• თავი 32 - "სიკვდილის პირას"

133 14 71
                                    


ტირილისთვის მზად ხართ?

• • •

ნიკოლაი ჭიქებში სასმელს ასხავს, ბრუნდება და ნაოს და ემილიოს აწვდის, მერე კი თავის ადგილას ჯდება.

- ბოზი - ნაო კბილებში სცრის
(ტაში დავუკრათ ნაოს ამ სიტყვებისთვის 👏)

- ვერცკი წარმოიდგენ როგორ მიხარია რომ დანიელაზე ამ სიტყვებს ამბობ - ვაიოლამ დივანზე ფეხები მოკეცა და თქვა

გოგონას სიტყვებზე იქ მყოფებმა ჩაიცინეს,  ნაომ ემილიოს გახედა, მხარზე ხელი დაარტყა და უთხრა.

- წამლების დალევა არ უნდა შეგეწყვიტა

- ხო, მაგრამ მისმა არ მიღებამ რაღაც კაი გამოიწვია არა? ახლა თავს თავისუფლად და მშვიდად ვგრძნობ.

- მართალია, მაგრამ მკურნალობა უნდა გააგრძელო - ნიკოლაიმ თქვა და კაცმაც თავი დააქნია.

- მადლობა იმისთვის რაც გააკეთე - ნაომ ემილიოს უთხრა

- მადლობას ნუ მიხდი მე ჩემი მეგობარი დავიცვი და იგივე რომ განმეორდეს ისევ იმავეს ვიზავდი

- კიდევ კარგი მოისმინე რაც სათქმელი იყო და ჩახმახს თითი არ გამოკარი - ვაიოლამ თქვა და ბალიშს მიეყუდა

- ნამდვილად - ჩაიცინა ემილიომ და სასმელი მოსვა.

- მაინც არ მოგკლვდი - ნაომ თქვა

- რატომ?

- იმიტომ რომ მიუხედავად იმისა რაც ჩაიდინე ლილიანამ მთხოვა ეს არ გამეკეთებინა...- ნაომ კაცს თვალებში შეხედა,- მან მითხრა რომ იმ საღამოს რაც მოხდა შენი გასმოსახედიდანაც მომესმინა

მის სიტყვებზე ემილიომ თავი დაბლა დახარა და ფიქრებში ჩაიძირა, ვაიოლას გაეღიმა და ყელსაბამს ხელი მოკიდა, ნიკოლაიმ კი ემილიოს გახედა, სავარძლის საზურგეს მიეყუდა, ღრმად ჩაისუნთქა და თქვა.

გონების თამაშებიWhere stories live. Discover now