Mafya KİM TAE

◇19.BÖLÜM◇

Bir kaç saat sonra yine o eve gelmiştim. Arabadan indim ve tae yi takip etmeye başladım.

Siniri hala geçmemişti. İçeri girdiğimizde Bodrumda ki odaya yönelmeye başladım.

"Nereye!"

Deyince mecbur salonda kaldım.

Bana çok korkutucu bakıyordu. İstemsizce korkmaya başlamıştım.

"Neden öyle bakıyorsun"

"Yaptıklarından dolayı olabilir mi?"

"Ben bir şey yapmadım."

"Yapmadın mı!!?"

Bağırması ile korkup bi iki adım geri gitmiştim.

"Senin yüzünden bizim imajımız kirlendi!! Hainin tekisin sende aynı baban gibi!!"

Bu sözleri sinirlerimi bozmustu.

"Dinlemiyorsun  ki beni!! Bir kez olsun benş dinle!"

"Neyi dinleyeceğim lan! Neyi? Nasıl hainlik ettiğini mi? Yoksa o belgeleri ne zaman aldığını mı!!?"

"KORKTUM ANLASANA KORKTUM!!  Benş gerçekten o felix denen adama vereceğini sandım!! Orada bana bir kez bile bakmadın. O kadar ciddi duruyordun ki gerçekten beni onun elinde bırakacağını sandım. Ayrıca sadece oda değil. Kalbimi kırdın sen orada, karşında ki kişinin de duyguları var!! Sen o sözleri söyleyince bende sana kırıldım. O yüzden yaptım!!"

Dediğim de gözlerimden yaşlar akıyordu.

"Hayır ne dememi bekliyordun. Orada herkesin içinde özellikle uzun zamandır yenmeye çalıştığım kişinin karşısın da 'yn merak etme seni bu adama veriyorum ama kurtaracağım. Bu sözleri de bilerek söylüyorum' dememi filan mı bekliyordun. Demedim mi lan ben sana seni Orada bırakmayacağım diye!!! Bir kere de şaşırt beni yn! Bir kere olsun beni şaşırt!!"

"Bir kere gözlerimin içine baksan bile ben rahatlardım ama onu bile yapmadın. Seni çok iyi tanımıyorum bile. Sen beni tanıyor, her hareketimi biliyor olabilirsin ama ben bilmiyorum. O kadar soğuksun ki bana karşı, seni tanıyamıyorum  bile. Benim yerimde kim olsa aynı şekilde korkardı."

"Neden üzdü seni Orada söylediğim laflar.  Benden nefret etmiyor muydun zaten? "

"Beni üzmedi sadece kırdı. Çünkü orada söylediklerin ile evde söylediklerin arasında dağlar kadar fark vardı. Ve evet senden hala nefret ediyorum."

Dedim ve hızla ona arkamı döndüm.

"Sana git dediğimi hatırlamıyordum. Bakıyorum sözlerime artık uyulmuyor."

Dediğinde sinirle ona döndüm.

"Ne var!?"

"Asabide olmuşuz bakıyorum. Cezamı istiyor canın"

Daha az önce kavga ediyorduk. Şahsen ondan nefret ettiğimi söylediğim de belki üzülür diye düşünmüştüm. Ama o şimdi bana normal bakıyordu.

Demek ki beni gerçekten de kâle almıyor. Onun sözlerinin benim üzerimde etkisi var ama benimkilerin onun üzerinde etkisi yok demek ki.

"Artık orada kalmayacaksın."

"Nerede kalacam"

"Benim odam da"

"Ne!? Hayatta kalmam orada. Hem neden istiyorsun orada olmamı"

"Artık gözümün önünde olacaksın. Heran ne yapacağın belli olmaz."

Dedi. Tamam belki buna birazcık sevinmiş olabilirim ama sadece birazcık.