur diye. "Beni nasıl görmezler?" dediğimde boğazım düğümlendi. "İnsanın ailesi de ona kör olursa nasıl yaşar ki?" Uzandım dizlerine başımı yasladım ve sessizce döktüm gözyaşlarımı. "Ne anlamı kalır yaşamanın?"
"Allah imtihan eder kızım," dedi babaannem, soğuk parmak uçlarını başımda hissettim, hemen sonra saçlarımı okşamaya başladı. "Yaradan insanı en çok sevdiğiyle imtihan eder, bize düşen imtihan dünyasında kalp kırmadan, isyan etmeden sabırla gelip geçmesini beklemek."
"Ya sabretmeye takatimiz kalmadıysa?"
"Sabrın sonu selamettir kızım," dedi babaannem kahırlı bir nefesin eşliğinde. "Allah imtihan eder ama ihmal etmez. Bak zorluğun sonuna; Ateş, İbrahim'e bahçe oldu. Kuyu, Yusuf'a saray oldu. Hastalık, Eyyüp'e şifa oldu. Balık, Yunus'a binek oldu. Sabır ve zorluğun sonu mükafat oldu." Eğildi, dudaklarını şakaklarıma bastırdı. "Uyan hadi güzel kızım, dem sana çaldı, imtihan seni buldu, sabırla imtihanından geçme vakti geldi."
"Bergüzar, uyan hadi kızım! Bergüzar! Bu böyle olmayacak, bir hastaneye mi götürsek? Korkudan şoka girmiş olmasın," diye konuşan Semiha ablanın sesini duyuyordum ama gözlerimi açmak istemiyordum. Sanki uyanmamam gerekmiş gibi, sanki uyanırsam cehennemi yaşayacakmışım gibi...
