Cihanşah Serisi - II
Töre kitabı değildir.
&
Kitaplar birbirinden bağımsızdır, istediğinizden başlayabilirsiniz.
&
1. Kitap tamamlandı 🌸
&
"Alaca kızı," diye bağırdığında eve doğru attığım adımlarım sekteye uğradı. Dönüp ona bakmaya cesaretim yo...
Bu arada oy ve yorumları unutmayın lütfen. 3K ya yakın kişi görüyor oy sayısı 500:((
(Valla üzülüyorum:((
Keyifli okumalar diliyorum aşklar 💋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ALACA KIZI
BÖLÜM: 17 – ZAYİ!
"Ellerini, eşinin ve kızının saçlarından eksik etme oğul! Bil ki; kadınlar açlıktan ölmez, sevgisizlikten ölür..."
Hacı Bektaş-ı Veli
"Hiç aklınla kalbin arasında kaldığın oldu mu, babaanne?"
Sorduğum sorunun karşılığında aldığım yanıt sessizlik olunca bakışlarımı tavandan aldım ve yanımda yatak babaanneme çevirdim. Burada kaldığım çoğu gece onunla uyurdum, bu gece de uyku tutmayınca yanına gelmiştim ve annemin aksine o beni sorgusuz kabul etmişti.
"Olmuştur muhakkak," diye kaçamak bir cevap vermeye çalışan babaanneme döndüm tamamen. Ellerimi yanağımın altında birleştirdim ve dikkatle ona baktım. "Ne yaptın peki?"
"Aklımı dinlemeye çalıştım, nihayetinde kalbimin dediğini yaptım," dedi itiraf edercesine. Dudakları belli belirsiz yukarıya doğru kıvrıldı. "Kalbe söz geçirmek zor. Akıl öyle mi, emir erin senin, istediğini say, söyle."
"Ben kalbimi dinlemek istemiyorum," diye homurdandım hoşnutsuz bir şekilde. İhtimali bile yüzümün asılmasına sebep olmuştu. "Kalbimin istekleri zarar ziyan hep bana, aklımı dinlemek istiyorum." Seslice nefesimi verdim. "Bunun mümkünü yok mu babaanne?"
"Belki vardır," dedi babaannem alt dudağını öne doğru büzerken. "Ama dediğim gibi, benim hükmüm geçemedi kalbime, belki sen yaparsın kızım."
"Belki," dedim, soluklandım. Aklıma gelenle babaanneme döndüm tekrardan. "Peki kalbini dinlediğin için pişman oldun mu hiç?"
"Pişmanlığım yok Elhamdülillah," dedi babaannem. "Yaşadığım her şey bana bir şey öğretti, yanlıştayken doğruya çevirdi, eğriyken doğru kıldı, doğrudayken pekiştirdi. Hayata hangi pencereden baktığına bağlı bu tabii. Dilim meyletse de keşkelere, gönlüm ve aklım bana dur, diyor şükür ki!"
Hayran bakışlarla babaanneme bakarken, "Ben çok korkuyorum," diye itiraf etmeden duramadım. "Bir gün gelir de kalbimi dinlediğim için çok pişman olurum, diye çok korkuyorum."
