Cihanşah Serisi - II
Töre kitabı değildir.
&
Kitaplar birbirinden bağımsızdır, istediğinizden başlayabilirsiniz.
&
1. Kitap tamamlandı 🌸
&
"Alaca kızı," diye bağırdığında eve doğru attığım adımlarım sekteye uğradı. Dönüp ona bakmaya cesaretim yo...
Pazar günü yeni bölüm gelecek, sezon finaliyle ara vereceğiz bir süre.:))
Sonra tam gaz devam edeceğiz, çünkü vazgeçmek yok!!!
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ALACA KIZI
BÖLÜM: 21 – MAZİ!
"Her söz sadır olduğu kalbin kisvesine bürünmüş hâlde ortaya çıkar."
İbn-i Arabi
"Bergüzar'ım," dediğinde kısık çıkan sesini anında duydum, kafamı yatırdığım göğsünden hafif arkaya attım ve ağlamaktan şişip kızarmış gözlerimi yüzüne çevirdim.
Bugün önceki günden daha da yorgun görünüyordu ve bu beni inanılmaz derece de korkutuyordu. Gerçekleşmesini istemediğim ihtimal beni nefessiz bırakıyordu. Günlerdir buz kesmeye başlayan ayaklarını ısıtmaya çalışıp, ellerinden tutarak yanında olduğumu ve esasen ona ihtiyacım olduğunu söylemeye çalışmıştım her seferinde. Ancak biliyordum, nafileydi, gidecekti. Beni bırakmamalıydı, onsuz ne yapardım ben?
"Vakit yaklaşıyor," dediğinde nefes boruma kocaman bir yumru oturdu. Titreyen dudağımı ağzımın içine yuvarlayıp ısırdım ve kafamı güçlükle iki yana salladım. Böyle konuşmamalıydı, bunları söylememeliydi bana. Canım yanıyordu, görmüyor muydu?
"Elimden geldiği kadarıyla," dediğinde kelimeler yuvarlanarak döküldü dudaklarının arasından, anlaşılır olmasa da ben onu anlıyordum. O beni anlayan tek kişiydi, nasıl anlamazdım onu?
Titrek bir nefesin eşliğinde, "Sana bir şeyler öğretmeye çalıştım," diyebildi babaannem. "Elimden geldiğince doğruyu görmen için çabaladım. Bilemem ki yeterli geldim mi?"
Bana bir şeyler değil, bana çok şey öğretmişti. Sabrı, sadakati, iyiliği, zarafeti, saygıyı, sevgiyi, güveni ve inançlı olmanın ne derece önemli olduğunu öğretmişti. Elinden geldiğince düşündürerek doğruyu bulmamı ve ona yönelmemi sağlamıştı. Üzerimde hakkı çoktu, bunu inkâr edemezdim, o da emeğini küçümsememeliydi.
"Bir gün gelir de babaannene kızacak duruma gelirsen eğer," dedi, soluklanırken gözlerinden birer damla yaş aktı boynuna doğru. "Bana küsme olur mu?" Sesi kırıldığında kalbim acıdı, bu da nereden çıkmıştı şimdi? "Bil ki seni korumak için elimden geleni yaptım ben."
"Tolga yüzünden mi?" diye sordum onunla ağlarken. "Onunla evlenmek istemiyorum ve buna engel olamıyorsun diye mi böyle üzgünsün?" Bundan sebep olmalıydı, nitekim kaç kez babamı ikna etmeye çalışırken görmüştüm onu.
Uzanıp gözyaşlarını sildim hemencecik. "Ağlama pamuğum, ben sana kızmam da kırılmam da küsmem de..." Gözyaşların ıslattığı soğuk tenine dudaklarımı bastırıp her iki taraftan öptüm. "Seni çok seviyorum ben ve sana olan sevgimi hiçbir şey değiştiremez."
