Cihanşah Serisi - II
Töre kitabı değildir.
&
Kitaplar birbirinden bağımsızdır, istediğinizden başlayabilirsiniz.
&
1. Kitap tamamlandı 🌸
&
"Alaca kızı," diye bağırdığında eve doğru attığım adımlarım sekteye uğradı. Dönüp ona bakmaya cesaretim yo...
Bol bol yorum yapmayı unutmayın canlar ve tabii ki oy vermeyi de unutmayın 🌟🌛
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ALACA KIZI
BÖLÜM: 3 –MASUMİYET!
Bana Alaca Kızı diye seslendiği o ilk an, kalbime sızacağını bilemezdim. Yüreğimde hükümranlığını ilan eden o duyguların yabancısıydım, bundan sebep deli gibi korkmuştum. Korkmuş ve kaçmak istemiştim... Oysaki kaçacağım bir yer var mıydı, onun sinesinden gayrı?
Hemen karşımda dikilen kız kardeşime bakarken kalbim ağzımda atıyordu. Oradaydı Asi, dudaklarında varla yok arasındaki tebessümüyle beni izliyordu. Gözlerinde gezinen haylaz parıltılardan anladığım Rana'yla konuştuklarımızın tamamını duymuştu. Duymasını en son istediğim kişiydi nitekim sağı solu belli olmayan kız kardeşimin nasıl bir tepki vereceğini kestiremiyordum. Sessiz de kalabilirdi, hemen şimdi duyduklarını haykırıp evdekilere de duyurabilirdi. Bana yardım da edebilirdi, canıma da okuyabilirdi. Dediğim gibi Asi'nin ne yapacağını kestirmek çok zordu!
"Asi," dediğimde sesim fısıltıdan farksızdı. İstemsiz bir şekilde yutkundum, boğazımı temizledim, bakışlarımı kaçırmamak için kendimle direnirken, "Ne yapıyorsun sen burada?" diye sordum. Sormak istediğim soru bu değildi pek tabii. "Beni mi dinliyordun sen?"
"Aşağıda veryansın eden ablamın hali yüreğimi sızlatınca bir bakayım dedim," dedi Asi, kavuşturduğu kollarını çözdüğü gibi bana doğru yürüdü keyifle. Tam karşıma geçip oturduğunda ağzı neredeyse kulaklarına varıyordu. "Yanlışlıkla mükemmel bir plana kulak misafiri oldum, hazmetmekle sevinçten havalara uçmak arasında gidip geliyorum. Sen ne yapıyorsun?"
"Bak tam olarak ne duydun bilmiyorum ama bildiğin gibi değil," demiştim ki sözümü keserek, "Biliyordum," diye cıvıldadı Asi heyecanla dolup taşarken. Mutluluğu gözlerinin içine kadar sirayet etmişti. "Yemin ederim ki Tolga'yla evlenmeyeceğini biliyordum. İşte benim kızım," dedi bana doğru atılıp kollarını boynuma sardı. "Bergüzar Alaca'sın sen, sevmediğin bir adamla evlenmezsin ki!"
Sevincinin gerçek nedenini bilmesem bende mutlu olabilirdim ancak ne yazık ki gerçeği biliyordum. Asi benim için değil, Tolga'ya kavuşma ihtimali doğduğu için mutluydu. İçimi acıtan şey sevdiği kişinin yanlış kişi olmasıydı. Tolga onun sevgisini hak eden biri değildi, kötüydü, hastaydı ve dahası kız kardeşim bunu göremeyecek kadar aşktan kör olmuştu gözleri.
"Asi," dediğimde ellerimi omuzlarına koydum, onu kendimden uzaklaştırdım. "Asi, Tolga sandığın gibi biri değil." Beni anlamasını ümit ederek gözlerine baktım. Nafileydi çabam, farkındaydım. "O kötü biri, gerçekten kötü biri. Vazgeç güzel kardeşim, o pislikten vazgeç."
