გონების თამაშები

• თავი 22 - "სიკვდილი, რომელიც მის ხელებშია"

გაფრთხილება: +18

უზარმაზარი თავია ველი კომენტარები და ვოუთები არ დაგავიწყდეთ

• • •

ორშაბათ დილას ლილიანა მარტინეზი უნივერსიტეტის სადგომზე მანქანას აჩერებს, ნივთებს იღებს და უნივერსიტეტისკენ მიემართება. როგორც კი გოგონა აუდიტორიაში შედის ემილიო მისკენ იხედება.

- მისის მარტინეზ დაგაგვიანდათ

- უკაცრავად დიდ ბოდიშს გიხდით ბატონო რამოს, შეიძლება შემოვიდე?- ლილიანამ კაცს საწყალი თვალებით გახედა.

- მობრძანდით, მაგრამ შემდეგში ეცადეთ აღარ დაიგვიანოთ, წინააღმდეგ შემთხვევაში დაისჯებით- ემილიომ გოგონას უთხრა, ლილიანამ კი აშკარად შეამჩნია მისი ჩაღიმება, რაზეც თვალები გაუფართოვდა და აწითლდა, თან კაცს ანიშნა სიტუაცია გამოესწორებინა,- რა თქმა უნდა იმით რომ ლექციაზე აღარ დაგიშვებთ, ახლა კი დაბრძანდით

ლილიანამ ადგილი დაიკავა, ემილიოს შეხედა თავი გააქნია და მისი მოსმენა დაიწყო. მას შემდეგ რაც ლექცია დასრულდა ოთახი დაცარიელდა ლილიანა სკამს მიეყუდა და კაცს ხელებგადაჯვარედინებულმა გახედა.

- რა ხდება ?- ემილიომ წარბი ასწია

- სერიოზულდ?! "შემდეგში ეცადეთ აღარ დაიგვიანოთ, წინააღმდეგ შემთხვევაში დაისჯებით"- გოგონამ კაცს გააჯავრა, რაზეც ემილიოს გაეცინა,- კინაღამ გული წამივიდა სანამ არ თქვი რომ ლექციაზე არ დაშვებას გულისხმობდი!

- მე სწორედ იმას ვგულისხმობდი რაც შენ იმ წამს გაიფიქრე, დანარჩენი იმიტომ ვთქვი რომ სხვებს რამე არ ეეჭვა.

- ასე აღარ მოიქცე

- რატომ?- ემილიო გოგონასკენ მიუახლოვდა, მისი მაგიდის წინ ხელები დაალაგა და მომხიბვლელად გაიღიმა,- ეს აღაგრძნებს?

- ემილიო უნივერსიტეტში ვართ!

- ვიცი, მაგრამ არ შემიძლია ყოველ წამს შენზე არ ვიფიქრო, სულ ჩემს გონებაში ხარ