გონების თამაშები

• თავი 8 - "მახე სხვისთვის, თუ მახე საკუთარი თავისთვის"

- რას ნიშნავს ჯერ არაფერი გაგირკვევიათ?! - ლილიანა მარტინეზის ხმა პოლიციის შენობაში ისმის

- მისის მარტინეზ დრო უნდა მოგვცეთ- ჭაღარათმიანი კაცი ეუბნება.

- ამბობთ რომ გამოძიება ჯერ არცკი დაწყებულა ! რას ელოდებით?!

- გთხოვთ დამშვიდდით, ჩვენ არ ვართ დაზღვეულები რომ თქვენი მეგობარი კი არ გაიტაცეს, არამედ თავისი ნებით წვიდა

- ამას მართლა ამბობთ?! მართლა?!

- გთხოვთ დატოვეთ პოლიციის შენობა!

ლილიანამ ნერვიულად ჩაიცინა, თავი გააქნია და უკან დაიხია. ჭაღარათმიანმა კაცმა ტელეფონი ამოღო და ყურთან მიიდო.

- მისტერ ბლანკო რაღაცაზე უნდა გესაუბროთ, ვფიქრობ გოგონა პრობლემებს შექმნის.

- ჯერ არაფერი არ ქნათ დააკვირდით რას მოიმოქმედებს, ტყვილად ეჭვებს ნუ გამოიწვევთ- ნიკოლაი ეუბნება.

- დიახ

- ცრუ გამოძიება დაიწყეთ, რომ ამ გოგონამ რამე არ იეჭვოს,- ნიკოლაი ყურმილს კიდებს და ფანჯრიდან იყურება,- ლილიანა მარტინეზ იმ ბრძოლაში იბრძვი, რომელშიც ვერ გაიმარჯვებ.

ლილიანა სახლის კარს აღებს, შიგნით შედის, მამამის ხედავს და მისკენ მიდის.

- გამოძიება ჯერ არ დაუწყიათ.

- რატომ?

- არ ვიცი მიზეზს არ მეუბნებიან, ამბობენ რომ შესაძლოა ვაიოლა თავად წავიდა სახლიდან და არ გაუტაციათ. ისინი რა დამცინიან?!

- ნაცნობენთან გადავრეკავ, იქნებ რამე გავარკვიო, ამის გამოძიება ვინმე სანდო პირს უნდა მივანდო.

ლილიანა ჩაფიქრდა, მერე კი თავი დააქნია.

- ხო...სანდო პირს...მამა მე ოთახში ავალ.

ლილიანა კიბეებზე ავიდა, ოთახში შევიდა და საკუთარ თავს სარკეში ჩახედა.