Kesit

4.6K 429 83
                                    


"Ne düşündüğünü bilmiyorum ama az çok tahmin edebiliyorum," dediğinde sesi arkamdan geliyordu, dönüp bakmadım, ancak ilerleyip gidemedim de. Yanımda asılı duran elime parmaklarını değdirdiğinde, "Onunla aramda hiçbir şey yok," diye fısıldadı. "Geçmişte kalan kapanması gereken bir deftermiş, sadece bunu geç anladım Alaca Kızı."

Bakışlarımı omzumun üzerinden ona çevirdiğimde, "Evinde kalıyor," dedim sesime yansıyan kırgınlığa mâni olmadan. "Adı adınla zikrediliyor," derken kursağıma bir yumru oturdu. "Gözlerinin içine bakıyor ve sen bana kapanmış eski bir defter o, diyorsun öyle mi?"

"Bitti çünkü," dedi yemin eder gibi. "Hatta bitmiş, hatta çoktan bitmiş de ben anlayamamışım."

Gözkapaklarımın içi yaşlarla dolduğunda kafamı ağırca iki yana salladım. "Sen o defteri kapatmaya dahi kıyamazken, karşıma çıkıp da bitmiş bir şey deme bana. İç çekerek baktığın yüzün sahibine, hasretle öpüp kokusunu soluduğun kadına git Zeyd Arslan," elimi çektiğimde nefes borum paramparça oldu sandım.

"Ölümün kıyısından dönüp geldim ben, sevdalı bir çiftin gölgesinde heba edemem ömrümü!"

"Bergüzar..."

"Hoşça kal," dedim konuşmasına müsaade etmeden arkamı döndüğüm gibi uzaklaşmaya başladım. 


****


Gelecek bölümden değil, birinci kitabın finaline yakın bölümden kesit.


Dedim ki gece gece sizi birazcık daha sinir edeyim. : )


Şaka, şaka, şaka yaptım. Sadece size bu kesiti atmak istedim. Çünkü ben şu anda bu bölümü yazıyorum, bilin istedim.: ) 




ALACA KIZIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin